Miljuschka Witzenhausen: 'Mijn vader is een lamlul'
In haar nieuwe column voor het tijdschrift Flair doet Miljuschka Witzenhausen een boekje open over haar vader. Hieruit blijkt dat de lekkerbek haar liefde voor koken niet van een vreemde heeft. Maar hij had niet alleen positieve karaktereigenschappen.
"Tot op de dag van vandaag krijg ik via allerlei wegen berichtjes van halfbroers- of zussen"
“Mannen. Daar vind ik wel wat van”, opent de presentatrice haar column. “Mijn vader is een lamlul. Van het type ‘ik houd het vol zolang het niet schuurt’. Het moet leuk zijn, makkelijk, hem behagen en in de kaart spelen.” De eerste jaren van haar leven was hij huisman en kunstenaar. Maar daarnaast kookte hij de sterren van de hemel. “Door hem heb ik smaken leren ontdekken. Aan het einde van de dag liepen we de Dappermarkt af bij ons om de hoek. Verzamelden alle goedkope producten die anders zouden worden weggegooid en gingen aan de slag in ons keukentje.” Haar vader maakte van niks iets. “Dat was zijn grote kracht: fantasie verkopen (…) Hij verkocht je bij wijze van spreken je eigen schoenen nog met een goed gevoel.”
De andere mannen in haar familie sloegen, zaten vast en gingen vreemd. “Hij wás vreemd, maar achteraf gezien gíng hij ook vaak vreemd. Tot op de dag van vandaag krijg ik via allerlei wegen berichtjes van halfbroers- of zussen die zijn verwerkt in de periode dat wij nog een gezinnetje waren."
Toen ze elf jaar was vertrok haar vader met de noorderzon. “Het deed pijn. Ik denk dat het zelfvertrouwen van ieder kind een knauw krijgt als de helft van zijn genen van de ene dag op de andere in rook opgaat. Het is niet uit te leggen en onvermijdelijk dat hij of zij het zich persoonlijk aantrekt.”
Als ze het over haar vader heeft dan praat ze altijd alsof hij is overleden, zo vertelt ze in het blad. “Zo voelt het ergens ook. De man die altijd met mij achter het fornuis stond en te harde grappen maakte bij de slager was opeens verdwenen.” Nog op de dag van vandaag zorgt dit voor problemen. “Mijn vertrouwen is in de basis gronding verstoord.”
Inmiddels heeft haar vader de 70 aangetikt en is ze steeds vaker bezig met zijn dood. “Ga ik afscheid nemen of naar zijn begrafenis?”, vraagt ze zichzelf af. “Het rouwen is al lang geleden begonnen. Maar echt afscheid heb ik nooit kunnen nemen.”