Liefde voor eten redde Miljuschka van ondergang aan eetstoornis

Volgens Astrid is de liefde voor koken er bij Miljuschka letterlijk én figuurlijk met de paplepel ingegoten. Het ontbijt, de lunch en het diner waren de belangrijkste momenten van de dag in huize Witzenhausen. Zelf groeide Astrid op in een gezin waar 'aan tafel zitten met een dronken vader bepaald geen pretje was'. Daarom waren die momenten met haar eigen gezin des te belangrijker voor haar. 

Toch leek het er even op dat het verleden zich zou gaan herhalen toen Miljuschka gepakt werd voor het stelen van een trui, samen met een vriendinnetje. 'Mijn hoofd explodeerde. Ik kon niet bedenken waarom je zoiets deed. Je had geld. Je werkte bij de pizzeria en wist dat je alles kon krijgen wat je wilde. Maar als rechtgeaarde puber zocht je de grenzen op', schrijft Astrid aan haar dochter in het blad. 'Ik was boos, teleurgesteld en vooral bang. Bang dat je hiermee het beeld bevestigde dat de buitenwereld van onze familie had: een maffiafamilie waarin de kinderen voor galg en rad opgroeien.' Daarnaast was Astrid doodsbang dat ze de Kinderbescherming op de stoep zou krijgen en dat haar dochter van haar afgepakt zou worden. Gelukkig liep het met een sisser en een taakstraf af. Hoewel, straf... als boetedoening moest Miljuschka vruchtensapjes persen bij La Place. ‘Ze hadden je geen groter plezier kunnen doen.'

Na die ene hobbel volgde de tv-kok al snel weer de juiste route, tot ze op een kruising kwam en 'de verkeerde afslag nam'. Miljuschka werkte in die tijd als model en werd alsmaar dunner. 'Je wilde geen pasta met vongolesaus meer, alleen nog maar sashimi', aldus Astrid. Omdat ze zo haar vermoedens had, besloot ze haar dochter te confronteren en te vertellen dat ze nooit de volgende Kate Moss zou worden, niet wetende dat ze zo juist méér olie op het vuur gooide. Astrid: 'Het viel me op dat je steeds vaker na het eten naar de wc ging (…) Daar zat je. Op je knieën met je hoofd boven de pot. Ik kon wel huilen.'

Volgens Astrid wist Miljuschka heel goed wat ze deed en waarom ze het niet moest doen. Om haar niet af te stoten besloot Astrid op haar tong te bijten en samen te gaan koken. 'De keuken was weer een veilige plek (...) We aten tot je weer in een normaal eetpatroon zat. Tot je eten weer zag als vriend en niet als vijand. Ik had geluk: de meeste mensen eten om te leven, jij leeft om te eten. Jouw lust en liefde voor eten hebben jou gered.'

Inmiddels heeft Miljuschka haar lichaam volledig omarmd. Hoppel, bobbels, curves: ze zijn allemaal welkom.