Danny Blind: 'Ik ben een heel relaxte voetbalkijker, ook als mijn zoon speelt'

Danny Blind was in het stadion toen zoon Daley vorig jaar augustus tijdens een oefenduel tegen de grond viel. Een 'ontstoken hartspier.' "Natuurlijk schrik je", zegt Danny Blind kalm vanuit zijn tweede huis in het Spaanse Marbella tegenover RTL Nieuws. "We zijn nooit in paniek geraakt. Je vertrouwt de artsen, die hem heel goed behandelden. Goed communiceren en luisteren naar wat zij zeggen, daar zijn we op gaan varen. Hij was in goede handen."

Niet op je kop gaan staan, maar rustig blijven. Dat is ook de manier waarop Danny, oud-speler, voormalig bondscoach en 'vader van', naar de EK-wedstrijden van Oranje zal kijken. En: hij heeft er zin in. "Zo'n eindtoernooi is altijd bijzonder, al hoop ik wel dat het nog wat meer gaat leven."

Corona maakt alles anders, vindt de sportman. "Er zullen minder supporters in de stadions zitten. Natuurlijk doet dat iets met de sfeer. Er is minder glans, ik zie dat toch als een kleine smet. Supporters die achter je staan en voor sfeer zorgen, zijn zo belangrijk. Ze kunnen een wedstrijd tot grotere hoogten brengen."

Blind senior won met Ajax zo'n beetje alles wat er te winnen viel. Op het EK van 1996 kwam hij zelf in actie. Hij denkt niet vaak terug aan die periode. Toegegeven: "Als je die beelden deze dagen weer voorbij ziet komen, denk je er natuurlijk weer aan. En in deze periode heb je het er vaker over."

Spanning is goed, nervositeit niet, vindt hij. "Natuurlijk voelde je als speler de druk, vooral tijdens grote wedstrijden als een EK. Maar daar leer je mee omgaan. Druk is goed, maar het moet niet omslaan in nervositeit. Die jongens worden daar ook op getraind, hè. Ze kunnen daarmee omgaan. Die gasten spelen het hele jaar op het allerhoogste niveau."

Het elftal, onder leiding van bondscoach Frank de Boer, staat bekend als een vriendengroep. Of dat belangrijk is? "Ik weet niet of je echt vrienden hoeft te zijn. Je moet op elkaar kunnen vertrouwen. Je moet elkaars kwaliteiten kennen en die benutten." Hoe je dat vertrouwen krijgt? "Door te winnen", aldus de voormalig voetballer.

Danny pendelt tegenwoordig op en neer tussen Marbella en Amsterdam, waar hij al tientallen jaren woont. Voetbal is nog altijd belangrijk in zijn leven, maar het is minder druk dan vroeger. Hij is lid van de raad van commissarissen van Ajax en schuift zo nu en dan aan als analist bij voetbalprogramma's. Hij is ook andere dingen gaan doen, die hij leuk én belangrijk vindt. 

Zo is hij ambassadeur voor de voedselbank. Een dankbare taak, vindt hij. "Het armoedeprobleem is veel groter dan mensen denken. Sommige mensen schamen zich dat ze in een rij moeten staan voor eten", zei hij daar al eens over.

Hoe Danny de kansen van Oranje inschat? Hij verwacht dat er nieuwe leiders opstaan, nu aanvoerder Virgil van Dijk er niet bij is. Hij vindt ook dat we reëel moet zijn. "We zijn niet de gedoodverfde favoriet. Ook geen 'dark horse'. Niet de gevaarlijkste ploeg. We hebben een team met veel jonge spelers. Ze moeten het echt met elkaar gaan doen." 

''Elke tegenstander is moeilijk", daarmee doelt erop dat we een klein landje zijn. "We zijn geen Frankrijk met bijna 70 miljoen inwoners. Dat soort landen kan uit veel meer spelers en talent putten."

Onze gunstige poule, met de tegenstanders Oekraïne, Oostenrijk en Noord-Macedonië, kan ook gevaarlijk zijn. "Dat we te snel denken dat je er te makkelijk doorheen rolt." Het is niet aan ons om de polonaise te starten, vindt hij.

En: het moet ook meezitten. Hoe het verloopt in de poule, de scheidsrechters, de lotingen na de groepsronde; het speelt allemaal mee. Het is en blijft voetbal. "En dat blijft bijna niet te voorspellen. Dat maakt het spel ook zo mooi."