De opvoedkwestie: 'Ik vind een tweede kind erg zwaar'
Imme wilde heel graag een tweede kind. Nu ze moeder is van een zoon (3) en een dochter (6 maanden), vindt ze die overgang erg pittig. Toch durft ze daar niet heel open over te zijn. Hoe gaat ze hiermee om?
Ze schaamt zich soms voor haar gevoelens, vooral dat haar kinderen echt heel gewenst zijn, benadrukt Imme. "Ik heb mijn 'koningskoppel', en dat was altijd mijn ideaalbeeld. Maar ik vind het echt zwaar, de zorg voor nóg een kleintje. Die overgang is heftiger dan ik had verwacht. Ik krijg niets gedaan op een dag, ik heb geen moment voor mezelf. Maar iedereen lijkt het maar normaal te vinden, dus ik durf er niet echt over te praten. Stel ik me aan?"
De overgang van één naar twee kinderen wordt vaak onderschat, zegt therapeute Tilda Timmers van Frou Frou Begeleiding. "Terwijl je zorg dan echt verdubbelt. Dus het is niet zo dat je de tweede er 'wel even bij doet', zoals vaak wordt gezegd. Sommige moeders die een tweede krijgen, hebben van te voren geen realistische verwachtingen. En ze leggen de lat te hoog, denken dat ze dit er wel 'even' bij doen. Dat zorgt dan voor teleurstellingen. Mijn eerst tip is dus: temper je verwachtingen. Want als steeds dingen tegenvallen, zorgt dat voor frustratie en een gevoel van falen."
'Het is niet zo dat je de tweede er 'wel even bij doet', zoals vaak wordt gezegd.'
Nog een ding om aan te pakken: die eindeloze to-dolijst die veel ouders hebben, adviseert Timmers. "Denk niet dat je álles kunt: naar de speeltuin, een taart bakken, boodschappen doen, en ga maar door. Dat is totaal niet haalbaar. Pak het klein aan, met tussenstapjes. Het hele huis hoeft niet schoon, ruim gewoon de vaatwasser uit en maak de wc schoon. Kleine succesjes geven voldoening en zelfvertrouwen. Kijk naar wat er gelukt is en maak dat groot. Want dat heb jij ook maar mooi geflikt."
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens links bovenin op 'Volgen'.