Opa interviewen over de oorlog: 'Laat de verhalen niet verloren gaan'
Vandaag vieren we 76 jaar vrijheid. En ieder jaar is de oorlog weer iets verder weg. Om de verhalen uit de Tweede Wereldoorlog in leven te houden is het belangrijk om ze te blijven vertellen. Hiervoor is het project 'Verhalen om nooit te vergeten' in het leven geroepen.
Het project moedigt kinderen aan om hun opa en oma te gaan interviewen en ze te vragen naar de oorlog. Vervolgens wordt er aan de kinderen gevraagd om hier een creatief filmpje van te maken en deze te delen op YouTube. Op deze manier worden verhalen bewaard en kunnen deze volgens de organisatie gekoesterd worden.
Nu het nog kan
En dit is belangrijk, vindt Britt van Engeland van Verhalen om nooit te vergeten. "Omdat er steeds minder opa's en oma's zijn. We zijn bang dat als de generatie er niet meer is, dat de verhalen vergeten gaan worden", vertelt ze aan EditieNL.
Dus is het volgens haar belangrijk om nu het nog kan, deze verhalen te horen van de mensen die het zelf meemaakten. "Niemand kan het verhaal zo mooi vertellen als je opa of oma uit eerste hand. Iedereen heeft het zwaar gehad, alleen als je deze oorlogsverhalen hoort wordt het op een andere manier in perspectief gezet."
Iedereen die na de oorlog opgroeide, leefde in een veilige tijd. Dus is bewustwording over deze periode onmisbaar. "Nederland is al 75 jaar een veilig land. We hebben het hier echt goed, en daar moeten kinderen zich echt bewust van zijn. Want op bepaalde plekken in de wereld is het echt anders."
Verhalen doorgeven
Jeroen Wennekes weet daar alles van. Hij interviewde verschillende veteranen om zo meer te weten te komen over de oorlog. "Als je het van je meester hoort die het uit een boek voorleest maakt het veel minder indruk dan wanneer iemand die het zelf meemaakte soms zelfs met tranen in de ogen erover vertelt."
En niet alleen het verhaal zelf horen is belangrijk, ook vindt Jeroen het cruciaal om deze verhalen door te geven. "Zo gaan de verhalen niet dood. Dan kan de volgende generatie het ook weer doorvertellen. En dan hoop ik dat ik door al die verhalen te delen, mensen snappen dat oorlog echt niet iets leuks is, maar iets heftigs en stoms."
Kind als interviewer
Maar je opa en oma interviewen is makkelijker gezegd dan gedaan, weet ook kindercorrespondent Tako Rietveld. "Voor een heel groot deel komt de wil om te interviewen echt uit nieuwsgierigheid van kinderen. Alleen als je het echt goed wil doen hebben ze soms wel een handje hulp nodig", vertelt hij aan EditieNL.
Zo stellen jonge kinderen vaak veel vragen door elkaar heen. "Van hoe je jeugd vroeger was naar waar je aan moet denken bij het woord vrijheid." Daarnaast is het bedenken van vragen voor veel kinderen ook een flinke opgave. "Kinderen hebben vaak zelf wel een zetje nodig om vragen te bedenken."
Toch is de manier waarop kinderen interviewen uniek. "Kinderen zijn zich heel bewust van wat ze doen. Kinderen stellen uit zichzelf vaak andere vragen dan volwassenen. Ze stellen de vragen op een andere manier, waardoor je ook andere antwoorden krijgt. De oudere generatie vindt het vaak juist mooi om zo'n verhaal uit de oorlog te vertellen."