Marc de Hond: 'Mijn tumor was in ieder geval geen slapjanus'
Hoewel de kankercellen inmiddels uit zijn lichaam zijn, is de kans groot dat de ziekte terugkomt. Zo laat Marc de Hond weten op zijn eigen website. "Ik moet er rekening mee houden dat er vroeg of laat weer ergens iets kan opduiken.”
"Het lijkt wel alsof hoe beter ik me voel, hoe slechter het medische nieuws is dat ik te horen krijg"
Begin deze maand ging de voormalig speler van het Nederlands rolstoelbasketbalteam onder het mes. Tijdens een zeven uur durende operatie werd zijn blaas verwijderd. Via zijn site laat hij nu weten dat hij na de grote operatie binnen de kortste keren weer zo fit als een hoentje was. De doorzetter schrijft dat hij binnen een week alweer voor zichzelf wist te zorgen. “Ik fiets elke dag rondjes door het dorp op mijn handbike en mijn conditie is nog steeds prima. Daardoor kan ik nu ook weer leuke dingen doen met de kinderen, heb er al wat speeltuin- en familiebezoekjes op zitten.” Kortom: hij pakt langzaam weer zijn gewone leven op.
Maar nog altijd blijft zijn ziekte een grote rol spelen. Het goede nieuws is dat zijn tumor volledig is verwijderd en de snijvakken schoon zijn. Maar er is ook zorgelijk nieuws. Er zijn namelijk 30 lymfeklieren gevonden en onderzocht, waarvan twaalf met tumorcellen erin. “Dat is niet gunstig, legde de uroloog mij vanmiddag uit”, legt Marc uit.
En dat vindt hij maar een vreemde gewaarwording, om een ongunstige diagnose te krijgen op het moment dat hij zich uitstekend voelt. “Het is me vaker gebeurd de afgelopen maanden; het lijkt wel alsof hoe beter ik me voel, hoe slechter het medische nieuws is dat ik te horen krijg", aldus de 41-jarige. "Wat weten we nu: mijn tumor was in ieder geval geen slapjanus. Hij trok zich niks aan van chemotherapie èn was al sneaky begonnen aan een reis door mijn lymfeklieren."
In het ideale scenario had hij dat graag anders gezien: “Ja, liever helemaal géén tumor. Of anders wel een tumor, maar dan eentje die zwaar allergisch is voor chemo. Of anders een die alleen in de blaas wil blijven. Maar zoals ik vier maanden geleden al zei: we moeten in het leven spelen met de kaarten die we gedeeld krijgen.”
Voorlopig gaat hij, op advies van zijn oncoloog, nog niet in behandeling. Hij hoopt zo lang mogelijk schoon te blijven en pas bij eventuele klachten te kijken wat er mogelijk is. “Remona en ik houden meer van een proactieve aanpak. Daarom hebben we wederom bij artsen in Amerika en in een ander Nederlands ziekenhuis om een second opinion gevraagd." Niet omdat hij zijn eigen artsen niet vertrouwt, integendeel. Maar omdat hij graag van meerdere kanten input wil krijgen.
De komende tijd gaat hij zich dan ook verdiepen in speciale therapieën en onderzoeken welke andere behandelingen er mogelijk zijn. “Hoe gezond ik ook leef, hoe fit ik me ook voel, hoe optimistisch ik ook ben: de komende maanden en jaren heb ik vooral wat geluk nodig. Ik moet hopen dat op het moment dat dat eventueel nodig is, mijn artsen een werkende behandeling voor mij hebben.”
Marc de Hond liep in 2002 een dwarslaesie op toen hij moest worden geopereerd aan een tumor aan zijn ruggenmerg. In december werd er opnieuw kanker bij hem geconstateerd.