Hokken door corona: 'Of elkaar niet zien of op elkaars lip, dan maar het laatste'

Op het moment dat bekend werd dat alle horeca ging sluiten, pakte restaurantmanager Nina (24) haar tas en trok ze bij haar vriend in. "Ik woon met twee huisgenoten en dat is hartstikke gezellig, maar ik wilde tijdens de lockdown liever bij mijn vriend zijn. Hij stelde het overigens zelf voor. We wilden zoveel mogelijk contacten vermijden en door telkens heen en weer te reizen, lukte dat niet."

Ze zijn een jaar een samen en hadden helemaal geen samenwoonplannen. Toch doen ze dat nu al zo’n drie weken in een vrij klein appartement. De eerste week waren ze allebei ziek. "We hadden veel steun aan elkaar. Maar sinds we beter zijn, slaat de verveling soms toe. En de onzekerheid. Soms maak ik me zorgen over mijn baan en mijn toekomst."

Nina en haar vriend zagen elkaar voor de lockdown zo’n vier dagen per week, nu zitten ze 24 uur op elkaars lip. En dat is soms best even pittig. "We houden van mensen om ons heen, gaan vaak naar de bios of een hapje eten. Dat kan nu niet. Samen moeten we een nieuwe balans vinden."

Simpele dingen die normaal niet aan de orde waren, leveren nu soms strijd op. Zoals het huis schoon maken, of eten koken. "We werken allebei in de horeca en eten nooit thuis. Nu moeten we elke dag verzinnen wat we gaan koken. Ik probeer zo min mogelijk vlees te eten, hij is een carnivoor. Daar komen we nu achter."

Het stel weet nu precies wat ze aan elkaar hebben. "We komen samen door deze fase heen en het is fijn iemand te hebben op wie je kunt bouwen." Toch heeft Nina besloten na de lockdown weer bij haar huisgenoten te gaan wonen. "Deze proefperiode heeft mijn ogen wel geopend. Misschien is het goed dat we nog even wachten met samenwonen. En als we zover zijn, wordt het in een appartement met een extra kamer, zodat we ons af en toe even kunnen terugtrekken."

Van 'even' naar een maand

Ook de vriendin van Gianni (24) trok bij hem in tijdens de lockdown. "Zij woont in Enschede in een studentenkamer en ik in Amersfoort. Haar ouders wonen in Brabant." Omdat ze niet steeds met de trein wilde reizen, trok Robin (19) voor even bij Gianni en zijn moeder in. Dat 'even' is inmiddels een maand. "Allebei onze moeders werken in de zorg. Er zit te veel risico aan de hele tijd heen en weer reizen. We moesten een keuze maken: of elkaar niet zien, of elkaar de hele tijd zien. We gingen voor het laatste."

Robin had wel spullen mee toen ze de knoop doorhakte en meteen besloot te blijven, maar niet voor zo’n lange periode. Ze zou eigenlijk naar haar ouders gaan, maar strandde bij mij in Amersfoort. 'We kijken gewoon even hoe het gaat', was de bedoeling. "Maar het is dus hartstikke leuk. Het gaat eigenlijk vanzelf."

Robin studeert en Gianni loopt stage bij een architectenbureau. "Ik heb een vaste computer met allerlei programma’s die ik nodig heb, dus het was logischer dat ze bij mij bleef. We staan samen op. Ik werk op mijn slaapkamer en zij studeert op de kamer van mijn broer, die niet meer thuis woont. Het is nu haar tentamenperiode en ze heeft nu een presentatie. Na 17.00 uur gaan we samen eten en hebben we tijd voor elkaar."

En z’n moeder? "Die vindt het ook wel gezellig. Met koken wisselen we elkaar af en we geven elkaar de ruimte als we daar behoefte aan hebben. Dan doe ik een spelletje op de computer, ga ik sporten of luister ik naar een podcast. Zij videobelt zo’n twee keer per week met haar ouders of gaat fotograferen."

Wat eerst een langeafstandsrelatie was waarin ze elkaar maar één keer in de week zagen, wonen ze nu samen. "We hebben de test overleefd, maar wat we gaan doen als alles weer normaal is, weten we niet. We zien het wel."

'Twintigers zijn kritisch en doen niet graag concessies'

"Liefde in de 21e eeuw is anders dan vroeger. Toen ging je na je bruiloft pas hokken en kwam je dan achter alle trekjes van je partner. Nu kun je eerst aftasten of die persoon wel de ware voor je is", zegt relatietherapeut Susanne Donders. "Vaak zie ik bij twintigers dat ze het belangrijk vinden dat een partner hun leven leuker maakt. Ze zijn kritisch en doen niet graag concessies als het even tegenzit. Dat maakt het vinden van een goede levenspartner lastiger."

Twintigers van nu stellen volgens Donders het samenwonen steeds langer uit. "Het is goed dat je je eigen identiteit ontdekt voordat je gaat samenwonen. Dan ben je beter toegerust voor een goede, gelijkwaardige relatie." Maar soms is het beter die twijfelfase over te slaan, je weekendtas te pakken en gewoon bij elkaar in te trekken. "Natuurlijk kom je ineens achter eigenschappen die je niet zo leuk vindt. De kunst van samenwonen is jezelf zijn en de ander ruimte kunnen geven. Grenzen durven stellen, je behoeften duidelijk kunnen maken en zorgen voor een goede afwisseling tussen samen zijn en alleen."

Van een slordig iemand, maak je niet ineens een opruimcoach. Maar je kunt wel een oplossing bedenken waar je allebei tevreden mee bent. "Nu kom je erachter of je ruzie kunt maken en die weer goed kunt herstellen. Of je elkaars verschillen kunt accepteren. Het is helemaal niet slecht om te oefenen met deze relationele vaardigheden. En als het niet werkt samen of je bent niet gelukkig, dan valt er wat uit te zoeken en is het misschien goed om te vertrekken."

Samen in quarantaine

De vriend van Anne Ruth (24) ging samen met zijn voetbalclub een weekje skiën in het Franse Val Thorens. Het was de week rond 15 maart, toen duidelijk werd dat het coronavirus Nederland had bereikt en de eerste maatregelen werden genomen. "Stefan kwam terug met een kuchje, was zijn stem kwijt en verkouden", vertelt Anne Ruth. Twee clubgenoten die mee waren, werkten in de zorg en werden al snel positief getest. "Ik had mijn vriend al gezien, dus wij besloten geen risico te nemen en gingen samen in isolatie. Ik heb een appartement en hij een studentenkamer, dus het werd bij mij."

Het bleef bij Stefan bij een kuchje en twee dagen ziekte, maar omdat hij ook twee weken zijn reuk en smaak kwijt is geweest, duurt de isolatie wat langer. "We hebben contact met de huisarts en hij moet 24 uur klachtenvrij zijn. Dat is hij nog niet."

Dus blijft het voorlopig bij een discussie hoe de vaatwasser het beste kan worden ingeruimd, verdwaalde kleding die weleens in de badkamer achterblijft en dat het bijzettafeltje bij de tv leeg moet zijn voor Anne Ruth naar bed gaat. Lachend: "Ik heb blijkbaar rituelen die ik belangrijk vind, maar we kunnen elkaar prima aanspreken waar we ons aan storen. Dat gaat eigenlijk vrij subtiel en vloeiend."

Heftig afkickproces 

Het gaat best goed, op die 40 vierkante meters. "Ik ben veel met school bezig en hij met andere dingen. We wisselen elkaar goed af, zelfs met de Nintendo Switch. Daarnaast plannen we ook avondjes samen, zoals we dat voor de coronatijd ook deden."

Het stel praat steeds vaker over 'voor het echt' samenwonen. "Ik wilde daarmee wachten tot ik ben afgestudeerd, dat is volgend jaar. Maar we gaan het zien. Als Stefan weer teruggaat naar zijn studentenhuis en we vinden het afkickproces te heftig, wie weet hoe snel we weer bij elkaar zijn."