Mitchell Donald: Familieman, zaakwaarnemer en voetballer in Malatya

Mitchell Donald tekende in de zomer van 2018 een contract bij Yeni Malatyaspor uit Turkije. Donald komt uit de jeugdopleiding van Ajax en speelde zelf achttien wedstrijden in het eerste elftal van de Amsterdammers. Na Ajax speelde de middenvelder voor Willem II, Roda JC, Mordovia Saransk, Rode Ster Belgrado en nu dus bij Yeni Malatyaspor.

VTBL: Hey Mitchell, ik zag dat jullie woensdag de halve finales van de Turkse beker hebben gehaald door te winnen met strafschoppen. Jij zat niet bij de selectie. Hoe kan dat?

Mitchell: Nee klopt, ik was geblesseerd. Ik had wat last van mijn achillespees dus uit voorzorg deed ik niet mee. Niks ernstigs. Bij de volgende wedstrijd zit ik er weer bij.

VTBL: Jullie doen het ook erg goed in de competitie. Op dit moment staan jullie vijfde. Wat waren je verwachtingen toen je in augustus tekende bij deze club?

Mitchell: Ja, we doen het goed. Zeker! Op papier zijn we gewoon een klein team. Een paar jaar geleden zijn ze gepromoveerd en sindsdien doen ze het erg goed. Ik had verwacht dat het een club was met potentie. Ik heb wat wedstrijden bekeken voordat ik hier kwam en dat ze in de Süper Lig speelden hielp ook wel mee. Kijk: we zijn op papier nog steeds een klein team, maar als ik ergens naartoe ga wil ik gewoon alles winnen. Ik verwacht dat we gewoon elke week het uiterste uit onszelf halen en dat we gewoon zo hoog mogelijk eindigen. Dan zien we aan het einde van het seizoen wel waar we staan. Maar als we zo door blijven gaan dan denk ik wel dat het goed goed gaat komen!

VTBL: Had je van tevoren verwacht dat jullie in maart vijfde zouden staan in de competitie? 

Mitchell: Nou ja, verwachten... Ik sta er altijd wel neutraal in. Kijk: speel je bij een topclub dan speel je altijd voor het kampioenschap. Dan weet wel wat je kunt verwachten. Met Malatya wist ik dat eerlijk gezegd niet. Maar had je mij aan het begin van het seizoen gezegd dat we in maart vijfde zouden staan, dan had ik daar zeker voor getekend.

VTBL: Ja, want een vierde plek levert een Europees ticket op en bekerwinst ook. Dat zou wel mooi zijn, of niet? 

Mitchell: Ja, inderdaad. We hebben nu Galatasaray geloot voor de halve finale. Dus dat wordt niet makkelijk. Maar goed, dit zijn de wedstrijden waar je het voor doet. Je wil natuurlijk zo veel mogelijk mooie wedstrijden spelen in je carrière. We hebben ze dit seizoen al gehad en toen hebben we met 2-0 gewonnen.

VTBL: Speelt dat al echt in het team, dat jullie Europees voetbal kunnen halen?

Mitchell: Tuurlijk kijk je daarnaar met een schuin oog. Maar we bekijken het gewoon van week tot week. Niet iedereen heeft natuurlijk Europees voetbal meegemaakt en dat brengt misschien wel enige druk met zich mee. Wij moeten gewoon lekker spelen zonder druk. We hebben een goed elftal en we moeten gewoon uitgaan van onze eigen krachten. 

VTBL: Hoe is het leven in Turkije? 

Mitchell: Ja, goed! Waar wij zitten, in Malatya, is het rustig. Maar het is goed! Istanbul is ook geweldig, een grote en mooie stad. 

VTBL: Hoe ziet voor jou een vrije dag eruit? Ga je de stad in?

Mitchell: Dat hangt er af. Soms pak ik lekker mijn rust en dan ben ik lekker met mijn vrouw en kinderen. Maar we hebben best wel veel wedstrijden, dus als we vrij zijn dan gaan we met de kinderen naar speelparken of lekker uit eten. Veel keuze is er niet in Malatya. We gaan ook wel eens naar Istanbul. Dat hangt dan weer af van de tijd waarop we de volgende dag trainen. We trainen wel eens om drie uur. Als we dan in Istanbul zijn, pakken we de ochtendvlucht terug. Dat is een uur en drie kwartier vliegen. Turkije is groot hé!

VTBL: Wat zijn de grootste verschillen tussen het leven in Turkije en Nederland?

Mitchell: Ik moet eerlijk zeggen dat het er niet zo veel zijn. Ik denk dat het avondleven hier wat leuker is. In Nederland is na zeven uur alles dicht. Hier zijn de winkels en malls 's avonds tot tien uur open. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo erg bezig ben met wat er buiten gebeurt. Ik ben meer een familiemens. Als ik tijd heb ben ik met jongens van het team of ik ga eten met de familie. Maar ik heb ook nog een vrouw, dus zo vaak ben ik niet buiten, haha. 

VTBL: Zijn er dingen die je mist aan Nederland?

Mitchell: Ja, tuurlijk! Mijn vrienden en familie zijn daar. De standaardplekken die je gewoon makkelijk kent, zoals routes en alles mis je wel. Er zijn wel bepaalde dingen die in Nederland beter zijn. Zoals hoe alles geregeld wordt en het verkeer. Het verkeer is hier namelijk dramatisch, dat is echt ongelofelijk.

VTBL: Spreek je de taal?

Mitchell: Ja, zeker weten, haha! Bijna iedereen in het team spreekt goed Engels, maar de basiswoorden in het Turks leer je wel snel. 

VTBL: Spreken de inwoners van Malatya een woordje Engels?

Mitchell: Dat niet. Nee, nee! Dat is wel iets wat ik écht mis inderdaad. In Nederland spreekt vrijwel iedereen Engels, maar hier in Malatya is dat nog wel ver te zoeken. Je spreekt hier gelukkig bijna alleen maar met de jongens uit je team en die spreken gewoon Engels. In het voetbal komt het weinig voor dat jongens geen Engels spreken. 

VTBL: Hoe gaat dat dan als je boodschappen gaat doen, en je kan iets niet vinden?

Mitchell: Mijn vrouw spreekt Turks, dus dan doet mijn vrouw het, haha!

VTBL: In Nederland heb je gespeeld voor Ajax, Willem II en Roda, voordat je vertrok naar Rusland. Je vertrok in 2014 naar Mordovia Saransk. Hoe was het daar?

Mitchell: Heel anders en… koud, haha! Qua voetbal was het ook erg anders. Maar, ik moet eerlijk zeggen dat ik daar veel plezier heb gehad. Ik zat daar met twee andere ex-Ajacieden. Danilo, de zoon van Wamberto en Lorenzo Ebicilio. Met hen kon ik gewoon lekker Nederlands praten. Dus dat maakte het ook wel makkelijk om het daar naar je zin te hebben. Je trekt vanwege de taal automatisch veel elkaar op.

VTBL: Stel je had daar zonder Nederlanders gezeten, had je het dan volgehouden?

Mitchell: Dat zullen we nooit weten. Ik ben gelukkig niet zo moeilijk in het aanpassen en ik ben vrij sociaal. Gewoon je mond houden en je werk doen. Ik hou natuurlijk ook van een goed leven, maar niet iedereen heeft de carrière van Messi: in Barcelona zitten, lekker weertje hebben en mooi voetbal spelen. Ik hou van de sport en ik bedoel: waar je ook zit, het had ook erger gekund. Je verdient centjes met voetbal, daar kan je familie mee verzorgen. Wat is er mooier? 

VTBL: Daarna vertrok je naar Rode Ster. De populairste club van Servië. Totaal anders denk ik. 

Mitchell: Zeker weten de grootste club, ja. De mensen zijn daar weer totaal anders dan in Rusland. Veel warmer, socialer en levendiger. En Belgrado is gewoon een fantastische stad. Voordat ik daar kwam wist ik er niet veel van, maar ik speelde in Rusland met drie jongens die uit Servië kwamen. Die spelers wisten eerder van de interesse af dan dat ik dat wist.

VTBL: Ja want je bent gescout in een oefenwedstrijd, toch?

Mitchell: Ja, nou ja. De coach was ook al mijn coach in Rusland geweest en hij sprak ook al Nederlands. Miodrag Bozovic was dat, zijn ex-vrouw kwam uit Nederland. Hij speelde in Nederland voor RKC Waalwijk. Hij kende mij vanuit Rusland. En wij waren voor een maandje op een trainingskamp in Belgrado waar we wedstrijden hadden tegen Red Star en Partizan. En ik speelde een goede wedstrijd tegen hen en toen was het één plus één. 

VTBL: Je was daar een grote speler hè? 

Mitchell: Als je ergens komt moet je gewoon je stinkende best doen. Dat je een beetje goed kan voetballen is natuurlijk ook wel belangrijk, maar het belangrijkste is gewoon dat je er altijd volledig voor gaat.

VTBL: Ging het daar meer om mooi en goed voetbal of om de punten? 

Mitchell: Bij Rode Ster gaat het meer om kwaliteit. Het is toch de nummer één van het land, dus iedereen heeft hoge verwachtingen. De supporters willen altijd goed voetbal zien, en dat hebben we in die tijd ook kunnen doen. We hadden een goede selectie en uiteindelijk hebben we het goed gedaan. Ik kijk terug op drie hele mooie jaren.

VTBL: De supporters van Rode Ster staan er om bekend dat ze wat fanatieker zijn dan andere supporters. Wat is het gekste/mooiste wat je hebt meegemaakt?

Mitchell: Ja. Dat is zeker zo! Dat was toen ik mijn eerste derby had. Voor de wedstrijd slaap je met iedereen in een hotel van de club. Op een gegeven moment hoorde ik helemaal geen auto’s meer op de straat. Dus ik open mijn gordijnen en ik zag ook echt helemaal niks meer. Dat kwam dus omdat de hele straat was afgezet. Ik zag allemaal busjes staan. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo veel politie en ME gezien, haha. Het was wel even schrikken. Het gaat namelijk ook vaak genoeg fout. Vechtpartijen en knokpartijen. Stel je voor dat de stadions Ajax en Feyenoord vijfhonderd meter van elkaar vandaan liggen. Wat zou er gebeuren? Dat loopt uit de hand. En dan is dit nog drie keer zo erg. Heel veel vuurwerk, en ook in de catacombe.

Rode Ster staat erom bekend dat ze een hele grote catacombe hebben. En in de catacombe staan er gewoon een stuk of dertig ME’ers. Die staan gewoon naast je als je het veld op loopt. Er hangt voor de uitploeg best wel een intimiderende sfeer.

VTBL: Heb jij zelf als speler last van supporters gehad?

Mitchell: Ik persoonlijk niet. Doe je gewoon normaal dan gaat het goed. Ik heb natuurlijk wel eens dingen naar mijn hoofd gekregen van Partizan-supporters als: “Je speelt voor de verkeerde club!” Maar tegenover mij zijn ze altijd respectvol geweest. Maar dat komt ook omdat dat respect wederzijds is. Het maakt niet uit voor welke kleur je kiest, uiteindelijk houden we allemaal van het spelletje voetbal. Doe gewoon lekker normaal. Als je wil vechten doe dat dan lekker buiten. Ik heb wel betere dingen te doen.

VTBL: Daarna kwam ik 2018 Yeni Malatyaspor. Een club uit Turkije die een paar jaar geleden nog op het derde niveau actief was. Waarom koos je voor hen?

Mitchell: Ik moet je eerlijk zeggen dat ik vrij veel keuzes had. Ik ging transfervrij weg bij Rode Ster. Als ik een keuze maak dan baseer ik het gewoon op feiten. Wat ik zelf heb gezien qua wedstrijden en speelstijl, maar ook de competitie waar ze in spelen en het financiële plaatje. Daar ga ik ook niet over liegen. Ik had wat contacten nagevraagd in Turkije of ze bijvoorbeeld wel goed betalen, dat is namelijk wel een veelvoorkomend probleem daar. Ik klop het even af, maar tot nu toe heb ik nog nooit problemen gehad met mijn salaris. Ook waren ze er gewoon vroeg bij: ze waren een jaar voordat ik transfervrij was al met me bezig. Daar sprak gewoon veel vertrouwen uit. 

VTBL: Hoe gaat dat dan, als zo’n Turkse club zich meldt?

Mitchell: In deze tijd heb zo veel mogelijkheden. Social media, Facebook en Instagram. Ik kreeg vanuit Malatya een telefoontje van een manager die wilde praten. Ik heb een eigen lounge in Belgrado dus ik nodigde hem uit om langs te komen. Zo gaat dat dan. Hij legde uit hoe en wat en daarna ga je praten over het financiële plaatje. Dat doe ik zelf.  Ik heb geen manager, ik ben nu dertig. Een manager is allemaal leuk en aardig, maar ik weet zelf wat ik allemaal wil, haha!

VTBL: Wat zijn je toekomstplannen?

Mitchell: Ik wil hier gewoon zo goed mogelijk spelen en zo hoog mogelijk eindigen. Daarna wil ik nog wel een stapje hogerop maken. Ik moet eerlijk zeggen dat dit er tot nu toe goed uit ziet. Ik heb een paar mooie goaltjes gemaakt. Ik speel eigenlijk alles.

VTBL: Je plaatste gisteren een post op Instagram waar in stond dat de afstand tussen dromen en realiteit, actie heet. Wat zijn je dromen?  

Mitchell: Dat houd je goed in de gaten, haha! Tja, wat zijn mijn dromen? Het ging er voornamelijk om dat je soms gewoon actie moet ondernemen en niet moet blijven dromen. Het is niet zo dat ik een specifieke droom heb, maar ik wil er gewoon altijd kunnen zijn voor mijn familie. En op sportief gebied wil ik gewoon het beste uit mijn carrière halen.

VTBL: Wat veracht je nog van je carrière? 

Mitchell: Ik blijf gewoon zo lang mogelijk voetballen. Totdat ik niet meer kan. Ik ben nu nog behoorlijk fit. Ik ren bijna elke wedstrijd elf kilometer. De techniek zit er ook nog goed in. Dat is het geluk dat ik van de Ajax-school kom. Ik heb nog veel in mijn mars.

VTBL: Heb je ook echt een voordeel als je bij een club binnenkomt dat je bent opgeleid door Ajax?

Mitchell: Ja, dat merk je wel. Ajax heeft niet voor niets de beste opleiding ter wereld. In de basistechniek zijn ze gewoon het beste. In andere landen zijn ze gewoon nog niet zo ver. Fysiek gezien kunnen er nog wel stappen gemaakt worden. 

VTBL: Hoe kijk je terug op je periode bij Ajax?

Mitchell: Het was echt een hele leuke periode. Ik heb er dertien jaar gezeten, met topvoetballers gespeeld. Ook heb ik nog goals gemaakt. Op mijn achttiende maakte ik mijn debuut. Tuurlijk had ik het graag bij het eerste elftal anders willen zien lopen, maar soms moet je gewoon een beetje geluk hebben.

VTBL: Wat geluk betreft, heb jij echt pech gehad met je kruisband blessure, toch?

Mitchell: Ja, maar ik kwam daarna nog wel sterk terug. Ik scoorde een mooi doelpunt tegen Benfica op het Amsterdam Tournament. Op een gegeven moment speelden we Europa League en daar maakte de trainer de keuze om mij naar Jong Ajax te sturen. Dat was wel echt een bittere pil, omdat ik eigenlijk iedere wedstrijd bij de eerste achttien zat. Ondanks dat mag ik echt terugkijken op een geweldige periode. Er zijn niet veel mensen op de wereld die kunnen zeggen dat ze dertien jaar voor Ajax gespeeld hebben.

VTBL: Volg je het Nederlandse voetbal nog?

Mitchell: Ja, tuurlijk. Ik kan het niet altijd volgen omdat wij dan zelf ook een wedstrijd hebben, maar als ik bijvoorbeeld vrij ben dan kijk ik wel. Maar tegenwoordig met IP-TV kan ik alles kijken.

VTBL: Gaat Ajax stunten in Madrid?

Mitchell: Ja, moeilijk. Eigenlijk wil ik het niet ‘jinxen’, maar ik denk wel dat ze kunnen stunten. Ze hebben hun beste wedstrijd gespeeld tegen Real Madrid. Ze waren echt ongelofelijk sterk. Alleen je moet wel scoren. Zeker op dit niveau. Benzema die krijgt een kans en die schiet hem in de kruising. Dat is het verschil. Die Asensio ook: hij komt binnen de lijnen, krijgt een kans en scoort een doelpunt. Ajax kan in de volgende wedstrijd nog meer risico’s nemen en ze hebben genoeg inzicht en klasse om dit recht te zetten. Het wordt wel moeilijk, maar dit is natuurlijk ook een beetje wat ik hoop, haha!