Holleeder heeft Peter R. de Vries ‘niet met de dood bedreigd’
Willem Holleeder heeft tijdens de achtste dag verklaard dat hij aan de deur bij de misdaadverslaggever slechts ‘geschreeuwd en gedaan heeft, meer niet’: “Ik ben er ingeluisd.”
"Het ligt niet aan mij As. Ik ben boos geweest, niet meer dan dat"
Hij zegt: "Ik wilde hem ermee confronteren dat hij een relatie had met Sonja en met die film (over de Heineken-ontvoering, red.). Ik heb geschreeuwd en gedaan, meer niet. Ik heb niet gedreigd met de dood, maar met een paar schoppen onder de kont." Daarna deed De Vries aangifte. Holleeder is inmiddels ook veroordeeld over de bedreiging: vier maanden cel en het restant van een eerder voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf van drie jaar.
In een geluidsfragment dat zijn zus Astrid opnam, is te horen hoe hij tekeergaat over de aangifte. “Het is een kankerstreek, dan zit ik liever levenslang. Hij speelt een spel, hij kan toch gewoon zijn mond houden?” Holleeder is bang dat zijn voorwaardelijke invrijheidsstelling wordt ingetrokken. “Dat gezeik over die kankerfilm. Kan ik weer drie jaar gaan zitten. Die drie jaar is zijn schuld. Hij had toch de volgende dag kunnen komen praten? Waarom praat je het niet eerst uit? Het ligt niet aan mij As. Ik ben boos geweest, niet meer dan dat. Door zijn actie heb ik problemen.”
Daarna krijgt ook zijn ‘lievelingszussie’ Sonja ervanlangs. “Allemaal door die kankerSonja. Ze heeft mijn leven verkankerd. Omdat zij zogenaamd alles alleen moet hebben.”
Holleeder zegt emotioneel te worden van het fragment. Hij neemt een slokje van zijn water. “Ik ben er door mijn eigen zuster met Peter de Vries ingeluisd. Wat hier duidelijk is, is wat voor viespeuken zij zijn. Mijn zus en iemand die je al dertig jaar kent. U hoort hoe ik er ingeluisd ben. Dat doet me zeer.”
De officier van justitie houdt Holleeder voor dat hij de schuld niet bepaald bij zichzelf zoekt. “Ik kom uit de Jordaan meneer. Ik gebruik andere woorden als u. Je mag schreeuwen, schelden, mag allemaal, de volgende dag uitpraten en dan is het klaar. Ik kwam als vriend altijd bij hem aan de deur. Dan praat je het de volgende dag uit. Had ik hem maar een paar schoppen onder zijn kont gegeven.”