'De man had mijn zoontje (6) bij hem thuis uitgenodigd. Om daar verder te kletsen'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week komt Olle vragen of hij bij die ene meneer naar binnen mag. Franke schrikt zich rot. "Welke man? Wat moet hij van je?"
"Mama, mag ik bij die meneer binnen spelen?", Olle komt hijgend aangerend. "Welke meneer?", vraag ik. "Die ene, met die zwarte hond, die daar verderop woont." "Wat wil je daar doen, dan? Heeft hij kinderen met wie je kan spelen? We kennen hem toch helemaal niet?"
"Nou een beetje wel", antwoordt Olle. "Hij vroeg aan mij en Rover wat we aan het doen waren en toen vertelden we dat we gingen voetballen. En toen vroeg hij of we zin hadden om bij hem thuis verder te kletsen." "Waarover?", vraag ik, mijn stem een octaaf hoger. "Over Lego enzo?" Hij wist het zelf eigenlijk ook niet zo goed.
"Spreek je wel vaker met die man?" "Ja, soms", zegt hij. Hij vroeg een keer of ik een donut wilde. Dan kon ik die bij hem thuis eten. Maar dat wilde ik niet. En hij praat weleens met ons als we in de speeltuin spelen. En nu is Rover naar huis om te vragen of we bij hem binnen mogen en kom ik ook vragen of het mag."
Met Olle aan mijn hand loop ik naar de moeder van Rover. "Ken jij die man, met die zwarte hond?", vraag ik. Nee, de moeder van Rover had ook nog nooit niet van hem gehoord. We hadden ook niet het idee dat hij kinderen had.
Slechts van gezicht
Blijkbaar had hij wel met onze zonen gesproken, maar nooit met ons, de ouders. Ik knuffelde Olle en zei tegen Rover en Olle dat ik het zo knap van hen vond dat ze eerst kwamen vragen of ze het wel mochten, naar binnen gaan bij een man die wij slechts van gezicht kenden.
Ik was opgelucht. Ze hadden in ieder geval goed geluisterd naar de waarschuwingen van hun oude oudertjes. Die informatie namen ze dan wel zuchtend tot zich, het was wel degelijk blijven hangen en ze hadden ernaar gehandeld. Ik vond het knap.
Je kunt je kind van alles leren, en je kunt ze waarschuwen voor alle mogelijke gevaren in het leven, maar we weten allemaal dat ze toch fouten gaan maken, dingen gaan uitproberen, gewoon omdat het kan.
'Niet zomaar met vreemden mee'
En ze zullen daarbij heus niet meteen in zeven sloten tegelijk lopen, dat bleek nu maar weer. Dat ze zich op dit moment hadden gehouden aan de waarschuwing 'niet zomaar met vreemden mee', daar was ik blij om. Ook al was er niets aan de hand, en was de man misschien ook helemaal niet op iets naars uit; de kinderen hadden het gemeld.
De man met de hond, ik zie hem weinig. Vragen of mijn zoon binnenkomt, dat doet hij niet meer. Maar toch houd ik hem voorlopig nog even goed in de gaten. Gewoon, voor de zekerheid. En ik geloof dat hij dat ook wel weet.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.