Deze mensen komen in de knel door de stijgende brandstofprijzen

Na een oproep van RTL Nieuws stuurden tientallen mensen ons een relaas van de situatie bij hen thuis en hoe die veranderd is door de nog steeds stijgende brandstofprijzen. 

Op dit moment staat de landelijke adviesprijs voor benzine (die je langs de snelweg betaalt) op 2,49 euro. De onbelaste kilometervergoeding van 19 cent was voor veel mensen al niet kostendekkend en dat wordt door de stijgende brandstofprijzen alleen maar nijpender.

Nancy moest haar dochter van sporten halen

"Ik ben afhankelijk van de auto om naar mijn werk te gaan", zegt Nancy van der Meer tegen RTL Z. "Ik werk als zweminstructeur en ga vier dagen per week naar het zwembad. Het is 28 kilometer heen en terug, dus zo'n 100 kilometer per week."

Haar werkgever vergoedt één volle tank per maand. "Daar red ik het eigenlijk niet mee, dus een deel van de benzine moet ik zelf betalen." Geld voor een zuinigere auto is er niet. Omdat ze corona heeft gehad, heeft Nancy momenteel niet genoeg energie om 14 kilometer te fietsen, les te geven en ook weer terug te fietsen.

Een - indirecte - gedwongen keuze van hun situatie is dat haar dochter moest stoppen met softbal. "De extra benzine om naar wedstrijden te gaan, kunnen we gewoonweg niet meer betalen. Het is een heel moeilijke beslissing. 'Aah mam, dan ga ik toch gewoon naar de sportschool', zegt mijn dochter dan, maar het is wel klote. Ik besef heel goed dat wij het goed hebben, zolang we nog in vrede en vrijheid kunnen leven. Maar het wordt allemaal wel verdomde moeilijk gemaakt."

De opbouw van brandstofprijzen. BTW en accijns maken een groot deel van de (benzine)prijs uit.

Hoe kan de pijn aan de pomp worden verlicht?

"Het is aan de overheid om te bepalen of ze de bevolking willen compenseren voor de hoge brandstofprijzen", zegt Frank van Es, econoom bij Rabo Research. "Er is een groep mensen met een laag inkomen, die wel heel erg afhankelijk zijn van hun auto. Om op hun werk te komen, of om hun werk te doen. Die lijden erg onder deze hoge brandstofprijzen."

Het is erg lastig om hen gericht te helpen, zegt Van Es. "Als je dat wilt doen zul je het toch in de brandstofaccijns moeten zoeken. Om op korte termijn de directe financiële problemen bij deze groep huishoudens op te lossen, is het wat mij betreft zeker een optie."

Dat gaat de overheid geld kosten, maar dat lijkt de econoom niet zo bezwaarlijk. "We zien ook dat de overheid meer belastinginkomsten heeft, deels uit de btw op energie. Gronings gas wordt tegen hoge prijzen verhandeld. Er is financiële ruimte om te helpen. Dat zou je ook kunnen doen door andere groepen te belasten, bijvoorbeeld bedrijven en hogere inkomens, of door het overheidstekort wat op te laten lopen."

Liza kan niet meer naar haar werk

"Ik werk in de kraamzorg, waardoor ik veel naar gezinnen moet rijden. Momenteel hebben we een groot tekort aan collega's, waardoor we alle kanten op worden gestuurd. Ik woon in Heerenveen en kreeg gisteren van de planning te horen dat ik vandaag in Haren zou moeten kramen. Dat is voor mij 68,5 kilometer enkele reis." 

Liza ging aan het rekenen: 137 kilometer op een dag, 680 kilometer voor vijf dagen kramen. "Ik heb om een aflos moeten vragen, een collega die de kraamperiode overneemt. Anders zou ik geen eten, drinken of benzine meer kunnen betalen. Ik merkte eerder al dat het steeds moeilijker ging met rondkomen, maar nu is het helemaal niet meer te doen.

Het gezin en haar werkgever waren niet blij met de aflos. "Maar ik verwacht dat dit probleem alleen maar vaker zal voorkomen", zegt Liza. "Ik twijfel zelfs om te stoppen, dat heb ik ook bij mijn manager aangegeven. Dat zou zonde zijn van het werk, want dat is heel mooi, maar het is in mijn nadeel om te blijven rijden."

Liza haar echte naam is bekend bij de redactie.

Rudy kan zijn zoon niet meer naar school brengen

"Wij hebben een aangepaste bus voor onze meervoudig beperkte zoon, waarmee wij hem elke dag naar school brengen", zegt Rudy Dragt. "Omdat hij ook autistisch is, is regulier taxivervoer geen goede optie, dan raakt hij volledig overprikkeld."

Maar door de hoge brandstofprijzen ziet Dragt zich genoodzaakt om zijn jongen straks deels thuis te houden. Dragt is zelf volledig afgekeurd en leeft met zijn gezin op bijstandsniveau.

"Het is gewoonweg niet meer te betalen. We krijgen wel een kilometervergoeding vanuit de zorgverzekering, maar die dekt de kosten niet. Volgens de routeplanner waarop de vergoeding is gebaseerd, is het 6,2 kilometer, maar ik rijd er 11. Die kilometers worden niet vergoed."

Niet alleen school, ook de vrije tijd van Dragts zoon komt in het gedrang. "Hij houdt heel erg van vliegtuigen kijken, door de weilanden rijden." Maar dat zijn allemaal extra kilometers waar Dragt niet genoeg geld meer voor heeft.

Leons omscholing komt in de knel

Afgelopen oktober vond Leon van der Meer een nieuwe baan: hij laat zich omscholen tot vrachtwagenchauffeur. Door de coronamaatregelen duurde het even, maar nu kan hij eindelijk zijn groot rijbewijs gaan halen. "Ik woon in Delft en moet per se naar een rijschool in De Goorn, bij Hoorn, zo'n 100 kilometer verderop. Ik krijg 19 cent vergoed per kilometer. Daar red je het met deze brandstofprijzen niet mee."

Door zijn carrièreswitch heeft hij momenteel een lager salaris. Zijn vrouw werkt in een flexpoule, dus dat salaris is ook niet zeker. Samen hebben ze twee kinderen, van 3 jaar en van 11 maanden. "Luiers, voedingen, potjes, het is allemaal zo duur. Met spaargeld konden we het een paar maanden overbruggen, maar dat is nu ook op." 

Aan het einde van de maand moet Van der Meer zes dagen achter elkaar naar rijles. Hij heeft wel gekeken naar een hotel, maar dat was de moeite ook niet qua kosten. "Toen de benzine nog 1,85 euro kostte, was het nog te doen. In principe red ik het nu ook nog, maar als het veel langer duurt niet meer. Ik schaam mij niet voor deze shit, ik heb het idee dat veel anderen dat wel doen, maar waar moet ik mij voor schamen? Het is niet mijn schuld."