Zus Dieuwertje Blok over haar laatste momenten: 'Ze was niet bang voor de dood'
Een week nadat Dieuwertje Blok haar laatste adem uitblies, vertelt haar zus Tessel in het NPO Radio 1-programma 'Wat blijft' over haar laatste momenten. 'Mijn Dieuw', zoals Tessel haar omschrijft, hield 'tot het einde de regie'.
"We hebben een heel erg mooi, prachtig, rijk leven samen gehad"
Tessel deelt dat Dieuwertje 'strijdbaar' was tot de pijn kwam. "Strijdbaar tot het moment dat ze zei: 'Jongens, het is mooi geweest, laten we op een mooie en lieve manier nu afscheid nemen en laat de dokter dan maar komen en mij rustig, zachtjes wegglijden, want het is oké geweest.'"
En zo geschiedde, in het bijzijn van haar geliefden en na 'nog een hapje hachee met rode kool en aardappeltjes' te hebben gegeten. Dieuwertje had haar overlijden 'helemaal zelf geregeld', zo benadrukt Tessel. "Ze was niet bang voor de dood en vond het ook niet erg om dood te gaan. Beetje vroeg, maar het is nu eenmaal niet anders", zo licht ze de 'realistische' instelling van haar zus toe.
"Het verdriet bij haar was voor ons, voor de mensen die ze achter zou laten, voor haar man, haar kinderen en d'r zusjes natuurlijk, maar helemaal niet voor zichzelf", vervolgt Tessel. "Ze zei: 'Ik heb 67 jaar een ongelooflijk mooi en rijk leven gehad. Ik heb 67 jaar van mijn uiterlijk mogen genieten. Dat heeft even een knauwtje gekregen, maar ik had een prachtige, nieuwe neus.' Daar heeft ze niet lang van kunnen genieten."
Tekst loopt door onder de video.
Het interview is opgenomen in het ouderlijke huis van Dieuwertje, in Nederhorst den Berg. Hier groeide ze samen met Tessel en hun oudere zus Francien op. "Mijn ouders hebben hier allebei tot hun dood gewoond en zijn een stuk ouder geworden dan Dieuw gegeven is geweest. Mama was 85 en mijn vader 94, dus heel erg lang bleef het ook haar thuis. Ze was hier hartstikke veel, zeker in de zomer. Lekker suppen en varen. Dus het is altijd heel erg haar biotoop geweest."
De zussen hadden zelfs het idee om uiteindelijk samen in het ouderlijk huis te gaan wonen. "Met het idee dat het in de reden lag, hoewel niemand dat wenste, dat Dieuws man (Peter de Bie, red.) waarschijnlijk wel eerder zou overlijden dan Dieuw, was het plan dat zij daarna hierheen zou komen en wij samen hier oud zouden worden. Nou, dat is dus niet gelukt."
"Natuurlijk wil je allebei 120 worden en samenblijven tot het einde der dagen", vervolgt Tessel. "Maar dan was het allemaal nog leuk extra geweest. Er is niets wat we niet samen hebben gedaan of meegemaakt. We hebben een heel erg mooi, prachtig, rijk leven samen gehad. Dieuw alleen en met Peter ook. Dus ik kan niet zeggen: 'Ik heb nog wel wat te wensen', behalve dat het langer duurt. Nou ja, het lot heeft anders beschikt."
Dieuwertje en Tessel waren niet alleen zussen, maar ook beste vriendinnen. Van jongs af aan al, zo herinnert Tessel zich. "Vroeger sleepte ik vaak mijn matras naar Dieuwertjes kamer. Dan lagen we hand in hand te kletsen over wat we allemaal zouden gaan doen en op wie we verliefd waren", vertelt ze.
In de laatste twee weken van Dieuwertjes leven streek Tessel opnieuw op een matras naast haar zus neer. "Nu was het meer terugkijken. Zeer tevreden terugkijken. Af en toe pakten we even elkaars hand. Toen ze nog wat zieker en zwakker werd en af en toe een beetje wegzakte, pakte ik haar hand."
En zo werd de cirkel in haar laatste weken rond, besluit Tessel. "Ik moet alleen even wennen aan de cirkel. Daar ben ik nog niet helemaal, kan ik zeggen."
Je kunt het volledige gesprek met Tessel hier beluisteren.