'Ik dacht dat 'n lockdown saai was, maar dit corona-interbellum blijkt vele malen saaier'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week wordt zo’n beetje alles afgezegd vanwege Tante Cor. "Ik zit al een maand in quarantaine, niet te doen dit."
"Ik heb eindelijk corona hoor!", appt de buuf. Nadat haar oudste ziek werd, kreeg de middelste het voor de tweede keer, en nu is zij ook ziek. "Ik zit nu al een maand in quarantaine. Dat mijn dochter twee keer achter elkaar ziek wordt, niet te doen toch?" Om haar app kracht bij te zetten stuurt ze me het artikel door waarin uitvoerig wordt beschreven hoe dat nou zit met die tweede besmetting.
Ze is de zoveelste. Ik zie fotocollages van complete gezinnen in quarantaine op Instagram. Via WhatsApp krijg ik foto’s van testen. Geen aangekondigde zwangerschappen, maar coronagevallen. Bij nog nooit zoveel mensen was Tante Cor tegelijk op bezoek. De verhalen over haar visite zijn wisselend. Waar de een doodziek op de bank eindigt, heeft de ander slechts een loopneus.
Bij kickboksen staan Puk (10) en ik zielig met één ander ouder-kindstel in de zaal. "Waar is iedereen?", vraag ik, bang dat ik een bericht heb gemist dat de les is verschoven. "Thuis", zegt het andere stel. De andere ouders en kinderen zijn ziek. Corona. Elkaar aangestoken tijdens een gezamenlijk dinertje. Dat ook nog.
Strompelend naar huis
De bodyshapeles gaat niet door. De juf is ziek. Ik sleep mezelf de loopband op, nu ik er toch ben, maar leuk is anders. Vooral omdat de aanwezige personal trainer een vader van school is. Hij komt naast me staan. Omdat ik niet wil laten zien wat voor een slome slak ik ben, ga ik over mijn grenzen. 45 minuten later strompel ik, bijgekletst en wel, naar huis.
Tijdens een praatje op weg naar de buurtwinkel vertelt een buurtgenoot over haar dochter die een skivakantie naar Oostenrijk had gepland, maar die moest skippen omdat ze niet op tijd haar boostershot had gekregen. Gemist. Vanwege corona.
Op school doen ze hun uiterste best om geen lessen te laten uitvallen. Er staan stagiaires voor de klas, juffen en meesters uit andere klassen, docenten op hun vrije dag. Knutseljuffen die de hele middag pompons fröbelen. Puk en Olle vinden het enig, al dat geknutsel. Ik ben dolblij dat ze niet naar huis worden gestuurd.
Wéér een streep in de agenda
Borrels vallen in het water, live meetings van werk worden uitgesteld. Ik dacht dat de lockdown saai was, maar dit corona-interbellum met heel Nederland in quarantaine, blijkt stukken saaier. Het lijkt wel of het leven stilstaat, met alle coronazieken op dit moment. Ik stuur beterschap-berichtjes en grappige gifjes en zet nog maar eens een streep in mijn agenda. Zo had ik me die lustige lente niet voorgesteld.
Wanneer, en hoe we de piek bereiken, is nog niet helemaal duidelijk. Ik hoop dat het bijna zover is. Dan kunnen we daarna eindelijk gezellig praten, kletsen, feesten en knuffelen. Tot die tijd houd ik nauwlettend WhatsApp en mijn mailbox in de gaten. Er zit niets anders op. Gáááp.
Beterschap, iedereen!
Geen aflevering van ‘bij ons thuis’ missen? Klik dan op de ‘Bij ons Thuis’-tag en vervolgens op volgen.