Van rooftopbars naar de sloppenwijk: golden boy Friso gooide zijn luxeleventje in Thailand om

Tijdens een wandeling door Khlong Toey, de grootste sloppenwijk van Bangkok, wordt Friso Poldervaart vrolijk begroet door de buurtbewoners. De 32-jarige Nederlander weet haarfijn de weg in de wirwar van steegjes en iedereen kent hem. Zodra een groepje kinderen hem ziet lopen, rennen ze enthousiast op hem af. Het kleinste jongetje geeft Friso een knuffel, waarna ze in het Thais grapjes maken. 

Eén arbeidersinkomen

Hier in de armste wijk van de Thaise hoofdstad runt Friso samen met zijn Amerikaanse zakenpartner Greg de Bangkok Community Help Foundation. 

"Het begon allemaal in de coronacrisis. Toen mensen in de sloppenwijken het zwaar te verduren hadden." Veel families hier zijn afhankelijk van één arbeidersinkomen en als dat wegvalt, is er een probleem. "Dat waren precies de banen waar als eerste in werd gesneden: de schoonmakers, chauffeurs en beveiligers stonden plots op straat."

"Een vangnet vanuit de overheid zoals we dat in Nederland kennen, is hier niet." Met een paar vrienden besloot Friso om te helpen. "De paniek nam overal toe en we wilden ons graag nuttig maken." Wat begon met het uitdelen van maaltijden, groeide al snel uit tot meer. Veel meer. En sindsdien is Friso niet meer gestopt. 

Dromen over Thailand

Ruim dertien jaar woont hij nu in Thailand. In 2011 boekte de Brabander – geboren en getogen in Drunen – een enkeltje Bangkok. Negentien jaar was hij en vastbesloten om zijn grote droom waar te maken: een leven opbouwen in het land waar hij al van kleins af aan verliefd op was. 

Friso groeide op met zijn beste vriend Patrick, die half Thais is. Ze deden alles samen en toen Friso twaalf jaar was, mocht hij met Patrick en zijn ouders mee op vakantie naar Thailand.

"Dat was een compleet nieuwe wereld voor mij. Dat onvergetelijke gevoel als je uit het vliegtuig komt en de warmte en geuren op je afkomen." Ze reisden door het land en bezochten familieleden van Patrick. Daardoor zag Friso veel meer dan enkel de bekende toeristische plekken.

"Ik kreeg het echte Thaise leven te zien en kwam zo met de cultuur in aanraking." Het maakte grote indruk op hem. De mensen, het land en die gigantische hoofdstad; hij herinnert het zich nog goed. "Als jongetje uit Drunen stond ik ineens in een miljoenenstad. Ik vond het fantastisch. Die drukte, de vriendelijke mensen en overal eten."

De fascinatie voor Thailand was geboren. "Ik ging thuis alles over Thailand lezen en Thaise films kijken. En toen ik zeventien was, wilde ik er op eigen houtje heen." Hij volgde destijds een mbo-opleiding audiovisuele producties en wist een stageplek in Bangkok te regelen.

Bijbaantje in de supermarkt

"Ik heb alle videoproductiebedrijven gemaild. Er was er maar één die reageerde", vertelt hij lachend. Friso bood aan om gratis te komen werken en mocht komen. De reis betaalde hij van het geld dat hij had gespaard met zijn bijbaantje bij een supermarkt. "Ik wilde het zo graag. Ik had er alles voor over."

Na die stage van vier maanden kwam Friso terug naar Nederland om zijn studie af te maken. "Maar ik zei meteen al tegen mijn ouders dat ik terug wilde." Zo gezegd, zo gedaan. Zijn ouders vonden het wel spannend, maar het was glashelder dat dit Friso’s droom was. 

Twee jaar later verhuisde hij definitief naar Thailand. Hij werkte een halfjaartje in Chang Mai (zo'n 700 km ten noorden van Bangkok, red.), maar Bangkok lonkte. "Want dat is toch waar het in Thailand gebeurt. Zonder een concreet plan ben ik toen met mijn spullen op de bus gestapt." Hij kende vrijwel niemand en moest met niks beginnen. "Eerst sliep ik in een hostel, tot ik een eigen plekje in een goedkope wijk vond."

Wonen in een hok zonder ramen

Dat eerste huis was niet bepaald een paleisje. Hij schiet in de lach als hij eraan terugdenkt. "Dat was een hok met niks meer dan een bed en een douche. Het had niet eens ramen." Maar dat deerde Friso niet. "Het is nooit in mijn hoofd opgekomen om terug te gaan naar Nederland." Een passende baan zoeken was lastig. 'Ik kwam er als buitenlander niet zo makkelijk tussen." Daarom richtte hij Digital Distinct op, zijn eigen bedrijf in digital marketing.

"Ik was helemaal niet geschoold om een zaak te runnen, maar het was mijn beste optie." Het bleek in hem te zitten. Contacten leggen en risico's durven nemen. "Niet te veel nadenken, maar er gewoon voor gaan." Met die instelling vond Friso zijn weg in het bedrijfsleven. 

Financieel ging het hem voor de wind en hij genoot van een luxeleventje in Bangkok. Chique rooftopbars, een mooie BMW, luxe horloges. Het leven lachte Friso toe en hij had niks te klagen. En toen bracht covid de wereld tot stilstand. "Mijn bedrijven lagen zo goed als stil en ik voelde dat het tijd was om iets te doen waar ik al veel vaker over had nagedacht: een steentje bijdragen en mensen helpen."

Huilende moeders

Want niks doen was geen optie. "Ik kon achterover leunen en wachten tot het voorbij was. Of ik kon gaan helpen." Samen met een groep vrienden ging hij naar de sloppenwijk. "We konden wel vermoeden dat de mensen daar het zwaarst getroffen zouden zijn, maar hadden geen idee hoe erg de situatie was." 

De eerste dag dat Friso en zijn vrienden in Khlong Toei kwamen, zagen ze huilende moeders die niet meer wisten hoe ze de eindjes aan elkaar moesten knopen. Dat kwam hard binnen. "Toen zijn we zoveel mogelijk gaan helpen. Het begon klein: koken voor mensen en maaltijden uitdelen."

Sommige vrienden namen vanwege de gezondheidsrisico’s een stapje terug, maar Friso ging door. "We waren wel bang, maar er was zo weinig hulp daar dat ik er niet mee wilde stoppen."

Zuurstoftanks rondbrengen

Naarmate de crisis verergerde, was er meer hulp nodig. "We tilden ouderen uit hun huizen en brachten hen naar het ziekenhuis." Er waren niet genoeg ambulances en vervolgens raakten de ziekenhuizen vol. "Toen zijn we zuurstoftanks gaan rondbrengen, want mensen lagen letterlijk dood te gaan in huis."  Sommige mensen hebben we zo kunnen redden, anderen niet.

Een beeld dat hem altijd bijblijft, is dat van een hoogzwangere vrouw die door covid amper lucht kreeg en op de betonnen vloer van haar huis lag. "Wij kregen dat via via te horen en zijn er direct naartoe gegaan. Toen we daar binnenkwamen, was het nog erger dan we dachten. Ze had onmiddellijk hulp nodig." 

Dankzij zuurstof en verzorging heeft ze het overleefd. "Dat kindje is kerngezond en alweer vier jaar oud. Ik zie ze nog steeds wel eens. Het gaat goed met ze."

Bezig met eigen gewin 

Alles wat Friso in die periode heeft meegemaakt, heeft hem voorgoed veranderd. "Ik sta nu volkomen anders in het leven. Ik heb geleerd dat anderen helpen mij veel meer voldoening geeft. Ik was daarvoor heel veel bezig met eigen gewin: geld verdienen en dat uitgeven aan luxe dingen. Maar als je alles hebt, waar houdt het dan op? Misschien was ik er wel in doorgeslagen als dit niet op mijn pad was gekomen."

"Ik heb geen oordeel over mensen die van dure spullen houden, maar mij interesseert dat nu weinig meer. Dat was leuk, maar als het puntje bij paaltje komt, is dat materialistische niet belangrijk voor mij." Dat wil niet zeggen dat hij nu niet meer van het leven geniet. Het is er allebei. "Ik kan lunchen in een 3-sterrenrestaurant en ‘s avonds in de sloppenwijk bij een Thaise oma thuis eten, op de grond onder een knipperende tl-buis."

Samenwonen in Bangkok

Met zijn Thaise vriendin, die hij ontmoette in een klimhal, woont hij in Bangkok. Zij helpt mee met de stichting, maar ze gaan ook een paar keer per jaar samen op luxe vakanties. "Mijn kijk op het leven is veranderd, maar dat betekent niet dat ik nu ineens zelf in een sloppenwijk woon, of geen schoenen meer draag. Ik leid mijn eigen leven én ik kan mensen helpen. Veel mensen hebben het idee dat zoiets niet samengaat, ik wil juist laten zien dat dat wel kan."

Friso is vrijwel dagelijks in de sloppenwijk te vinden. Zijn vier bedrijven worden nu grotendeels gerund door anderen. Hij is als CEO nog wel betrokken, maar besteedt zijn tijd voornamelijk aan de stichting, die sinds 2020 al ruim 3 miljoen maaltijden heeft uitgedeeld. Het allermooiste vindt hij dat het eindresultaat van wat hij doet nu niet meer voor hem is, maar voor anderen. "Dat maakt je bescheiden als mens."

Niet zielig

Hij ziet zichzelf niet als de witte man die komt opdraven om arme mensen te redden. "Ik hoef ze niet te redden, ze redden zichzelf. De mensen hier in de sloppenwijk zijn niet zielig, zo zien ze zichzelf ook niet. Ze hebben niet de middelen die wij wel hebben. We kunnen dan net even dat duwtje in de rug geven, waardoor ze zelf weer verder kunnen. Maar uiteindelijk doen ze het zelf."

Waar de focus van de Bangkok Community Help Foundation in coronatijd vooral lag op het uitdelen van voedsel en medicijnen, richten Friso en zijn team zich nu meer op het doorbreken van generatie op generatie doorgegeven armoede. 

"We hebben in 2024 voor 580 kinderen een beurs kunnen regelen, zodat ze naar school kunnen. Ook helpen we ouderen die het moeilijk hebben. Ze krijgen van de Thaise overheid 17 euro per maand aan pensioen. Als ze geen familie hebben die voor ze zorgt, komen ze niet rond."

Van weeshuis tot daklozenopvang

In de sloppenwijk heeft de stichting een voormalig weeshuis verbouwd tot daklozenopvang. "Het idee is dat we mensen helpen om op eigen benen te staan. Mensen die door pech in het leven op straat zijn beland." Zo kunnen mensen daar nieuwe dingen leren en een eigen inkomen verdienen. 

"We maken hier bijvoorbeeld papieren tassen die in winkels gebruikt worden. Die worden in het buurtcentrum gevouwen en gelijmd en daar krijgen mensen geld voor." Eenvoudig, licht werk dat ouderen en lichamelijk beperkten ook kunnen doen. 

De ouders van Friso helpen ook mee aan zijn stichting, die voor het voor het overgrote deel op vrijwilligers leunt. "Mijn moeder komt minstens drie maanden per jaar naar Thailand. Dan gaan we ook wel op vakantie hoor, maar de rest van de tijd werkt ze enthousiast mee. Zij is onze superstervrijwilliger. Mijn vader hetzelfde. Ze staan altijd klaar om mee te helpen."

Modder scheppen op vakantie

Het idee is dat iedereen kan meedoen. Ook mensen die op vakantie zijn. "Natuurlijk is cocktails drinken bij een rooftopbar hartstikke leuk. Dat moeten mensen ook vooral doen." Maar een middagje meehelpen geeft een andere betekenis aan je vakantie, vindt Friso. 

"Afgelopen zomer zijn we in het noorden van Thailand gaan helpen bij gebieden die geteisterd werden door overstromingen en modderstromen. We waren de vrachtwagen aan het inladen en ik raakte aan de praat met drie Nederlandse toeristen." De mannen bedachten ter plekke dat ze wilden meehelpen. "Ze hebben hun spullen gehaald en zijn meegegaan. Ruim een week hebben ze in dat rampgebied vol gas staan modder scheppen. Dat is toch mooi?"

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.