'Stond juf nou op het schoolplein te zwaaien met een zwembad noodle?'
Freelance journaliste Franke (42) blogt over de avonturen - en uitdagingen - van haar moderne gezin. Deze week: Franke baant zich een weg door de de pijlen, linten en no go area's om haar kinderen op school af te kunnen zetten.
Wat hadden we hier allemaal naar uitgekeken. Puk (8) en Olle (5) omdat ze dolgraag hun vriendjes en juffen weer wilden zien. Manlief en ik om meer dan drie zinnen tegen elkaar te kunnen zeggen zonder geblèr van de kinderen erdoorheen.
Maandagochtend vroeg was het zover. Om 6.00 klauterde Olle ons bed in: "Opstáááán mamapapamamapapa school-school-schóóhóóóóllll!!!" 0m 7.30 was het hele gezin aangekleed, keurig gekamd en bepakt, klaar om te gaan.
Om de tijd te doden, lazen we nog maar een keer de protocollen door. Afstand houden, check. Ouders niet welkom op het schoolplein, check. Kleuters droppen bij de deur en pijlen volgen, check. Oudere kinderen via de achterkant naar binnen. Check, check, check.
Op naar school
We stapten op de fiets ("Gelieve niet de auto komen om verkeersopstoppingen te voorkomen") en trapten in colonne naar school. De kinderen schreeuwden naar vriendjes die ze weken niet hadden gezien. Ik verbaasde me hoeveel sommigen waren gegroeid. "Was dat nou Jan?! Hoe groot is hij geworden, echt?!"
'Ouders raakten in verwarring. Ondanks het protocol. Mochten ze nou wel of niet het schoolplein op komen?'
We parkeerden de fietsen in de steeg. Ik kuste Puk gedag en duwde Olle zachtjes het schoolplein op. "Weet jij ook waar ik Iris moet afzetten?" vroeg een bezorgde vader. Wij, de ouders, wisten het niet.
Tessa dribbelde nerveus rond met haar broertje. "Ik zorg er wel voor dat hij veilig de klas in komt", suste ik. Opgelucht huppelde ze door naar haar eigen klaslokaal.
Ouders raakten in verwarring. Ondanks het protocol. Mochten we nou wel of niet het schoolplein op komen? Waren die rode pijlen voor ons bedoeld of voor de kinderen? Het verzamelen gebeurde toch tussen 8.20 en 8.30? Waar bleef de juf dan, het was immers al 8.26?!
Zwembadwokkel
De deur vloog open. Daar stond ze. De juf. Wat had ze nou in d'r hand? Zo'n zwembadwokkel?? "Zou dat ding precies anderhalve meter zijn?" vroeg de vader van Daan zich hardop af.
Juf zwiepte met haar felgroene schuimrubberen slurf van de kleuters naar de kapstok en tot slot naar de kist waar de kleuters hun bakjes in moesten doen. Ik spiekte snel het lokaal in en zag lijnen op de vloer en rood-wit lint, wapperend in de gang.
De kleuters stormden naar binnen. De school leek wel veranderd in een escape room, met al die pijlen, hindernisbanen, afzetlinten, gebarricadeerde hekken en no go area’s. Snel fietsten manlief en ik naar huis.
Het eerste wat ik deed met mijn nieuw verworven vrijheid was googlen hoe lang die zwembadstokken nou eigenlijk waren. De officiële benaming was 'zwembad noodle'. Ze bleken 1.55 meter. Dat had de vader van Daan scherp ingeschat.
Ik vond het maar briljant verzonnen van juf.
Elke week 'Bij ons thuis' volgen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag hieronder en vervolgens op 'Volgen'.