Stad versus dorp: waar voed je je kinderen op? 'Hier hebben de buren geen xtc-labs'
In 2018 verhuisden opnieuw meer jonge gezinnen uit de grote steden dan uit kleinere gemeenten, blijkt uit een nieuwe analyse van het CBS. Ook Mandy (33) verruilde Tilburg voor Drenthe om haar kinderen een rustige basis te geven. Uit Amsterdam vertrok ruim 1 op de 10 jonge gezinnen, maar Bouchra (39) peinst er niet over om met haar gezin de bruisende hoofdstad te verlaten.
In 2018 verhuisde 12 procent van de gezinnen met kinderen jonger dan 4 jaar uit Amsterdam, en ook uit de andere drie grote steden vertrokken de afgelopen jaren relatief veel jonge gezinnen, blijkt uit CBS-cijfers. Gezinnen verhuizen vooral als de kinderen nog niet naar de basisschool gaan, met name naar kleinere gemeenten in de regio.
Mandy (33) en haar vriend Bas (32) verhuisden van Tilburg naar een dorpje in Drenthe toen ze een gezin wilden stichten. "Het leek ons fijner om dat daar te doen. Vooral omdat er meer rust is en minder criminaliteit. Je kunt er iets zorgelozer je kind laten buitenspelen." Exact twee jaar nadat ze de sleutel van hun huis hadden gekregen, werd hun zoon Kjelt (nu 4) geboren. Later volgde dochter Liv (2).
Van de keuze om naar een dorp te verhuizen hebben ze tot nu toe geen spijt gehad. "Het bevalt goed. Ik durf hier de ramen open te laten staan als ik naar het werk ga en kan het fietsje van mijn zoon, waar geen slot op zit, gerust voor de supermarkt laten staan. Je kan het allemaal wat meer vertrouwen. Er is meer sociale controle, het is heel erg ons kent ons. Daarbij is het hier lekker overzichtelijk en staan er nooit files."
Buurtrel
Mandy woonde hiervoor haar hele leven in Tilburg. Ze groeide op in de wijk waar bekende Brabander Roy Donders woont. Een wijk waar veel gebeurde. "Diefstallen, inbraken, van alles op drugsgebied. De achterburen van mijn ouders hadden een xtc-lab. De straat was geregeld afgezet omdat er weer wietplantages werden opgerold. Een buurtfeest liep een keer zo uit de hand dat mensen elkaar met slagersmessen bedreigden en de ME erbij moest komen. Dat soort taferelen hebben we hier in het dorp niet."
'Ik zou mijn kinderen wel iets meer willen meegeven van de multiculturele samenleving. Drenthe is daar niet echt een afspiegeling van'
Toch mist ze Tilburg soms wel. "Als ik zie hoe Tilburg zich aan het ontwikkelen is, met een nieuw stadspark bijvoorbeeld, dan denk ik: dat was wel leuk geweest met de kinderen. Maar ik mis het niet genoeg om terug te gaan." Wat ze wel jammer vindt aan hun huidige omgeving is dat de diversiteit er ver te zoeken is. "Je ziet hier alleen maar blankje kindjes, op een enkeling na. Terwijl ikzelf in een klas zat met maar zeven blanke kindjes. Ik zou mijn kinderen ook wel iets meer willen meegeven van de multiculturele samenleving waarin we leven. Drenthe is daar niet echt een afspiegeling van."
Een ander nadeel vindt ze dat sommige dingen in de provincie wat verder weg zijn. "In Tilburg doe je alles op de fiets. Nu we hier wonen, met één auto, merk ik dat je minder snel met de kids ergens naartoe gaat als je een dag vrij bent. Je bent gebonden aan alles wat op de fiets te bereiken is en er zit hier gewoon minder in de buurt. De andere kant daarvan is natuurlijk dat het juist daarom zo heerlijk rustig is en je meer natuur om je heen hebt."
Citymom
Moeder Bouchra van Hierden (39) ziet zichzelf niet gelukkig worden in de provincie. Ze blogt over het leven als 'citymom' op mamaish.com. Ze groeide op in Amsterdam, woonde een tijd in Den Haag en keerde tien jaar geleden weer terug naar Amsterdam. Zij en haar man John (48) kregen er twee kinderen, Rayan (6) en Yara (4). Als het aan Bouchra ligt gaan ze er nooit meer weg. "Ik voel me hier gewoon het prettigst."
Haar man John komt uit de Veluwe. "Zijn ouders wonen daar nog, we komen er geregeld. Ik kan het dus goed vergelijken. Persoonlijk vind ik dat er in de stad gewoon veel meer te beleven is. Er zijn veel meer faciliteiten. Je kunt hier met kinderen naar musea, naar de dierentuin, er is altijd wel iets te doen of te ondernemen." En alles is in de buurt. "Je hoeft nooit heel lang in de auto of op de fiets te zitten om een uitje te hebben."
Diversiteit
Wat Mandy mist in Drenthe, is er in Amsterdam in overvloed. "De stad bruist, er zijn zoveel nationaliteiten, zo veel talen. Mijn kinderen zitten in een klas met misschien wel tien nationaliteiten, zonder overdrijven. Uit alle lagen van de bevolking bovendien. Ik vind het mooi dat ze daartussen opgroeien en weten hoe de wereld eruitziet. Zelf ben ik van Marokkaanse afkomst, mijn man is Nederlands. Die diversiteit willen we onze kinderen ook meegeven."
'Het is altijd druk. En als Rayan zelf naar school fietst, vind ik dat best spannend, met al dat verkeer'
Maar natuurlijk heeft het ook een keerzijde om je kinderen te laten opgroeien in een grote stad als Amsterdam, zegt Bouchra. "Het is er altijd druk, je staat overal in de rij. En als Rayan zelf naar school fietst, vind ik dat best spannend met al dat verkeer. Ik zal hem hier in Bos en Lommer ook nog niet zo snel alleen op straat laten spelen. Het is wel een rustige buurt hoor, maar we hebben niet echt een binnenhofje of zo. Over de veiligheid maak ik me soms een beetje druk."
Eerlijk is eerlijk: toen dochter Yara op komst was, hebben ze heel even overwogen om Amsterdam te verlaten. "Vooral mijn man wilde graag groter wonen. We hebben rondgekeken naar andere plekken, maar elke keer als we erheen reden, werd ik er somber van. Ik mis de dynamiek, de levendigheid, ik denk dat je heel erg op jezelf zit buiten de stad. Dat past echt veel minder bij ons." In plaats van te verhuizen, verbouwden ze hun huis. "Vergeleken met het platteland wonen we nog klein, maar voor Amsterdamse begrippen is het heel oké. Hoeveel ruimte heb je nou nodig?"
