'Wat heb je aan 4.000 euro als je 22.000 euro in de maand aan kosten hebt?'

Ze plaatste een indrukwekkende open brief op haar site, gericht aan eenieder die maar wil luisteren.

"Ik maak me zorgen. Niet alleen over ons bedrijf. Nadat ik een week in volledige paniek trillend liep te huilen omdat ik alles wat ik in 27 jaar opbouwde onder mijn vingers zag verdwijnen doordat ik een lange termijnvisie heb raapte ik mezelf op, werd weer creatief en ging weer dingen doen die ik in 2008 tijdens de vorige crisis deed en nu tijd voor heb…… Drie dagen later ging de Belgische grens dicht en waren onze vaste klanten plotseling volstrekt onbereikbaar."

Meisje van de Slijterij

De Boevere, bij sommigen beter bekend als 'het Meisje van de Slijterij' exploiteert samen met haar man twee slijterijen. Een grote winkel in Sluis waar normaliter ongeveer duizend klanten per week komen en sinds kort nog een kleine slijterij in Terneuzen, die in een supermarkt gevestigd is.

Ze werd bij het grote publiek bekend door haar blogs en boeken over haar werk. De gemene deler van haar blogs en boek: er spreekt positiviteit uit. Maar die is nu ver te zoeken.

22.000 euro aan kosten

"Natuurlijk hebben we die eenmalige vergoeding van 4000 euro aangevraagd. Maar wat heb je daaraan als je 22.000 euro kosten in de maand hebt en je omzet 60 procent is gezakt? We hebben veel vaste kosten. De huur, energie, abonnementen op de digitale sommelier, kosten voor de alarmcentrale en beveiligingsscamera's, meerjarige kassacontracten."

Het bedrijf heeft wel een bedrijfsschadeverzekering (kosten: 11.000 euro per jaar), maar die keert uit bij brand en niet bij dit soort schades. "Die 4000 euro van de overheid is niet eens genoeg om de huur te betalen."

'Huur op basis van omzet'

De Boevere heeft tien minuten eerder de vastgoedverhuurder aan de lijn gehad. Voor de eerste keer sinds 16 maart is er contact.

"Ik heb ze meerdere mails en brieven gestuurd. Ik wil graag met ze in gesprek komen, maar nooit kreeg ik een reactie. Net had ik eindelijk iemand aan de lijn. Ik hoop op coulance. Aan de telefoon zeiden ze nu dat ze mogelijk wel iets konden doen, maar ik krijg niets op papier. Ik hoop dat het kabinet wil ingrijpen, maar daar is ook nog geen zicht op."

De Boevere is er een van het type 'hard werken, niet zeuren'. Haar bedrijf wat ze in 1993 startte, heeft ze van de grond af opgebouwd. Maar hard werken is nu niet afdoende.

"Spaargeld hebben we niet. We hebben altijd alles in ons bedrijf gestoken. Dat maakt het ook zo zuur. Dan zit je een paar jaar voor je pensioen en dat gebeurt dit. Met de huidige regelingen bouw je alleen schuld op. We willen niet failliet gaan, maar zouden wel willen weten waar we aan toe zijn."

Stoppen of doorgaan?

Die duidelijkheid kwam er ook bij de persconferentie van afgelopen woensdagavond niet. "Uiterlijk september neem ik een besluit, heb ik nu bepaald. Wel of niet doorgaan. Als ik mijn huurcontract door de rechter laat ontbinden - en dat kan bij onvoorziene omstandigheden - bouw ik niet langer schulden op. Hopelijk hoeft het niet. Maar ik zie voorlopig het licht nog niet."

Volgens De Boevere zitten veel winkeliers in de problemen, maar schamen ook velen zich er voor om erover te praten. "Veel ondernemers herkennen mijn verhaal, maar niet iedereen is zo open. Veel ondernemers doen zich beter voor dan ze zijn."

Klanten achter een gesloten grens

Volgens het huurcontract van Sluis heeft ze exploitatieplicht dus moet ze die open houden. Maar in die grote winkel komen nu twee tot drie klanten per dag.

"Dat moeten er tweehonderd zijn. 95 procent van onze klanten komt uit België. Die zitten achter een soort Berlijnse muur. Ze kunnen ons niet bereiken en ik mag over de grens geen accijnsgoederen bezorgen. En Nederlandse toeristen zijn door de Veiligheidsregio de provincie uitgezet om geen extra druk op de Zeeuwse IC-capaciteit te leggen."

Inkoopkosten en marges

Ze gooit haar boekhouding op tafel. "Wat mensen niet doorhebben is dat als ik in een week voor 30.000 euro aan drank verkoop, ik ook voor 20.000 euro inkoop. Er zit ongeveer 30 procent marge op. Met een betalingstermijn van 30 dagen, heb je de eerste maand al 80.000 euro tekort bij plotselinge nul-omzet."

De eerste maand kwam De Boevere al 96.000 euro tekort, inclusief andere kosten. "Ik heb wel 3 ton aan drank op voorraad staan, maar dat is geen liquide buffer. Die voorraad kun je niet snel genoeg te gelde maken zonder klanten."

Creativiteit om omzet te halen

De kleine slijterij in Terneuzen die bij een supermarkt zit, houdt haar business nog een beetje overeind. "De omzet daar is normaal gesproken 25 procent van ons totaal. In Sluis draai ik met wat creativiteit nog tien procent van de omzet. We zijn met online proeverijen gestart, breiden online uit en bezorgen drank aan huis."

Ze heeft al kosten geschrapt. Voor de twee werknemers die nog in dienst zijn, is compensatie voor de loonkosten (NOW) aangevraagd. "Een derde werknemer zat in de proeftijd, dus daar kon ik op 16 maart nog afscheid van nemen."

De belastingen zijn opgeschort en haar leveranciers denken goed mee, geeft de Boevere een compliment.

"Die gaan - in tegenstelling tot de vastgoedsector - met je in gesprek. Betalingstermijnen worden verlengd, iedereen denkt mee. Maar het pand is van beleggers, die zijn keihard. De huur met enkele maanden opschorten lost het probleem ook maar deels op. Het liefst zou ik afspreken dat ik een bepaald percentage van de omzet als huur betaal. Dan moet je wel met open boeken werken, maar dat vind ik geen probleem."

Omdat ze het gevoel heeft dat er geen heldere visie op de toekomst is, sprak de onderneemster de afgelopen weken met een gedeputeerde van de provincie, met Kamerleden, met de wethouder en de burgemeester, met de KvK en met financieel specialisten. "Via mijn netwerk probeer ik te regelen dat er een taskforce komt, die nadenkt over de toekomst van de regio en met een strategisch plan komt."

De slijterijeigenaar is namelijk bang dat ook als de lockdown wordt opgeheven, het toerisme niet meer op gang komt zoals het was. "We wonen hier vlakbij de Belgische grens. Aan beide kanten van de grens doet de overheid andere dingen. Belgen kijken nu Nederlanders met de nek aan en andersom. Komen die toeristen straks wel terug? En als er een recessie komt, verandert sowieso het gedrag van mensen."

Schulden na de coronacrisis

Ook als ze het wel redt en de grenzen weer open gaan, verwacht de onderneemster nog jaren last te hebben van de coronacrisis. "We waren een gezond bedrijf. Maar straks hebben we enorme schulden en zijn we jaren aan het terugbetalen. Dan werk je eigenlijk voor niets. En dat zal voor meer ondernemers gelden.

De winkel eventueel sluiten doet ze met pijn in het hart. "Maar misschien hebben we geen keuze. Ik vermoed dat ook andere funshoplocaties in de regio noodgedwongen moeten sluiten en dan zal het stadsbeeld er volgens jaar heel anders uitzien."