Beau geëmotioneerd in jeugdinstelling Harreveld

Beau slaapt de vijf dagen in een maximaal bewaakte instelling waar kinderen tot hun achttiende behandeld worden. De kinderen in de jeugdinrichting omschrijven het als de 'laatste stop'. Als je hier terechtkomt ben je echt einde raad. Beau ontmoet onder andere Burak. Hij wil liever niet herkenbaar worden getoond op televisie, maar doet wel zijn verhaal. Burak zit al sinds zijn twaalfde vast vanwege een poging tot doodslag. Hij vertelt dat hij op die leeftijd een steen heeft gepakt en iemand daarmee dood heeft proberen te slaan.

 

 

Naast de vele therapieën die de kinderen krijgen, zodat zij vanaf hun 18e weer voor zichzelf kunnen zorgen, krijgen ze ook muzieklessen. Hier krijgen ze de kans om over hun gevoelens te praten door middel van een rap. En dit werkt bijvoorbeeld goed bij Ricardo. Hij vertelt in zijn rap dat hij vijf was toen zijn ouders scheidden en hij is daar nooit helemaal overheen gekomen. Ook is hij verslaafd geweest aan drugs, omdat hij daarmee de stress die hij voelde wilde onderdrukken. 

Ook Seresia, een van de weinige meisjes in de inrichting, vertelt over haar verleden door middel van een rap. “Mama was blut, ze was altijd weg. Ik was altijd wakker en ik sliep nooit. Elke nacht kwam mama binnen met een paar jongens en dingen die ze deed, deden pijn aan mijn netvlies.”

 

Aan het einde van de aflevering breekt Beau in tranen uit. Hij herkent deze jongeren in zijn eigen kinderen, omdat sommigen dezelfde leeftijd hebben. "Mijn kinderen liegen ook zo vaak, net zoals de pubers hier." 

Beau vindt het verschrikkelijk. “Dat je je kinderen achterlaat achter slot en grendel. Daar horen ze niet. Je zet een kind op de wereld, doe er dan wat aan, kom op. Ik gun deze kinderen allemaal zo erg een paar ouders.”