Tineke Schouten pakt leven op na verlies man: 'Maar hij is overal'
Tineke Schouten (69) leeft inmiddels ruim een half jaar zonder haar man Hans, die in september vorig jaar overleed. In gesprek met 'Libelle' zegt de cabaretière dat 'het gaat'. Tineke voelt de aanwezigheid van haar man overal, ondanks dat hij er niet meer is. Tegelijkertijd pakt de door de wol geverfde theatermaakster haar leven weer op.
"Ik huil nauwelijks, behalve op momenten dat het opeens heel stil is"
"Hans was al lang ziek en mankeerde van alles", blikt Tineke terug op de laatste periode met haar man. "Zijn hart was zwak en hij had vier jaar geleden al vijf bypasses gekregen. Daarbij had hij astma en was hij diabetespatiënt. De laatste twee jaar van zijn leven moest hij zijn onderbeen missen en zat hij in een rolstoel. Een tijd lang moest er altijd iemand bij hem in de buurt zijn om hem te helpen."
Tineke kon haar man moeilijk alleen laten, wat weer zorgde voor stress. "Stel je voor dat er iets zou gebeuren terwijl ik er niet was. Ondertussen stond ik op de planken en probeerde ik tussendoor zo veel mogelijk bij hem te zijn. Dat was puzzelen. De zorgen waren er altijd", zegt ze.
Tineke was erbij toen hij op 6 september zijn laatste adem liet. "Natuurlijk mis ik hem, maar ik ben hem vooral dankbaar. Hij heeft bijna de tachtig aangeraakt, terwijl zijn gezondheid zo broos was. We hebben het jarenlang goed gehad samen."
Vijfenveertig jaar lang was Hans 'de rots in de branding' voor Tineke. Huilen om hem doet de cabaretière nauwelijks, want van haar moeder heeft ze meegekregen dat huilen 'zonde is van je tijd'. "Het leven is te kort om te rouwen. Dat deed zij zelf ook niet toen mijn vader overleed. Dat doe ik nu ook. Ik huil nauwelijks, behalve op momenten dat het opeens heel stil is. Of als ik 's ochtends alleen wakker word in een koud en donker huis. Of juist als ik ergens intens van geniet."
Maar Tineke voelt haar man 'overal', zegt ze. "In mijn huis, op het toneel en op de begraafplaats in Laren waar ik elke weer naartoe ga." Hans ligt daar op een 'prachtige plek', zegt Tineke. "Ik voel het als een meditatie. (...) Ik verzorg de bloemen, dan is het netjes en zijn we weer even samen."
Ondertussen is Tineke nog altijd druk aan het werk. Ze heeft het zó druk dat ze eigenlijk niet toekomt aan afspraken met vriendinnen. "Het komt er allemaal niet van, mijn week stroomt vol. Dat is niet erg, ik ben nog veel te jong om achter de geraniums te zitten."