'Toen Michiel in KzK een traan liet om zijn boeken, schoot ik juist in de lach'
Journalist Tim van Rodijnen (26) leest en schrijft over de Nederlandse televisie- en entertainmentwereld. In zijn tweewekelijkse column pent hij neer wat hem hierin opvalt, verbaast of ontroert.
"Michiel, een volwassen man van halfweg 30, vocht tegen de tranen omdat hij eindelijk een boekenkast had"
Geluk zit soms in de kleine dingen. Dat werd opnieuw duidelijk in Kopen zonder Kijken, waarin kandidaat Michiel helemaal ontroerd raakte toen hij zijn werkkamer in liep, omdat zijn boeken zo'n leuk plekje hadden gekregen (ja, echt). Hoewel het natuurlijk hartstikke fijn is dat Michiel zo ontroerd kan raken door wat naast elkaar gesorteerde boeken, vond ik het vooral ontzettend komisch.
In elk seizoen van programma's als Kopen zonder Kijken zit tegenwoordig wel één stel dat bestaat uit twee mannen. Dat komt dan lekker inclusief over richting de homoseksuele medemens, zodat mijn vriend en ik ons thuis op de bank ook gezien voelen. Deze eer is deze keer toebedeeld aan Bonne en Michiel. Het stel, woonachtig in Friesland, is allebei leraar Nederlands (vast hard nodig in Friesland) en één van de twee is dus gek op - jawel - boeken. Je raadt het niet.
Gedurende de aflevering had Michiel al meermaals aangegeven hoe belangrijk zijn boeken voor hem waren. Op zijn chaotische, zelfgemaakte moodboard waren dan ook meerdere boekenkasten te zien. "Ik kan het huis tot de nok toe vullen met mijn boeken", zei hij nog. Toch had ik nooit ingeschat hóé belangrijk het leesvoer voor Michiel echt is.
Want terwijl de twee hun nieuwe gezamenlijke werkkamer binnenliepen en Michiel direct tranen in zijn ogen kreeg omdat hij nu eindelijk een 'minibibliotheek' had, schoot ik juist in de lach. Michiel, een volwassen man van halfweg 30, vocht tegen de tranen omdat hij eindelijk een boekenkast had. "Dit is prachtig", zei zijn vriend nog. Zelf zag ik eigenlijk vooral zes IKEA-boekenkastjes naast elkaar met een lampje erbovenop. Ik moet wel toegeven dat het oogstrelend was dat de boeken op kleur gesorteerd stonden.
Maar toch, Michiel had tranen die passen bij een aanzoek, of de mooiste dag van je leven. Niet bij een minibibliotheek in de werkkamer. En bij hun enorme slaapkamer waar ook nog een badkamer in stond hield hij het dan weer kurkdroog. Schiet mij maar lek. Als ik Bonne was en Michiel een keer echt wilde ontroeren met een ludiek cadeau, zou ik wel weten wat ik hem moest geven: een zelfgemaakte 'BoekenBonne'. Tranen van blijdschap gegarandeerd geloof ik.
Uiteraard waren de mannen wel ontzettend blij met hun nieuwe huis. Al vroeg ik me wel af wat er met hun wens voor een grote leefkeuken was gebeurd, want die hebben ze niet gekregen. En dan nog iets: zouden Bonne en Michiel altijd hand in hand door hun eigen huis lopen? Het lijkt me nogal onhandig trap op en trap af namelijk.
Overigens wil ik nog zeggen dat ik het wel lef vind dat mensen meedoen aan dit programma. Zelf zou ik voor geen geld (haha) meedoen. Ik bedoel, Bob vertrouw ik wel als aannemer, maar mijn vriend is zelf architect en die kan het niet aan om dat proces uit handen te geven. En Roos lijkt me een hartstikke leuke meid om een borreltje mee te drinken, maar mijn interieur doe ik toch liever zelf. Want voor je het weet heb je een plastic grasmaaier aan de muur hangen.