Met ministers die opstappen hoef je geen medelijden te hebben
Gisteren stapte Ard van der Steur op als minister van Veiligheid en Justitie. Als de geschiedenis ons iets leert is het dat hij zich over zijn financiën in ieder geval geen zorgen hoeft te maken. Andere ministers die aftraden kregen daarna mooie functies.
Als je opstapt als minister heb je sowieso recht op wachtgeld. Je hoeft dus niet meteen op een houtje te bijten en hebt rustig de tijd om om je heen te kijken of aanbiedingen af te wachten voor een andere baan.
Ministers die aftreden, om welke reden dan ook, krijgen in het eerste jaar 80 procent van hun ministerssalaris (dat nu bijna 147.000 euro per jaar bedraagt). Vanaf het tweede jaar is dat 70 procent. Oud-ministers krijgen minimaal twee en maximaal vier jaar wachtgeld, afhankelijk van hoe lang ze minister zijn geweest.
Thom de Graaf: burgemeester en senator
Ministers die de afgelopen jaren het bijltje er bij neergooiden kregen daarna prima banen. Thom de Graaf van D66 was minister van Bestuurlijke Vernieuwing, maar hij stapte op in 2005 nadat zijn voorstel voor een gekozen burgemeester sneuvelde in de Eerste Kamer.
Daarna werd hij volgens zijn Linkedinprofiel tien maanden later strategisch adviseur bij PriceWaterhousCoopers. Later was hij ruim vijf jaar burgemeester van Nijmegen. Die baan is goed voor een maandsalaris van 10.500 euro.
De Graaf was ook nog onder meer voorzitter van de Consumentenbond, voorzitter van de Vereniging Hogescholen, voorzitter van de Raad van Advies van de Nederlandse Orde van Advocaten en voorzitter van de raad van commissarissen van het bedrijf Transdev.
Ook was hij ruim 5,5 jaar lid van de Eerste Kamer. Dit is een part-time functie, je krijgt een kwart van wat een lid van de Tweede Kamer krijgt: oftewel zo'n 29.000 euro per jaar.
De Graaf combineerde sommige functies.
Bomhoff werd hoogleraar in Maleisië
Bekend zijn ook de twee LPF-ministers, Eduard Bomhoff en Herman Heinsbroek, uit het eerste kabinet Balkenende, die in 2002 opstapten. De oorzaak was een knallende ruzie tussen de twee.
Bomhoff werd daarna hoogleraar in Bahrein en Kuala Lumpur (Maleisië). Hij woont in Maleisië. Het is daar in ieder geval beter weer dan in Nederland. En afgaande op dit staatje heeft hij een aardig salaris in Maleisië. Bovendien is de inkomstenbelasting er tussen de 1 en 28 procent.
Heinsbroek bouwde vermogen flink uit
Heinsbroek probeerde het na zijn opstappen nog even in de politiek, maar sindsdien werd het wat rustiger rond hem. Hij schreef nog columns voor Quote en hij schreef een thriller.
Maar voor Heinsbroek was de druk van de portemonnee niet al te groot: toen hij de politiek in ging was hij al niet onbemiddeld. De verkoop van platenmaatschappij Arcade aan Wegener in 1995 leverde hem 72 miljoen euro op. Volgens Quote heeft hij ook flink verdiend aan aandelen in onder meer Google en Facebook.
In de meest recente Quote 500 staat hij op de 82e plek, met een geschat vermogen van 225 miljoen euro. Hij wist sinds de verkoop van Arcade dus zijn vermogen te verdrievoudigen.
Staatssecretarissen doen het goed
Frans Weekers. (Beeld: ANP)
Ook staatssecretarissen voor wie het doek valt hebben daarna vaak een uitstekende carrière. Frans Weekers, die ruim drie jaar staatssecretaris van Financiën was, twijfelde nog even of hij in de Tweede Kamer zou gaan zitten.
Maar hij vertrok in 2016 naar de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBRD) in Londen. Een directeur verdient daar 202.000 euro. Dat is meer dan de bijna 147.000 euro die je krijgt als staatssecretaris.
Teeven ging naar de Kamer
Fred Teeven, die net als Van der Steur struikelde over de afspraak die hij in het jaar 2000 sloot met crimineel Cees H., keerde terug in de Tweede Kamer. Daar verdient hij per jaar ruim 107.000 euro, inclusief vakantiegeld en een eindejaarsuitkering. Tweede Kamerleden ontvangen verder allerlei onkostenvergoedingen. Dat is wel minder dan de bijna 147.000 euro kreeg toen hij nog staatssecretaris was, maar je kunt er nog altijd prima van leven.
