Jeltje: 'Ik wil laten weten dat ik wél mijn best deed'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Jeltje (59) is verpleegkundige en coach, en woont in Friesland. Eén boodschap wil ze zeker meegeven als het haar tijd is.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"My Way van Herman Brood."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Omdat ik ben beschadigd door mijn verleden en dat wordt niet altijd begrepen. Felle reacties op oneerlijkheid worden te snel afgewezen in plaats van dat er wordt geluisterd naar de reden erachter. Ik ben het tweede kind in een gezin van vier kinderen en flink gepest. Mijn schildklier werkt niet naar behoren, dus alles gaat wat langzamer bij mij. Ik moest naar de huishoudschool en vond het vreselijk.
Mijn ouders hebben nooit wat gemerkt van de pesterijen en ik durfde het niet te zeggen omdat ik me schaamde. Het pesten heeft diepe sporen nagelaten. Dit nummer staat al jaren lang op mijn lijst, om mensen te laten weten dat ik het op mijn manier heb gedaan, maar dat ik wél mijn best deed.
In een schriftje heb ik opgeschreven wat en hoe ik het wil, dat vond ik wel belangrijk toen ik alleen was. Zo wil ik bijvoorbeeld dat al mijn zelfhulpboeken worden uitgedeeld aan mensen die het nodig hebben. Ik wil graag mensen wakker maken, dat ze zien dat er altijd een verhaal zit achter waarom iemand doet wat 'ie doet."
En wat zegt het over je leven?
"Ik ben beschadigd door mijn verleden, dus voel me sneller aangevallen en ik kan dan fel reageren. In alles komt het terug, op werk, in relaties, in vriendschappen, altijd. Ik ben nu 2,5 jaar vrijgezel, na een relatie van acht jaar. Het eerste halfjaar was het fantastisch, we herkenden veel bij elkaar. Maar we hadden ook zoveel bagage samen, dat we elkaar te veel pijn deden. Ik voelde wel dat zijn bedoelingen goed waren, maar het triggerde te veel oude pijn. Ik moest voor mezelf kiezen, maar nu zit ik toch weer alleen.
De afgelopen jaren heb ik veel opleidingen gedaan om inzicht te krijgen in mijn eigen gedrag. Ik kan het niet uitleggen, maar ik wilde het gewoon zelf snappen. Uiteindelijk deed ik NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren, red.) en dat kwam zo binnen, dat ik ben gaan doorleren. Het heeft me heel veel gebracht. Waar ik eerder allemaal aannames deed, kan ik de dingen nu meer los van mezelf zien. Voor oud en nieuw deed ik bijvoorbeeld een aantal uitnodigingen de deur uit, en die werden afgezegd. Met allemaal andere redenen en niks persoonlijks, maar na de zesde keer voelde ik me wel heel laag staan bij iedereen. Dat was even slikken, maar ik kon het ook buiten mezelf laten. Ik moet het gewoon vragen aan mensen, voordat ik mijn conclusies trek.
Ik ging met heel weinig zelfvertrouwen de maatschappij in, alles waar ik al bang voor was door het pesten werd op school bevestigd. Inmiddels heb ik mijn weg gevonden, maar een zware was het wel. Nu hoop ik op een golf van meer begrip voor iedereen met psychisch lijden, daar zouden we elkaar zo enorm mee helpen."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"Overal. In de auto zeker en hier thuis heb ik geïnvesteerd in een goede muziekinstallatie, en ik heb goede oortjes gekocht voor als ik ga wandelen. Heerlijk."
Hoeveel lijstjes heb je staan op Spotify?
"Een heleboel. Dat was een tip van mijn trainer van NLP, om lijstjes te maken voor bepaalde gemoedstoestanden. En dat werkt. Ik heb lijstjes die me laten voelen dat ik leef. Er is een nummer van Sylver, Livin’ My Life daar krijg ik kippenvel van, en Power van Hardwell geeft me een shot energie. Het is bijna helend om via muziek te voelen: ik ben goed. Een soort affirmatie, dat alles goed is."
Wat is je guilty pleasure?
"The Cure, met A Forest. Dit is een beetje aparte muziek, maar voor mij een bijzondere jeugdherinnering. Toen ik bijna 17 was, ging ik voor het eerst zonder ouders naar Terschelling en daar ging ik voor het eerst op stap. Ik was met een vriendin in een donkere discotheek en daar werd dit nummer toen veel gedraaid. Het was een stuk vrijheid, ik voelde voor het eerst: er is niet alleen maar ellende in de wereld. Dat moment ben ik nooit vergeten."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl