'Mijn zoon (14) scheldt me uit'

De sfeer in huis is niet al te best sinds Patricia’s zoon aan het puberen is, zegt ze: "Senna wordt steeds brutaler. Op alles heeft hij een weerwoord, alles wat ik zeg of doe - zelfs ademhalen - is stom en ik moet tien keer vragen of hij zijn jas ophangt. Het zal de puberteit zijn, tuurlijk. Maar wat ik wel echt erg vind, en onacceptabel, is dat hij mij al een paar keer heeft uitgescholden voor 'rotwijf' en 'bitch'. Ik werd woest maar dat maakte weinig indruk op hem. Wat kan ik doen?"

Pubers die recalcitrant worden en de strijd aangaan is niets geks, zegt Dave Niks van De Familiepsycholoog. "De functie van de puberteit is je losmaken van je ouders. De strijd aangaan met je kind door terug te strijden, is niet handig. Een boze, tierende ouder maakt over het algemeen weinig indruk op een puber. Zolang je ruzie maakt, zal jouw kind ook in die flow blijven hangen en zullen jullie blijven botsen."

In plaats van boosheid is het beter om je verdriet te laten zien, tipt Niks. "Je kind mag best weten dat zijn gescheld jou raakt. Stel je kwetsbaar op, in plaats van terug te gaan schreeuwen. Pubers zijn geen monsters, ze zijn heus gevoelig en willen hun moeder geen pijn doen. Als jij je pijn en kwetsbaarheid laat zien, krijg je een heel andere reactie."

Tot slot pleit de psycholoog voor ruimte tot relativering: "Vat het niet te persoonlijk op. Een puber is niet bezig met wat zijn woorden met jou doen, en voor jouw kind kan het woord 'bitch' een andere lading hebben en weinig om het lijf hebben. Taal is aan verandering onderhevig en een woord kan een andere betekenis krijgen. Maar nogmaals: als het jou raakt, moet je dát eerlijk zeggen. En stop met strijden waar het geen zin heeft."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens links bovenin op 'Volgen'.