Ho stop, we zijn nog niet toe aan de herfst. Zomer, waar ben je gebleven?!
We hebben er even op moeten wachten deze zomer, maar uiteindelijk hadden we wekenlang zon, zon en nog eens zon. Tot deze week, toen het ineens weer ouderwets code geel, regenachtig, winderig en kou was. RTL Nieuws-redacteur Lisanne van Sadelhoff zag dat daardoor het weer ook weer ouderwets het gesprek van de dag was.
Dat de berichten over het weer (regen, regen, en nog eens regen) goed gelezen werden, is nogal wiedes, want we hadden immers ook minder terrasmogelijkheden en dus meer bankzitavonden. Regen doet ons kennelijk lezen over regen.
'Alsof we in één klap van de zomer naar de herfst zijn gekatapulteerd', zo omschreef iemand de harde gevoelsmatige seizoensovergang. 'Het eerste druppeltje is altijd het pijnlijkst', schrijft iemand op X. Niemand wil nat worden, en al helemaal niet als de zomergarderobe nog in de kast hangt, de winterkleding nog ver weg is en bovendien muf ruikt – en waar was je paraplu ook al weer? De algemene tendens: hier zijn we nog niet aan toe.
Gelukkig zijn er ook altijd herfstliefhebbers, of glas-halfvol-mensen die doen alsof ze herfstliefhebber zijn ('je kan het maar beter omarmen, nat word je toch wel'). (Overigens: voorbarigheid all over the place, want de meteorologische herfst begint pas 21 september.)
Er is warme chocolademelk gedronken, Harry Potter gekeken, er zijn spelletjes gespeeld en kaarsen gebrand – en dat allemaal onder dat heerlijke geluid van regen tegen de ramen: 'Regendruppels zijn toch het fijnst als je ze hoort afketsen tegen het glas in plaats van je capuchon.'
Ajuus en de groeten!
Er zijn mensen die zich kunnen overgeven aan de grillen van het weer, maar er zijn er zichtbaar meer die daar moeite mee hebben. Hoewel het dit weekend weer droger en zonniger is, vroegen veel mensen zich verbolgen af 'waar de zomer is gebleven?' Alsof de zomer een persoon op zich is, van vlees en bloed, die, zoals een geliefde dat zo pijnlijk kan doen, de biezen pakt, gewoon vertrekt, koffertje vol, sleutel ingeleverd, ajuus en de groeten.
Er zijn mensen die klaarblijkelijk vinden dat ze recht hebben op zon. 'En mijn verjaardagsbarbecue dan, donderdagavond?', schreef iemand toen ergens 'code geel' in kop stond. Ja, hallo, zon, en haar verjaardagsbarbecue dan!?
'Hoezo lezen jullie al die weersverwachtingen', zegt er één (duidelijk uit het 'geef-je-eraan-over-kamp'), 'kijk gewoon naar buiten.' Waarop iemand anders, herkenbare bekentenis, reageerde: 'Hihi, ik betrapte me er gister op dat ik, in bed met de gordijnen dicht, naar Buienradar keek in plaats van door het raam.'
Code regenboog
Maar we kunnen lezen over het weer wat we willen, we kunnen Buienradar checken tot we een ons wegen, telkens worden we met de neus op de onmaakbaarheid van het weer gedrukt. De zomer is geen persoon die terug kan worden geroepen, de herfst kan niet worden weggejaagd.
Bovendien is de vraag: moet je altijd willen weten wat voor een weer je kan verwachten? Zo zei iemand over de gevoelsmatig ietwat rigoureuze weersomslag: 'Code regenboog'. En daaronder: 'Niet te voorspellen, en daardoor juist leuk als je hem ziet: omdat je hem niet verwacht.'