Deskundigen luiden noodklok: 'Koopverslaving is psychische aandoening'
De drang om iedere dag de stad in te gaan, hoge schulden te hebben en vooral bergen vol met kleding en andere spullen: iemand met een koopverslaving is vaak een zware last voor zichzelf en zijn of haar omgeving. Toch wordt de verslaving niet als psychische aandoening gezien.
Dat een game- of gokverslaving onder de psychische aandoeningen valt, dat zal je waarschijnlijk niet verbazen. Maar hoe zit dat met mensen die verslaafd zijn aan shoppen? Buitenlandse experts vinden dat een koopverslaving erkend moet worden als psychische aandoening. Ook veel Nederlandse therapeuten zijn daar voorstander van.
Misja van der Wal is koopverslaafd en vindt ook dat mensen zoals zij serieuzer moeten worden genomen: "Als we beter begrepen worden, kan er ook gerichter hulp worden gegeven", zegt ze tegen Editie NL. Haar koopverslaving is iets minder dan vroeger, maar ze is nog niet genezen: "De verleiding ligt overal op de loer."
'Mensen kopen liever iets anders'
Volgens psychotherapeut Carien Karsten lijden heel veel Nederlanders, én hun vrienden en familie, onder een koopverslaving. "Ik vind dat het echt officieel erkend moet worden. Als je een verslaving niet erkend, dan krijg je geen vergoeding voor de hulp. Mensen betalen die hulp zelf niet, want ze 'kopen' liever iets anders van hun geld."
Het zijn vooral vrouwen die volgens de psychotherapeut koopverslaafd zijn en kleding en schoenen moeten kopen. Mannen kopen met name gadgets en nieuwe snufjes. "Ik denk dat zo'n vijf procent van de Nederlanders koopverslaafd is."
Tekst gaat verder na post
'Kleding, kleding, kleding en schoenen'
Misja's verslaving begon rond haar zeventiende: "Ik heb nooit geleerd om goed met geld om te gaan. En nu kan ik dat nog steeds niet. Ik koop kleding, kleding, kleding en schoenen." Op het dieptepunt kocht de vrouw iedere dag wel iets nieuws. Iets dat leidde tot behoorlijke schulden.
Volgens therapeut Karsten is het verbergen van de aankopen een belangrijk symptoom van een koopverslaving. Ook Misja herkent dat in haar eigen gedrag: "Ik schaam me er echt voor. Als ik thuiskom met tassen, dan stop ik die snel weg. Ik ben altijd bang dat de buren me zullen zien."
'Blijft voor sommigen een slepend proces'
Misja vindt het lastig om van haar verslaving af te komen. "Ik heb net een groepstherapie afgerond van tien sessies, maar dat is gewoon niet voldoende. Ik heb geleerd om iets anders te gaan doen, zodra ik weer iets wil kopen, maar dat is gewoon heel lastig."
Als een koopverslaving erkend wordt, denkt Karsten dat mensen goed te behandelen zijn. "Met workshops lukt het mensen vaak om er van af te komen. Toch blijft het voor sommigen een slepend proces dat jaren kan duren."
BEKIJK HIER DE VIDEO:
Mis niets meer van Editie NL: like ons op Facebook. Dagelijks leuke livestreams, en de laatste nieuwtjes in artikelen, video's en foto's.
Meer op rtlnieuws.nl: