Eenzaam tijdens de lockdown: 'Bellen jullie mij wat vaker?'

"We zien stress en eenzaamheid als grote en groeiende problemen door alle generaties heen", zei premier Mark Rutte maandag tijdens zijn toespraak.

Aandacht

Hij riep Nederlanders op om aandacht te hebben voor mensen die het zwaar hebben, die verdrietig zijn, die alleen zijn. "Aandacht voor elkaar helpt ons door deze ellendige periode heen te komen." 

Thomas kreeg die aandacht na zijn tweet. "Echt bizar. Ik heb er ineens 200 volgers bij." Hij woont alleen in Nijmegen, zonder huisgenoten of partner. Hij moet altijd thuiswerken. Een auto of rijbewijs ontbreken; hij is afhankelijk van het openbaar vervoer. Dat maakt vrienden bezoeken onmogelijk, want alleen noodzakelijke reizen zijn toegestaan.

Nu is zelfs zijn favoriete plek, de bioscoop, dicht. "Dat was mijn veiligste plek. Daar kon ik me helemaal verliezen in een film." En videobellen gebeurt niet veel meer. "Iedereen is na een dag werken klaar met videobellen en zet daarna een poosje zijn scherm uit."

Voor corona

Dat alles zorgt voor een gevoel van leegte, vertelt hij. Dat was er voor de corona-uitbraak en de lockdown misschien ook wel. "Vrienden kregen relaties en kinderen, ik niet. Dat zorgde voor een dubbel gevoel. Maar ik merkte het minder op omdat er voldoende afspraken met mensen stonden."

Zo ging hij elke twee weken met zijn beste vriend naar een wedstrijd in het Feyenoordstadion en had hij veel kennissen met wie hij regelmatig afsprak. "Nu beperkt iedereen zich tot een kleine cirkel, mensen die echt belangrijk voor ze zijn. Het was pijnlijk erachter te komen dat ik dat dus niet echt ben voor de meeste mensen."

Soms gaan er dagen voorbij waarop niemand hem appt of belt. Natuurlijk, hij spreekt zijn beste vrienden wel. Maar dat zorgt vaak hooguit voor 4 of 5 contactmomenten per maand.

'Thomas bellen'

Met zijn tweet hoopt hij dat te veranderen. "Het is belangrijk voor mij om gezien te worden. Voor mijn part zet je over twee maanden in je telefoon: Thomas bellen."

Thomas ziet op tegen de komende vijf weken. Ook tegen kerst. "Ik kies ervoor om dat niet bij mijn ouders te vieren. Lange tijd hadden ze moeite met mijn homoseksualiteit. Nu niet meer, nu hebben we een goede band. Maar als ik daar zie hoe leuk zij het hebben met mijn zus, haar partner en hun kinderen, dan zit er toch te veel pijn."

Hij verwacht op slechts een aantal dagen van deze lockdown mensen te zien. "Dat betekent dat ik meer dan 30 dagen alleen zit." Die gaat hij vullen met lezen, puzzelen, hardlopen. "En af en toe brutaal de telefoon pakken: ik heb het even nodig om jou te bellen. Dat durf ik steeds vaker. Ik hoop dat dat andersom ook gebeurt. Dat iemand mij belt."

Want dat laatste zou enorm helpen, zegt Thomas. "Als mensen in mijn omgeving soms uit eigen initiatief vragen: 'Thomas, hoe is het met jou?', voel ik me gelijk een stukje beter. Leuker nog: dat ze me bellen om hun verhaal te delen."

'Stuur een berichtje: ik denk aan je'

Daarmee wil hij eigenlijk ook een oproep plaatsen: blijf tijdens de lockdown en ná de lockdown op elkaar letten. "De vorige keer stond iedereen de eerste weken voor elkaar klaar. Daarna lieten we eenzame mensen los."

"Het is fijn als je je niet eenzaam voelt, zorg goed voor jezelf", zegt hij. "Maar probeer ook eens één of twee keer per week te kijken hoe het met je buren gaat of met vrienden die je lang niet hebt gesproken. Stuur een berichtje: 'ik ben druk met de kinderen, maar ik denk aan je.' Of begin een kwartier later met Netflix en bel even iemand."

Ook Hannah Keeman (32) uit Bergeijk voelt zich deze dagen eenzaam. Ze zit in een rolstoel omdat ze geboren is met een open rug en hoort dus bij de risicogroep. 

Met het toenemende aantal besmettingen - de reden voor de lockdown -  wordt Hannah verder beperkt in haar vrijheden. "Dingen die iedereen doet, zoals boodschappen doen, worden bijna onmogelijk vanwege de extra risico's."

Naar de weekmarkt gaan, is er ook niet meer bij. "Ik ben afhankelijk van mensen die me ruimte geven, want ik kan hem niet heel goed nemen."

Vrienden komen ook niet over de vloer, omdat ze bij de risicogroep hoort. "Dan merk je toch dat een bezoek aan fysiotherapeut of huisarts je sociale leven wordt, terwijl dat niet sociaal hoort te zijn."

Voor de coronacrisis en de lockdown was dat wel anders. "Ik pikte veel terrasjes, ging naar buiten, bezocht familie en vrienden. Nu zie ik de fysiotherapeut, mijn man en mijn schoonouders, want het gaat slecht met de gezondheid van mijn schoonvader. Maar je zit dus extreem in een bubbel."

Mentaal zwaar

Het is mentaal heel zwaar, zegt ze. Lezen en schrijven zijn haar dagbesteding. "Ik probeer me thuis zo veel mogelijk bezig te houden maar ik mis dat fysieke contact." 

De oplossing? "Een sociaal platform waarbij mensen die elkaar niet kennen, kunnen videobellen." En hoe ze de komende vijf weken doorstaat? "Ik denk dat ik het maar moet nemen zoals het komt."