Debby: 'November Rain is zo treffend voor mij en mijn leven. Het is bijna eng'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Debby (46) woont met man en kind in Almere en heeft een plaat van bijna negen minuten bovenaan haar lijstje staan, voor als het haar tijd is.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"November Rain van Guns ‘n Roses."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Dit nummer is echt van mij. Op alle vlakken. Die videoclip, met die trouwjurk en de dood, maakte als tienermeisje veel indruk op mij. Maar ook de tekst, juist het verhaal is op verschillende manieren zo treffend voor mij en mijn leven, dat het bijna eng is. Een beschadigd hart, dat bang is om van zich te laten houden, de donkerte van november, de regen van tranen. Maar ook het hoopvolle vertrouwen in een goede afloop.
Jaren later zie ik in dat dit nummer alles zegt, en zie ik het als een ode aan mijn man Remon. Mijn rots in de branding, en een ode aan onze mooie zoon."
Wat zegt het over je leven?
"Ik ben niet heel gelukkig geweest in de liefde, totdat ik mijn huidige man leerde kennen. November Rain is echt zo’n 'wij tegen de rest'- nummer en zo zijn wij ook. Ik ben eerder getrouwd geweest en heb twee lange relaties gehad. Er waren veel teleurstellingen, ook in mijn familie. Die was al klein en toen mijn ouders scheidden, ik was elf, en er aan allerlei kanten ruzies ontstonden, splitsten de banden verder af. De tendens in mijn familie is geen contact en ook niet de moeite doen om dat contact te bewerkstelligen. Heel jammer.
Daar kom je wel beschadigd uit. Ik hecht me bijvoorbeeld moeilijk aan mensen. Na mijn laatste break-up was ik helemaal klaar met de liefde. Voor mij geen slingers meer aan de wand. En toch kwam ik weer iemand tegen en ineens ging het wel goed. Mijn man is echt de uitdaging aangegaan. Ondanks dat ik hem steeds wegduwde, is hij gebleven, en dat heeft me het vertrouwen gegeven. Inmiddels vertrouw ik hem blind. Dat heeft wel een paar jaar geduurd, maar het kan dus wel."
"Niet zo lang geleden is mijn moeder, na het overlijden van mijn stiefvader, vertrokken naar Spanje. Ik mis niet mijn moeder, maar wel een moeder. Ja, ik had graag een warme familie gehad, maar gelukkig heb ik nu zelf een warm gezin. Als ik mensen bij een uitvaart ruzie zie maken, denk ik: wees blij dat je elkaar nog hebt.
Hoe mijn eigen uitvaart er precies zal uitzien, dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat mijn man en mijn zoon de vorm mogen kiezen die zij graag willen. Zij zijn tenslotte degenen die afscheid moeten nemen en daarna dóór moeten. Zelf heb ik nooit enige inbreng gehad in de manier van afscheid nemen van mijn dierbaren. Jammer, want dat is juist zo belangrijk voor het rouwproces. En dat geldt voor alle leeftijden. Over hoe de dood komt heb je vaak geen controle, maar gun de mensen die om je rouwen enige regie over hoe zij hieraan vorm willen geven."
Uitvaartwensen van mijn schoonvader
"Zo heb ik onlangs alle wensen van mijn schoonvader besproken en op papier gezet. Hij is alleenstaand sinds 2,5 jaar en ondanks dat hij het best intens vond om alles rondom zijn dood te overdenken en bespreken, vindt hij het ook een hele geruststellende gedachte dat alles zal gaan zoals hij en wij dat graag willen.
Tuurlijk gaat de dood gepaard met verdriet. Soms immens veel. Maar, er zijn ook hele pure en unieke momenten. Momenten die niet in woorden zijn te vertalen. Momenten waarop mensen even de waan van de dag vergeten. Maskers afzetten. Zelfs make-up wordt letterlijk weggewassen door tranen. Dat is wat de dood ook doet. Het maakt kwetsbaar in de meest pure vorm. En wanneer je dat bespreekbaar maakt bij leven, komen er vaak de mooiste, verbindende gesprekken op gang."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"In mijn eentje thuis, want ik heb een hele andere muzieksmaak dan mijn man. Hij is echt van hiphop en rap, terwijl ik het liefst wegdroom bij Barry White, Shirley Bassey en Charles Aznavour. De meeste mensen luisteren graag in de auto muziek, maar ik gebruik dat moment onderweg meestal om te bellen."
Hoeveel lijstjes heb je op Spotify?
"Een stuk of twaalf. Mijn smaak loopt nogal uiteen, en mijn lijstjes dus ook. Ik houd van klassiek, vooral in een verdrietige stemming, en van Barry als ik vrolijk ben. Op Barry doe ik ook gekke dansjes, die herkent mijn zoon meteen. Ik weet zeker dat als ik er ooit niet meer ben, dat hij bij de tonen van Barry altijd aan zijn gekke moeder zal denken."
Wat is je guilty pleasure?
"Ik heb niks met guilty pleasures, want ik schaam me nergens voor. Alle muziek mag er zijn!"
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl