De sinterklaashysterie is weer losgebarsten: 'Dieuwertje liegt, ze liegt!'

Ergens tijdens een potje gamen hoorde ik vriendje Matthijs vertellen dat het Sinterklaasjournaal 7 november zou beginnen. "Dat is vanavond", kwam Olle (9) met hoge ademhaling mededelen. "Kunnen we extra vroeg eten? Dan mis ik niets."

Ik pakte mijn mobiel erbij, ik kon me niet voorstellen dat het zou beginnen nog voor Sint-Maarten zijn hielen had gelicht. "Nee hoor, het begint 13 november", zei ik. Maar het maakte geen indruk, noch op Olle, noch op Matthijs. "Dieuwertje Blok zegt 7 november", zei Olle koppig. "En dat is vanavond."

Die avond was Dieuwertje, uiteraard, in geen velden of wegen te bekennen. Ondanks dat Olle haar met heel veel kracht op de tv had gemanifesteerd, was ze niet komen opdagen. "Dieuwertje liegt, ze liegt!", zei hij boos toen ik hem om 18.05 uur sommeerde weer aan tafel te komen zitten om zijn balletje op te eten.

Lange wensenlijst

De dagen erna stond de vraag 'Hoeveel dagen nog?' centraal. Even overwoog ik Olle een kalender te laten maken, zodat hij zelf de dagen kon afstrepen tot het Sinterklaasjournaal. Puk (11) liet ondertussen weten wat ze allemaal van Sinterklaas wilde hebben.

Dat was nogal wat. Een adventkalender van een hip sieradenmerk, een adventkalender van een hip make-upmerk, bodymist van een merk waarvan ik de naam niet kon onthouden, een nieuwe mascara, een serum van 40 euro ("Hahaha, dat kun je echt mooi vergeten, lieverd"), maskertjes en een oogpotlood. "Misschien kunnen we een Douglas-filiaal aan huis beginnen", zei ik. Dat vond ze een topidee. 

Ik haalde speelgoedboeken in huis. Ze werden in rap tempo doorgebladerd en eindigden meteen in de papierbak. "Hiervoor zijn we inmiddels echt te oud", verklaarden ze in koor. Ik zei dat ze dan maar aan hun verlanglijst moesten beginnen, maar op de een of andere manier vonden ze het makkelijker om hun wensen door het huis te scanderen in plaats van ze op te schrijven. 

Zenuwslopend

Olle spatte inmiddels bijna uit elkaar van opwinding. Hij bleef zo vaak 'hoeveel dagen nog' herhalen dat het zijn favoriete mantra was geworden. Maandag 13 november zaten we samen stipt 18 uur voor de buis voor de eerste aflevering. Ein-de-lijk.

Nadat er vorig jaar commentaar was van bezorgde ouders op de heftige verhaallijn, met de pakjesboot die zonk, vroeg ik me af of er dit jaar minder spannende dingen zouden gebeuren. Gelukkig was de aftrap enorm spannend: het begon zenuwslopend met het sinterklaasboek, dat de Pieten vergeten waren.

Overspannen kinderen 

Olle keek er rustig naar, hij kon het hebben. Tot hij zich opeens bedacht dat hij binnenkort zijn schoen kon zetten. Hup, die ademhaling ging meteen weer omhoog. Zijn nieuwe mantra is nu: "Wanneer mag ik mijn schoen zetten?". Maar ik laat hem nog even in het duister tasten. Want die overspannen kinderen, ik geniet er met volle teugen van.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.