Job voert in de auto gesprekken met vreemden: 'Iedereen die wil, kan me bellen'
"Iemand zin om met me te bellen? Het lijkt me leuk om iemand die ik nog niet zo goed ken en dit toevallig leest te spreken. Ik zit van dan tot dan in de auto. Als je denkt: ik heb wel even zin om te kletsen, bel dan dit nummer." Job van Eunen zet dit bericht af en toe op LinkedIn. "Een keer of acht", heeft hij deze geplaatst, denkt hij nu. En elke keer levert het leuke telefoongesprekken op.
Job (45) is zo iemand die graag belt als hij in de auto zit. "Voorheen belde ik dan natuurlijk bekenden. Dat is leuk, maar als er vier of vijf niet opnemen is het minder." Lachend: "En dan belden ze allemaal 's avonds terug, op een moment dat ik daar helemaal geen zin meer in had."
Eerste oproepje
Daarnaast heeft Job een groot netwerk op LinkedIn. "Maar veel van die mensen ken ik niet of nauwelijks. Hoe leuk is het dan om hen echt te leren kennen?"
Een jaar geleden plaatste hij daarom zijn eerste uitnodiging om te bellen. 'Superspannend' was dat, herinnert hij zich. "Maar ik dacht ook: in het ergste geval belt er niemand en zit ik een uur een podcast te luisteren." Vier mensen belden tijdens die eerste autorit na de uitnodiging. "De eerste was een vrouw die ik helemaal niet kende, zo leuk was dat! Daarna belden twee mensen die ik vaag kende, en iemand die ik net iets beter kende."
Waar de gesprekken over gaan? Dat wisselt, vertelt hij terwijl hij – niet geheel toevallig – opnieuw in de auto zit. "Het begint altijd een klein beetje ongemakkelijk. Maar het leuke is dat je al kunt beginnen met de vraag: waarom heb jij besloten om mij te bellen? Van daaruit ga je heel snel de diepte in. Wat houdt iemand bezig? Waar loopt diegene tegenaan in het leven? Ja, ik ben wel vaak degene die de vragen stelt inderdaad."
Verbinding in sport of werk
Dat juist Job dit doet, is vanuit zijn achtergrond niet heel verrassend. "Ik kom uit de teamsport, uit het korfbal. Daarna ging ik me verdiepen in: waarom heeft de ene sportclub zo veel vrijwilligers, en de andere niet? De mensen spelen daarin de belangrijkste rol, ontdekte ik. Het maken van mooie herinneringen, het hebben van een leuke trainer of leuke teamgenoten: dát is wat een club maakt."
Job geeft nu trainingen aan sportclubs en bedrijven om hen te leren hoe ze de onderlinge verbinding kunnen vergroten. En hij schreef er samen met Roel van der Weide een boek over, De Gelukkige Vereniging. Daarnaast praat hij met mensen die ergens mee zitten. Een 'professionele vriend', noemt hij zichzelf.
Het contact, dat is waar hij zich nu zorgen om maakt: "Er zijn heel veel individualistische mensen in de wereld, die het vermogen zijn verloren om naar elkaar te luisteren. Mensen verzamelen argumenten die passen bij hun standpunt. Maar waarom heeft iemand anders een ander standpunt? Wat zijn zijn argumenten? Het maakt me somber dat daar weinig naar wordt gevraagd."
Juist de gesprekken die Job met vreemden voert, leren hem een goed gesprek te hebben. "Ik leer ervan dat ik mijn mond moet houden en niet moet oordelen. Als de ander voelt dat ik iets stom vindt, dan stopt het gesprek omdat ik niet opensta voor een deel van wie diegene is."
Ikke-ikke-maatschappij
Het verhaal dat Job graag verspreidt, gaat dan ook volledig in tegen de individualisering. "Die ikke-ikke-maatschappij, die wil ik niet. En er zijn genoeg leuke mensen op de wereld, die spreek ik altijd als ik zo'n oproepje plaats. Maar het is moeilijk om te zien dat machtige mensen zo weinig aan anderen denken."
Gesprekken die hij spontaan voert, duren al snel een uur tot anderhalf uur, vertelt hij. Op de vraag of er een telefoongesprek is dat hem is bijgebleven, is hij even stil. "Ik vind het altijd fantastisch om nieuwe mensen te leren kennen. Het eerste gesprek blijft me natuurlijk bij, omdat het gelijk echt een leuk, bijzonder gesprek was met iemand die ik helemaal niet kende."
Huilend aan de telefoon
"Maar ook als mensen mij na zo'n gesprek appen en zeggen dat ze in positieve zin geschrokken zijn van hoe kwetsbaar ze zich hebben durven opstellen aan de telefoon, kan ik daar heel gelukkig van worden. Ik heb weleens mensen huilend aan de telefoon, dat vind ik gek genoeg fantastisch. Iedereen heeft in zijn leven mensen nodig met wie je echt verbinding hebt en bij wie je echt jezelf kan en mag zijn. Als deze mensen op dat moment niemand hebben, dan vind ik het heel mooi om even die persoon te kunnen zijn."
"En laatst sprak ik iemand die al drie keer eerder had geprobeerd te bellen, maar toen steeds te laat was. Nu was ze eindelijk de eerste. Dat is toch al een hele mooie start van een gesprek?"
Bekijk ook: Deze jongeren hebben belangst: 'Nu laat ik m'n moeder bellen'