Moeten we ons zorgen maken om de lege medaillespiegel? 'Beetje geduld'
Het is dag vier van de Olympische Spelen in Parijs en de medailleteller staat nog op precies 0. Voor het eerst in 28 jaar heeft Nederland geen medaille binnengesleept in de eerste twee dagen van de Spelen. Ook op dag drie werd geen plak gewonnen. Hoe komt dat?
"Dit gebeurt elke vier jaar", zegt atletiekcoach Charles van Commenée. Hij was in 2008 chef de mission bij de Olympische Spelen in Peking. "Elke keer vraagt men na een dag of drie: waarom winnen we zo weinig? Het antwoord is simpel: er zijn haast nog geen medailles verdeeld."
De meeste finales en dus medaillekansen zijn in de tweede helft van de eerste week en in de tweede week, bevestigt verslaggever Olympische Spelen Eelco Hiltermann. Ja, het 'valt een beetje tegen' tot nu toe, realistisch gezien had Nederland bij het mountainbiken en bij het zwemmen een medaille binnen kunnen slepen, maar de echte kansen volgen later.
De voorspelde medaille bij het mountainbiken leek lange tijd in zicht voor Puck Pieterse. Ze lag op koers voor een zilveren medaille, tot een lekke band roet in het eten gooide. Ze moest genoegen nemen met een vierde plaats, nét buiten het podium.
Achter het net vissen
Iemand die maar al te goed weet hoe dat voelt is voormalig windsurfer Bart Verschoor. Hij viste bij de Olympische Spelen van 1988 in Seoul net achter het net. Ook hij werd vierde.
"Ik kan het me nog levendig voorstellen hoe ik me toen voelde", zegt hij. "Er was echt een ontlading. Dat was echt verdriet." De zin 'meedoen is belangrijker dan winnen' gaat voor hem dan ook niet op: "Je gaat erheen om te winnen, altijd."
Hij ging er van tevoren niet vanuit dat hij 'eventjes' een medaille zou gaan halen bij de Olympische Spelen, maar hij wist dat er wel een kans was. "Het was echt een gevecht met de elementen. De omstandigheden waren uitzonderlijk zwaar, met ongelooflijke golven en heel veel wind. We moesten allemaal ontzettend ons best doen om op onze benen te blijven staan."
Hij zette zijn tanden op elkaar, vertelt Verschoor. Het ging om slechts enkele meters. Bij de Spelen liggen de atleten erg dicht op elkaar. "En toen kwam daar de ontlading. Ik was overweldigd door emotie, het hield maar niet op. Ik had me tot dat moment volledig gefocust."
Olympisch diploma
Verschoor mocht dus geen olympische plak mee naar huis nemen, maar kreeg wel een 'olympisch diploma'. Alle atleten die op de vierde tot en met de achtste plaats eindigen krijgen zo'n diploma. "Dat is geen troostprijs of zo", zegt voormalig chef de mission Van Commenée. "Het is meer een soort certificaat dat je later aan je kleinkinderen kan laten zien, zo van: ik was vroeger wel goed in die sport, ik was zelfs bij de Olympische Spelen."
Op Verschoors diploma stond onder meer de tekst 'voor excellentie in sport'. Toen hij terugkwam in Nederland na de Spelen kreeg hij van zijn vader nog een prijs: een koperen medaille. "Hij zei: eigenlijk is het een beetje stom dat er maar drie mensen op het podium komen te staan."
De oud-windsurfer kan nu ook tevreden terugkijken op zijn deelname aan de Olympische Spelen. "Ik heb het maar mooi gewoon gedaan. Het was gewoon een mooie stempel op het einde van mijn windsurfcarrière."
Aankomende kansen
Dat er zo teleurgesteld wordt gereageerd op de Nederlandse prestaties op de eerste twee dagen van de Olympische Spelen, laat de atleten volgens Van Commenée koud. "Het zijn realistische mensen, die hun hele leven in competitie zijn en weten wat ze ongeveer waard zijn", zegt de atletiekcoach. "De sporter voelt zijn eigen kansen en zijn eigen resultaat."
Bovendien is de medaillespiegel zoals we die kennen volgens Van Commenée niet relevant voor de atleten zelf. "Heel concreet: als Puck Pieterse pech heeft, dan denken de waterpoloërs niet opeens: goh, de druk op ons om te presteren neemt toe. Ze zitten er toch vooral voor zichzelf."
Dat beaamt ook verslaggever Hiltermann, die benadrukt dat er nog veel kansen aan komen. Wielrennen, atletiek, hockey, om maar wat kansrijke sporten te noemen. De finales van veel teamsporten zoals handbal worden pas volgende week gespeeld. "Mensen moeten een beetje geduld hebben. Er kan opeens een dag komen met heel veel medailles en dan lopen we de polonaise."
"Het leuke van sport is dat je van tevoren niet weet wat er gaat gebeuren", concludeert Hiltermann. "Juist dat onvoorspelbare maakt het leuk, anders zou je niet kijken."