Floortje Dessing maakt zich kwaad om olifanten in de toeristenindustrie
Bali is een eiland waar al jaren miljoenen toeristen van over heel de wereld komen. Maar ook een eiland waar je nog steeds op grote schaal vermaakt kan worden door wilde dieren. Een fenomeen dat niet alleen hier, maar op heel veel andere toeristische bestemmingen op de rest van de wereld voorkomt. Geraakt door deze misstanden gaat Floortje Dessing (53) in 'Floortje Naar Het Einde Van De Wereld' op zoek naar mensen die het anders doen en diervriendelijk aanpakken. En die vindt ze, in een uithoek van Thailand.
"Het is gewoon een soort attractiepark"
Afgelopen zomer reist Floortje met de organisatie World Animal Protection naar Bali om te kijken hoeveel dieren nog steeds hun leven slijten in gevangenschap, als vermaak voor de mens. Zo worden olifanten gebruikt om mensen rond de rijden, kun je zwemmen met dolfijnen die trucjes uitvoeren of selfies maken met orang-oetans die eigenlijk hoog in de boomtoppen van de jungle horen te leven.
Floortje bezoekt ook een olifantenopvang waarvan de eigenaar beweert de olifanten uit barre omstandigheden te hebben gered. Maar de werkelijkheid is minder mooi. De beesten zijn nu een toeristische trekpleister en worden ingezet voor de perfecte Instagram-foto. Floortje wordt woest als ze een kijkje neemt. "Het is gewoon een soort attractiepark. Iedereen wordt voor mijn gevoel zand in de ogen gestrooid. Dat ze hier iets 'goeds' komen doen om met die beesten op de foto te gaan en ze te wassen", concludeert ze.
Wat niet veel toeristen weten is dat je alleen maar zo dichtbij kan komen omdat de olifanten op jonge leeftijd zijn mishandeld, net zolang totdat hun wil gebroken is en ze hun verzorger gehoorzamen. Maar dat vertellen ze er natuurlijk niet bij.
Gelukkig kan het ook anders, zo laat Floortje zien in de aflevering van donderdagavond waarin ze afreist naar Thailand. In het afgelegen bergdorpje Ban Na Klang verzorgen de Noord-Ierse Kerri en haar man Sombat de dieren liefdevol en met respect. Het echtpaar zorgt zo ook voor werkgelegenheid in het afgelegen dorpje vlak bij de grens met Myanmar.
De liefde voor dieren zit er al vroeg in bij Kerri, die inmiddels 32 jaar is en onlangs moeder is geworden. "Ik wilde al vanaf kinds af een met dieren werken. Ik rende altijd achter de honden aan. Mijn moeder gaf me altijd op mijn kop omdat ik elke hond die ik tegenkwam aaide", vertelt ze. "Ik ben opgegroeid op een melkveebedrijf, omringd door koeien. En we hadden ook konijnen, vogels, katten en honden."
"Ik wist niet dat het leven me zou brengen, maar dit had ik me niet kunnen voorstellen. Het was niet iets wat men bij mij verwachtte. Maar ik waagde gewoon de sprong en keek daarna wel wat elke dag me bracht."
