'Mannen! Wat een aanstellers zijn het toch!'

Vriendin Marloes appte. Of Olle (6) zin had om mee te gaan naar een indoor speelparadijs. Olle sprintte de gang in om zijn boeltje te pakken en wachtte buiten tot Marloes kwam voorrijden. Opgewonden nam hij plaats op de achterbank en zwaaide gedag. Ik was minstens zo blij dat ik niet zelf in die vieze hel vol kinderzweet, kleuterkabaal en slappe kroketten hoefde te gaan zitten.

Zes uur later kreeg ik een compleet gesloopt en oververhit kind terug. Ik bedankte Marloes hartelijk voor de fijne middag en duwde Olle onder de douche. Daarna vertelde hij dat een meisje van een jaar of elf keihard op zijn voet had gestampt en dat hij wel twintig koprollen op de trampoline had gemaakt. Het was, kortom, een geweldige dag geweest.

Het meisje van elf had iets te fanatiek op zijn enkel gestaan, bleek de volgende ochtend. Olle pruttelde over pijn en hinkte zijn bed uit. Daarna volgden de tranen en nog wat later was het drama compleet. "Ik kan niet meer lopen", concludeerde hij met bibberende stem. Hij vlijde zich al kreunend op de bank. Het beloofde een lange dag te worden.

"Mama, mag ik wat drinken?", "Mama, wil je mijn kussen pakken?", "Mama, mag ik een Bobo?", "Mama, ik heb zo’n auuuu!!!", "Mama kusje", "Mama, wil je even naar mijn voet kijken?", beval de kleine prins. "Mannen, wat een aanstellers zijn het toch!", mopperde ik, terwijl ik een groot verband om het voetje van de patiënt wikkelde. "Dit grapje mag niet te lang gaan duren, want mama heeft ook nog een leven", knarsetandde ik. Olle knikte begrijpend.

Misschien was het karma, misschien toeval. De volgende dag bleek dat hij niet alleen een trap van een meisje had opgelopen, maar ook een of ander vies beestje uit de ballenbak had gevist. Zijn voet deed het weer prima, maar de koorts vloog van 38.7, naar 40, naar 37.8 en weer terug naar bijna 40.

Complete knock-out

Gedurende de koorts gaf hij geen kik. Ik gaf hem slokjes water en wiegde het slappe vogeltje in mijn armen. Zijn sproetjeswangen kleurden rood. Ik blies zijn natte haren droog, en aaide hem zachtjes. Dit was geen aanstelleritis meer, dit was een complete knock-out en hij lag te vechten om het vieze indoorspeeltuinbeestje te verslaan. Drie dagen later en een kilo of wat minder was hij weer up and running.

Mannen, het zijn echt onwijze aanstellers. Als ze willen. Maar man, wat zijn ze toch een partijtje stoer. Als het moet.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.