Immens lange rij bij afscheid Peter R. de Vries: 'Ik ben verstomd van verdriet'
Tranen, onbegrip, bloemen, kaarsen, herinneringen: de ontroering is groot bij het afscheid van Peter R. de Vries en de wachttijd voor Carré is lang. "Ik werd hier naartoe getrokken. Ik moest hier zijn."
Iets voor elven gingen de deuren van het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam open. Nederland neemt afscheid van een van de bekendste misdaadjournalisten.
"De rij bij Carré wordt langer en langer", zegt RTL Nieuws-verslaggever Agnes de Goede. "Er staan mensen tot aan het Frederiksplein. Al deze mensen komen afscheid nemen. Ook al moeten ze soms meer dan een uur wachten, mensen blijven rustig en hebben geduld." De eersten stonden er al sinds vanochtend 7 uur.
Drie mensen vertellen hoe ze dat hebben ervaren:
'Hij is echt dood. Dat besef ik nu'
Linda komt zelf uit Amsterdam en twijfelde geen moment. Ze wilde erbij zijn, bij dit afscheid van Peter R. de Vries. Zijn dood heeft haar heftig geraakt.
"Ja. De tranen rollen over mijn wangen. Het was zo indrukwekkend, dat hele moment daar in Carré. Dat hij daar lag in die witte kist. En al die foto's, en zijn Ajaxshirt. Hij is echt dood. Dat besef ik nu zo. Daarom huil ik."
'Ik wil mijn oma steunen, vandaag'
Eigenlijk doet de 17-jarige Tim uit het Gelderse Duiven vooral leuke dingen met zijn oma Anita. Maar vandaag is het anders. Vandaag draait het om verdriet.
"Oma wilde erheen en vroeg me om mee te gaan. We zijn met de trein gegaan. Oma moet erom huilen. Ze is er de hele tijd heel verdrietig om. Ik wil haar steunen. Het was heel bijzonder om binnen te zijn. Dat hij vermoord is, terwijl hij zulke goede dingen deed: dat raakt me. We gaan nu wat drinken in de stad. We doen vaak leuke dingen met elkaar. Maar dit is het meest bijzondere wat ik met oma heb gedaan."
'We voelden ons door hem vertegenwoordigd'
Nimo (links) en Anisa uit Tilburg zijn verdrietig, en wilden hun laatste eerbetoon aan Peter R. de Vries brengen.
"We zijn hiernaartoe gekomen omdat Peter R. de Vries het ook opnam voor moslims. We voelen ons door hem vertegenwoordigd. Hij hielp iedereen die het nodig had, wat je religie of afkomst ook was. Dus ja: we zijn heel emotioneel."
Nimo moest huilen, vertelt ze. "Ik ben zo verdrietig omdat er niemand is die hem kan vervangen."
'Kon niet bij de kist weggaan'
Els Aalten uit Apeldoorn was er vroeg bij, vanochtend. Ze had er alles voor over om vandaag afscheid te nemen van de misdaadjournalist.
"Ik ben om 7 uur vanochtend vertrokken. Ik werd hierheen getrokken, ik moest er gewoon bij zijn. Alles wat hij heeft betekend voor Nederland, die nasale stem van hem, zijn optredens overal... Ik kon niet bij de kist wegkomen. Ik was echt verstomd van verdriet."