Christian, Eline en Dennis emigreerden naar Zweden: 'Hier vind ik mijn rust'

In 2019 emigreerden 161.029 mensen uit Nederland, blijkt uit cijfers van het CBS. Een aantal dat elk jaar groeit. Een groot deel van de emigranten bestaat uit mensen met een niet-Nederlandse nationaliteit die terugkeren naar hun land van herkomst. Maar er waren vorig jaar ook ruim 50.000 mensen met de Nederlandse nationaliteit die besloten te vertrekken.

Duitsland en België zijn dan de populairste bestemmingen, maar ook Zweden weet jaarlijks heel wat Nederlanders te lokken. Vooral de provincies in het midden van Zweden zijn populair. Niet te ver van grote stad Stockholm, maar wel midden in de natuur.

"Je zou hier wel een seizoen Ik Vertrek kunnen opnemen", zegt Christian van Dartel lachend. Hij woont zelf sinds 2007 in de provincie Dalarna en heeft in die periode andere Nederlanders zien komen en gaan. "Veel mensen hebben tijdens hun vakantie een ideaalbeeld gevormd, maar je moet hier ook gewoon werk zien te vinden om de rekeningen te betalen."

Importeur van Nederlandse bakfietsen

Christian organiseerde in 2006 met zijn bedrijf een groot schaatstoernooi op natuurijs in de gemeente Borlänge. De Zweden zagen wel brood in dat schaatstoerisme en Christian werd uitgenodigd om ermee verder te gaan. Hij en zijn vrouw Ilse lieten Rosmalen achter zich en sprongen in het diepe.

In de winter organiseert hij nog altijd schaatstochten, maar de belangrijkste bron van inkomen is nu de import en verkoop van Babboe bakfietsen. "Ik twijfelde eerst of de Zweden er wel voor zouden gaan, maar ze worden steeds populairder."

Christian en zijn vrouw hebben twee kinderen - van zes en acht jaar oud - die zich helemaal thuis voelen in Zweden. Heimwee heeft hij zelf ook niet. "Ik heb nooit getwijfeld en ook nooit terug willen gaan.

Natuurlijk is het soms lastig om ver van je familie te zijn. Zeker als er iemand ziek wordt. "Maar als er in Nederland iets gebeurt, kunnen we daar snel zijn. Zweden is geen Australië." En het gezin gaat elke zomervakantie naar Nederland. "Dan staan we vier weken op de camping in Vinkeloord."

In hartje Brabant, want dat is het enige wat Christian soms mist: de Brabantse gezelligheid. "Dat spontaan bij elkaar op bezoek gaan om even een bakje te doen, dat gebeurt in Zweden niet."

Zweden zijn meer op zichzelf. Een ander opvallend verschil vindt Christian de manier waarop Zweden zich netjes aan de regels houden. "Laat ik het zo zeggen; als je ergens 100 kilometer per uur mag rijden, dan rijdt een Nederlander 105 en een Zweed 95."

Ook de manier waarop zijn kinderen les krijgen is anders. Een groot deel van de schooltijd brengen ze buiten door en er ligt veel minder druk op ze. "In Nederland ligt de focus meer op prestatie. Hier staat de persoonlijke ontwikkeling van een kind voorop. Scores zijn veel minder belangrijk."

Dat gebrek aan prestatiedrang vindt Christian goed, al mag er van hem wat meer pit in. "Het is hier wel wat gezapig soms. Onze kinderen vallen echt op", zegt hij lachend. "Die laten sneller van zich horen en zeggen hardop wat ze vinden."

Het verschil in onderwijs is Eline Warmelink ook zeker opgevallen. Zij verhuisde met haar man, hun zoon (10) en dochter (12) in de zomer van 2017 naar Zweden. "Ze leren hier dat het leven over meer gaat dan goede cijfers halen. Ze leren bijvoorbeeld tijdens een wandeling welke paddestoelen eetbaar zijn en met handenarbeid leren ze hout bewerken."

Weinig passie

Dat de kinderen niet onder druk staan, is zeker een voordeel, maar het heeft volgens Eline ook een keerzijde. "Ze worden niet uitgedaagd om het beste uit zichzelf te halen."

In Zweden valt dan ook vaak het woord 'lagom', wat zoiets als 'goed genoeg' betekent. "Alles is hier lagom. Het is altijd rustig en kalm. Niemand praat met uitschieters en ongefilterd je mening roepen zoals in Nederland, dat doen Zweden absoluut niet. Er is weinig passie."

Over die culturele verschillen schrijft Eline op haar blog SvenskaLien waar ze vertelt hoe het is om als Nederlander in Zweden te wonen. Want het was echt wel even wennen. "Het was ook allemaal heel snel gegaan. In februari waren we zonder concrete plannen eens gaan kijken op de emigratiebeurs en vijf maanden later zijn we verhuisd."

Eline werkt in de zorg en in die sector is ook in Zweden een tekort aan personeel. Zo kwam het dat ze een week na een gesprek op de emigratiebeurs al een goede baan aangeboden kreeg.

"Onze zoon vond het een groot avontuur en had er meteen zin in, maar onze dochter was er in het begin niet blij mee." Inmiddels zijn de kinderen goed ingeburgerd, al mist de oudste Nederland nog steeds weleens.

Zelf mist Eline de reuring. "Hier op het platteland kun je niet zomaar naar een theatervoorstelling of een middagje gezellig winkelen." Maar de plek waar ze woont, in het kleine dorpje Vikarbyn in de provincie Dalarna, vindt ze fantastisch.

Slapen in blokhutten langs het meer

Ze hebben een vrijstaand huis, dat uitkijkt over het grote Siljan-meer. Een mooie omgeving, die Eline nog altijd aan het verkennen is. "Deze zomer ben ik met onze zoon 111 kilometer om het meer gelopen. Acht dagen waren we weg en 's nachts sliepen we in blokhutten. Dat was geweldig."

De ruimte en de natuur zijn wat het leven in Dalarna zo bijzonder maken. "Dit voorjaar dacht ik wel: Stel dat er ooit een lockdown komt in Zweden, dan ben ik blij dat ik hier zit en niet in ons oude rijtjeshuis in Lelystad."

De Zweedse natuur heeft ook een magische werking op Dennis Daselaar. Hij is er zo dol op dat hij er zijn werk van heeft gemaakt. Met zijn bedrijf Dalarna Outdoor neemt hij mensen mee naar de Zweedse wildernis. Van sneeuwschoenwandelingen tot bushcraft & survivaltrips. "Ik wil mensen enthousiast maken voor de natuur en het buitenleven."

Dat is ook wat hij zo waardeert aan de Zweden, die liefde voor het buiten zijn en de manier waarop ze omgaan met de natuur. "Hier heb je in het bos houten hutten staan die voor iedereen vrij te gebruiken zijn. Daar gaan mensen heel netjes mee om. In Nederland zou zoiets na een week al zijn afgebrand."

Met zijn eigen gezin trekt hij er zo ook graag op uit. Dan rijden we naar een mooi uitzichtpunt, spotten we dieren en gaan we daar een worstje grillen."

"Ik heb hier in Zweden echt mijn rust gevonden", vertelt de oud-militair die in 2012 zijn oude woonplaats Baarn vaarwel zei en met zijn vrouw Annika in Dalarna is komen wonen. Al sinds 2003 kwamen ze hier voor vakanties, omdat zijn schoonouders er al een huis hadden.

Na hun bruiloft was het plan om een rondreis in Scandinavie te maken. De start was in Dalarna, waar Dennis een huis te koop zag staan. "Daar zijn we gaan kijken en we waren meteen om. Toen hebben we dus tijdens onze huwelijksreis spontaan een huis gekocht."

De rest van de reis werd afgeblazen, want ze zijn meteen gaan klussen. Nu woont het stel er al acht jaar en deze zomer kregen ze er hun vierde kind. De opa's en oma's missen weinig, want ook zijn eigen ouders zijn inmiddels geëmigreerd.

Het strand mist Dennis weleens, maar verder niet veel. Al kun je hem altijd blij maken met wat Nederlandse snacks. "We hebben net vrienden op bezoek gehad en nu ligt de vriezer vol met zestig kroketten, veertig kaassoufflés en veertig bamischijven", vertelt hij glunderend.

In die vriezer ligt ook zelf geschoten elandvlees, want net als heel veel Zweden gaat Dennis tijdens het jachtseizoen de bossen in om te jagen. "De tweede week van oktober is dé jachtweek. Dan ligt half Zweden in het bos."

Frikandellen

Dat gaat volgens strenge regels, waar mensen zich goed aan houden. Naast het jagen zijn er ook gezellige avondjes met het jachtteam. "Het is niet makkelijk om er bij een Zweeds vriendenclubje tussen te komen, maar dat is me dus inmiddels wel gelukt."

Die vriendenavonden krijgen dan soms een klein Nederlands tintje mee. "Ik heb een keer doos frikandellen mee genomen en die laten proeven. Dat vonden ze heel lekker!"

Voor dit artikel is onze redacteur naar Dalarna gereisd op uitnodiging van Visit Sweden. De inhoud van het artikel is redactioneel onafhankelijk bepaald.