'Ze deed niets om haar agressieve hond te kalmeren'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week geniet ze van de lente op de boerderij, totdat de idylle wordt verstoord door een asociaal keffertje. "Hij is klein, maar wint van iedereen", grijnsde zijn baasje trots.
De zon scheen, de kinderen en ik hadden zin om naar buiten te gaan. "Zullen we lammetjes gaan aaien op de zorgboerderij?" vroeg ik Puk (10) en Olle (7). Een minuut later vertrokken we.
Knuffelige babybeestjes
Zodra we op de boerderij aankwamen, vervielen we in een koor van 'Aáááhhh wat schattig!'s. De lammetjes, de biggetjes, de kalfjes en kuikens: ze waren allemaal even donzig, zacht, pluizig en 'té cute'. We aaiden de knuffelige babybeestjes, voerden de geiten en doken de speeltuin in.
In de speeltuin bleek het druk en de sfeer grimmig. Drie meisjes ruzieden over een ronddraaiend speeltoestel. Ze schopten wat heen en weer totdat een van hen zand in de ogen van de kleinere twee gooide.
Ik keek om me heen of iemand de ruzie kwam stoppen, maar de ouders die rond de speeltuin zaten keken niet op van hun telefoons. Ook nadat de meisjes het op een krijsen zetten, gebeurde er niets. Het leek me een mooi moment om te vertrekken.
"Tijd om af te taaien, jongens", zwaaide ik naar Puk en Olle, die ergens bovenin een speeltoestel hingen. "Laten we een ijsje gaan halen." Sommige dingen moet ik negen keer tegen ze zeggen, maar deze zin verstonden Puk en Olle maar al te goed.
We liepen het terras op en sloten aan in de rij - met nog acht wachtenden voor ons. Achter ons sloten twee jonge meiden aan. Ze waren gekleed volgens de laatste Instagram-mode: lange lichtbruine jas, brede broek, witte sportschoenen met hoge spekzolen. Grote zonnebril op de neus. Een van de twee zette een hondje op de grond. Een soort tekkel, een soort chihuahua, wat precies weet ik niet, maar in ieder geval een klein mormeltje met een veel te grote bek, bleek al snel.
Hij scharrelde naar de tafel rechts van ons, waar hij een hond met gezellige rastaharen wakker maakte en uitdaagde tot een blafgevecht. De baas kreeg zijn hond weer rustig met een snoepje. Toen daar niets meer te halen viel, trippelde hij naar een tafel links van ons, waar hij onder dook om de hond die eronder lag uit te dagen. De tafel wiebelde. De meneer aan de tafel pakte zijn huisdier en liep het terras af om de boel te kalmeren.
Agressief &%$#-hondje
"Haha! Ja, hij is klein, maar hij wint van iedereen", grijnsde het baasje trots. Ik draaide me om. Had ze nou echt niet door dat door háár hond andere mensen het terras moesten verlaten? Dat háár hond de irritante factor was in dit geheel? Ze deed ze niets om dat asociale keffertje te kalmeren.
"Kom jongens", zei ik geïrriteerd. "We halen wel een ijsje in het dorp. Wel zo rustig, zijn we meteen van dat agressieve &%$##^-hondje af."
We stampten richting de auto, ruikend naar geitjes en big.
Het was, al met al, een idyllische lentedag.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen