Zomaar in de wangen van een baby knijpen: de frustratie van menig ouder
Het is de frustratie van menig nieuwbakken ouder: onbekenden die op straat ongevraagd aan je baby zitten. Waarom vinden we dit zo irritant? "Achteraf vind ik het stom dat ik er niks van heb gezegd."
Je loopt op straat met een kinderwagen met daarin je pasgeboren baby. Een onbekende vrouw buigt voorover en kijkt nieuwsgierig in de wagen. "Ah-koedie-koedie!", roept ze terwijl ze je baby in de wangen knijpt.
Herkenbaar
Veel ouders zullen de bovenstaande situatie herkennen. Zo ook Olaf Koens, die voor zijn werk als RTL-correspondent in Turkije woont. "Vandaag de zoveelste vrouw die ongevraagd aan mijn kind zat zelf eens in de wang geknepen", twittert hij. Het bericht werd zo'n duizend keer geliked.
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Dat dit verschijnsel niet alleen in Turkije voorkomt, bewijzen de vele reacties die Olaf krijgt van zijn Nederlandse volgers. Ook Helene van Santen, hoofdredacteur van het tijdschrift Kek Mama en moeder van een 1,5-jarige tweeling, is bekend met de situatie. "Het is mij ook vaak overkomen, vooral toen m'n kindjes nog kleiner waren", vertelt ze aan Editie NL.
Een lijf is een lijf
Helene vindt het maar vreemd dat mensen op straat dit zomaar doen. "Je komt in iemands persoonlijke ruimte en raakt ongewenst iemands lichaam aan. Het mag dan een baby zijn: een lijf is een lijf. Het is toch raar om daar ongevraagd aan te zitten?"
"Het is net als met zwangere vrouwen", gaat ze verder. "Die krijgen ook regelmatig te maken met mensen die ongevraagd aan hun buik zitten. Raar toch? Het is jouw lijf, niet dat van hen."
Ze vindt het dan ook onprettig als een onbekende in de wangen van haar kinderen knijpt. "Het is absoluut lief bedoeld, maar toch niet fijn. Als kindjes nog klein zijn wil je als moeder extra voorzichtig zijn met bacteriën. Dan is het niet prettig als iemand op straat zomaar aan je baby zit."
Reactie
Als het bij haar eigen kinderen gebeurt, weet Helene vaak niet goed wat ze moet doen. "Het stomme is dat ik er vaak niks van zeg. Ik wil beleefd blijven en denk al gauw: 'Ach, het is goed bedoeld. Ze zijn gewoon enthousiast en naïef, en vinden mijn kinderen schattig.' Achteraf vind ik het stom dat ik niks heb gezegd. Waarom laat ik zoiets zomaar toe?"
Niet beter weten
Wel ligt het er voor Helene aan wie het doet. "Als het een tante is, dan is het tot daaraan toe. Maar een vreemde hoort zoiets toch niet zomaar te doen. Misschien is het ook wel een generatieding hoor. Vroeger was het wellicht normaler om dit te doen, waardoor oudere mensen niet beter weten."