Werken in Fins Lapland: 'Mensen staan hier voor elkaar klaar'

"Het is bloedserieus met een knipoog", zegt Steffan Wunderink lachend als hij vertelt over het WK Boomknuffelen dat hij en zijn vrouw Riitta deze zomer voor de vierde keer organiseren. Het is een van de vele activiteiten die ze met hun bedrijf HaliPuu aanbieden in het Finse bos, zo'n 200 kilometer boven de poolcirkel.

Wunderink is geboren en getogen in Twente, maar woont al sinds 2006 in Fins Lapland. Hij leerde Riitta al eerder kennen bij de bushalte voor zijn huis. Er bloeide iets moois op, maar zij wilde terug naar Lapland als er kinderen zouden komen en zo geschiedde.

Van productiebos naar adoptiebomen

Daar in dat uitgestrekte gebied zaten ze in 2014 met de familie in het bos worstjes te grillen bij een kampvuurtje, toen Riitta's vader opmerkte dat de bomen van het productiebos - eigendom van de familie en de plek waar hij was opgegroeid - wel rijp was voor de kap, maar dat hij dat eigenlijk niet zag zitten.

Op de vraag wat hij er dan mee wilde, antwoordde hij grappend: "We kunnen ze aan de wereld verhuren als knuffelbomen." Dat vond Riitta geen slecht idee en een jaar later werden de eerste bomen ter adoptie aangeboden.

Een bijzondere klant is een blinde man uit Japan, die het een fascinerend idee vindt dat hij een boom heeft die in het Lapse bos onder het noorderlicht staat. Ook worden er veel bomen cadeau gedaan voor verjaardagen of bruiloften.

Arctic cocooning

Het bedrijf groeide, doordat er steeds meer nieuwe ideeën werden uitgewerkt. "We zijn programma’s gaan aanbieden in het bos. Uitstapjes zodat mensen hun bomen ook kunnen bezoeken en dat werd steeds groter."

Zo maakt Wunderink als de 'campfire barista' latte’s en cappuccino’s op houtvuur in het bos. En Riitta kwam met het idee van hangmatten tussen de bomen, zo is arctic cocooning geboren. Daarmee wonnen ze de Visit Finland Authentic Experience award.

"Doordat er veel media-aandacht kwam, hadden we meteen mensen van over de hele wereld die op bezoek kwamen." Maar ook mensen van dichtbij, die het eigenlijk net zo bijzonder vonden als de Arabische en Amerikaanse toeristen.

"Er was een groep Finse dames, die opmerkten dat het de eerste keer in hun volwassen leven was, dat ze in het bos waren en niets hoefden." Finnen gaan naar het bos om paddenstoelen of bessen te plukken en op eland te jagen.

"In het bos zijn om gewoon te hangen dat doen ze hier niet of nauwelijks. Dat is anders dan in Nederland, voor Nederlanders is bos recreatie. Hier is het bos deel van het leven", legt Wunderink uit.

Wereldkampioenschappen Boomknuffelen

Op 19 augustus wordt voor de vierde keer het WK Boomknuffelen gehouden in het bos van Halipuu.
Er zijn drie categorieën en een jury bepaalt wie de winnaars zijn. "Het is bloedserieus met een knipoog", vertelt Wunderink. "De hoofdzaak is om met elkaar heel veel lol te hebben in het bos."

De categorieën:

1. Speed hugging: in één minuut zoveel mogelijk bomen knuffelen. "Maar elke knuffel moet wel minstens 5 seconden duren en moet eruit zien alsof je het meent."
2. Toewijding: dat je met zoveel mogelijk overtuiging een boom knuffelt. "De jury kijkt streng toe."
3. Freestyle: alles kan en mag. "Sommige deelnames zijn pure acrobatiek, anderen voeren een kleine show op. Zo heeft er al iemand een boom ten huwelijk gevraagd en hebben we een paaldansact in de boom gehad."

Mensen kunnen zich nog inschrijven.

In het begin tikten de lokale bewoners wel even op hun voorhoofd. "Als het over bomen adopteren of knuffelen gaat, zijn er natuurlijk een hoop mensen die denken: Wat is dat nou weer?"

Samenwerken is cruciaal

Maar nu mensen zien wat ze doen, is het anders. "We werken veel samen met andere toeristische bedrijven, rondom de bekende plaats Levi."

"Op een plek als dit geldt: als je wil dat het mezelf goed gaat, moet je zorgen dat het met de ander ook goed gaat." Om reizigers hiernaar toe te krijgen, is samenwerken cruciaal. "Mensen komen heus niet alleen voor ons helemaal hiernaartoe. Maar gezamenlijk kun je wel reisorganisaties benaderen en iets aanbieden."

Dat samenwerken is voor Finnen vanzelfsprekend. "Iedereen is gebaat bij een goedlopende toeristische sector." Bedrijven hebben veel onderling contact om te sparren of samen dingen op te lossen."

Dat idee van de handen in elkaar slaan, is er ook in het dagelijks leven. "Als je hier hulp nodig hebt, staat bij wijze van spreken meteen het hele dorp voor je klaar."

Dat is wel een groot verschil met Nederland, vindt Wunderink. "Het duurt in Finland even voor je vrienden hebt, maar als je die hebt zijn het vrienden voor het leven. In Nederland maak je snel contact met mensen, maar zodra je iemand nodig hebt, houdt het vaak op."

Meer gemeenschapszin dan in Nederland

Nederland is individualistischer, vindt Wunderink. "Hier in Lapland is niet de illusie dat je als individu kunt overleven. Je hebt elkaar nodig." De dichtstbijzijnde stad, waar ook het ziekenhuis is, is 200 kilometer rijden.

"Als je in Lapland met je alarmlichten langs de weg staat, dan stopt meteen de eerste auto die voorbijkomt." In Nederland heeft Wunderink dat wel eens anders meegemaakt. "Ik stond een keer in Zwolle met een lege accu. Ik haalde de kabels uit de kofferbak en vroeg mensen of ze wilden helpen, maar niemand had tijd."

Er zijn natuurlijk wel dingen die hij aan Nederland mist, zoals het gemak waarmee je naar de bioscoop kan gaan of even winkelen. "Als we dat hier willen, is het echt een flink stuk rijden." Maar het zijn toch vaak de kleine dingen, waar de sporadische heimwee in zit. "Een frietje oorlog met uitjes, dat mis ik eigenlijk het meest."