Pam: 'Hoe kan ik mannen ooit vertrouwen als ze dit flikken?'

Pam laat zich niet uit het veld slaan door dichte kroegen en een avondklok en plant een videodate. Samen met Carola plant ze een Valentijnsdate en Julie ziet ineens toch wel de romantiek in van haar sweetie om de hoek.

"Vijftig minuten telt niet als fashionably late toch?", tik ik in de groepsapp.

"WTF?!", reageert Carola meteen.

"Zit ik hier: make-upje op, kaarsjes aan en al één wijn achter mijn kiezen. Tegen de zenuwen. En geen woord van Werner. Geen appje, niks. Hij leek zo serieus gisteren, en nu laat ‘ie me gewoon zitten."

UpDate is gebaseerd op waargebeurde verhalen. De echte namen van Pam, Carola en Julie zijn bekend bij de redactie.

"Nahhh, wat een laffe hap zeg. Is de match ook opgeheven? Dan is het vast een catfish."

"Nee die staat er nog. En zijn profielfoto op WhatsApp ook. Ik begrijp er écht niks van."

"Heb jij hem niet gebeld dan?"

"Jawel, maar hij nam niet op", antwoord ik sip. Carola en ik gooien nog wat kreten van verontwaardiging over en weer en om half tien besluit ik naar bed te gaan.

"Dit tast weer echt mijn vertrouwen in de liefde aan", zeg ik tegen Carola. "Hoe moet ik mannen ooit vertrouwen als ze dit ook flikken? Zou hij nu echt met een ander liggen? Me alleen maar uit de tent hebben gelokt?"

"Ik weet het ook niet liefje", troost ze. "Ga maar slapen en vergeet deze gast. Morgen voelt het vast weer beter."

Brok verdriet

Maar de volgende ochtend voelt het helemaal niet beter. Ik word wakker met een brok verdriet. En om wie? Om ene Werner van 37 die ik nog nooit heb gezien? En die me zelfs ongezien afwijst. De kans dat een date eindigt in leed is inmiddels 8 op 10 weet ik. Toen ik net single was, vond ik het één groot avontuur en was ik maar wat blij dat ik uit die sleur werd getrokken. Maar na een hele rits flings, prela’s en fwb’s neemt het verlangen naar the real deal alleen maar toe en gaat het speelse er wel een beetje vanaf.

Swipen is net Funda. Je kijkt naar de foto’s (en nog eens, en nog eens), je zoekt wat uit over de omgeving en vraagt je voorzichtig af of je in dat huis zou kunnen wonen. Met een paar vinkjes op 'ja' ontstaat er toch al een piepkleine toekomstdroom en stel je je open voor iets wat je graag wenst: geborgenheid in de toekomst. Ieder contactmoment brengt je een stap dichter bij die droom. Dus toen Werner zo leuk appte, en deze videodate voorstelde, had ik er oprecht goede hoop op. En juist het verliezen van die hoop komt hard aan. Steeds harder, lijkt het wel.

Het is inmiddels al 11.00 uur en ik heb nog niks van hem gehoord. "Wat ging er nou mis?", stuur ik uiteindelijk en meteen krijg ik een lading sorry’s en een halve uitleg over bezoek en een vergeten avondklok. Hij wil nog bellen om het uit te leggen, maar voor mij is het wel goed zo.

Drie dagen later maken we videobellend (met hen tenminste wel ja!) voorbereidingen voor Valentijnsdag. Het liefst vieren we de liefde met z’n drieën bij elkaar. Maar ja, we mogen nu maar één iemand op bezoek.

"Ik vind dat jij wel bij mijn huishouden hoort", grapt Carola. "Dus dan doen we het bij mij en kan Julie zonder problemen komen."

Opofferen voor Valentijn 

"Ik heb zo’n zin om jullie weer te zien", roept Julie uit de grond van haar hart. "Maar ik wil echt niet dat we in de problemen komen Carola. We moeten echt voorzichtig zijn met corona. Dus ik wil anders best eh…"

"Het Maximale uit je dag halen? Max één persoon bij jou thuis uitnodigen? Maximaal genieten?", plaag ik.

Julie krijgt een kleur op haar wangen.

"Ja, nou, ja, het was gewoon wel gezellig afgelopen weekend. En lekker. Dus eh, ik wil me best opofferen voor jullie Valentijn."

We gieren het uit. Is die mooie zakelijke Julie daar nu ineens gevoelens aan het ontwikkelen?

Tijdens het Valentijnsweekend blijft mijn brievenbus leeg. Er worden geen bloemen bezorgd en er staat ook geen ontbijtje voor de deur. Eind van de ochtend schuif ik aan bij Carola en drinken we thee, eten we chocolade en Rummikubben we ons zielsgelukkig. Zo is Valentijn toch hartstikke fijn.

Wanneer we net onze eerste wijn ingeschonken hebben, gaat mijn telefoon. Het is Daniël, een knapperd uit Amsterdam waar ik sinds een paar dagen mee app.

"Waarom kom je nu niet langs?", vraagt hij. Carola hoort alles en steekt haar duimen op.

"Ga lekker!", fluistert ze.

En dat doe ik. Om 19.00 uur zit ik in de auto naar de hoofdstad. Blijkbaar is die avondklok het einde van mijn principes, want ik weet nu al dat ik bij Daniël blijf slapen. Ook al heb ik hem nog nooit gezien.

Na jarenlang verkering (waarvan één zelfs een huwelijk werd) zijn Pam, Julie en Carola ineens weer single. Niet ideaal, maar stiekem ook een heerlijk avontuur voor de dertigplussers die ooit huisje-boompje-beestje hadden en nu samen hun vrijheid beproeven. Tussen de stedentrips, dansnachten en samen-eet-avonden door leren ze over het leven, de liefde en elkaar.

Wil je niets van de serie UpDate missen? Klik dan op de UpDate-tag hieronder en vervolgens op 'Volgen'.