Dit is Ursula von der Leyen, Europa's nieuwe Commissievoorzitter
Niet Frans Timmermans, maar Ursula von der Leyen is naar voren geschoven voor de felbegeerde topfunctie van de Europese Commissie. De 60-jarige Duitse minister profiteerde van de grote weerstand die in veel EU-landen bestond tegen Timmermans benoeming en is zo de eerste vrouwelijke voorzitter geworden. Maar wie is deze ervaren politica?
De politieke carrière van Von der Leyen is lang en voert langs verschillende ministersposten onder bondskanselier Angela Merkel. Beiden sloten zich begin jaren 90 aan bij de christelijk-conservatieve partij CDU, al zou de aanstaande Commissievoorzitter pas jaren later politiek actief worden.
Von der Leyen - vaak omschreven als zakelijk - moet de vaak eigenaardige optredens van Jean-Claude Juncker doen vergeten. Opvallend genoeg was ze niet een van de Spitzenkandidaten, zoals Timmermans en Manfred Weber, die vooruitgeschoven werden door de verschillende politieke fracties in het Europees parlement.
Maar waar deze twee mannen vooraf het meest genoemd werden, gaat er nu voor het eerst een vrouw vandoor met de benoeming.
Terug in Brussel
Von der Leyen is een goede bekende in Brussel. Ze werd er geboren en groeide er op als dochter van de in 2014 overleden Ernst Albrecht, die als diplomaat onder meer werkte voor de Europese Commissie.
Ze studeerde economie en later ook geneeskunde. Haar medisch proefschrift zou jaren later de nodige stof doen opwaaien vanwege plagiaat. Maar aangezien er sprake zou zijn geweest van fouten en geen misleiding, besloot de medische faculteit van de Universiteit van Hannover in 2016 dat ze haar doctorstitel mocht houden.
Ten tijde van deze rel werd Von der Leyen overigens genoemd als mogelijke opvolger van Merkel.
Ministersposten
Uiteindelijk zou ze vooral ministersposten bekleden in Merkels verschillende regeringen. Zo was Von der Leyen, na twee jaar als minister in de deelstaatregering van Nedersaksen, tussen 2005 en 2009 eerst de minister van Familiezaken, Senioren, Vrouwen en Jeugd (BMFSFJ). Vervolgens werd ze opnieuw vier jaar lang minister, ditmaal van Arbeid en Sociale Zaken.
Sinds 2013 is ze de minister van Defensie van Duitsland, een functie waarin ze geregeld onder vuur lag vanwege discutabele aanbestedingen, de cultuur en financiële tekorten bij de Bundeswehr.
Toch gaat haar benoeming als Defensieminister de geschiedenisboeken in als bijzonder, omdat ze de eerste vrouw ooit was die deze functie bekleedde. En als haar voordracht binnenkort wordt goedgekeurd door het Europees Parlement, wordt ze ook de eerste vrouwelijke voorzitter van de Europese Commissie sinds de oprichting in 1958.