Suzette: 'Tijdens mijn burn-out verloor hij zijn interesse in mij'

"Na een pijnlijke scheiding krabbelde ik eindelijk weer op en ging ik stappen met een vriendin. Ik zou hoe dan ook niemands telefoonnummer vragen, daar was ik zeker van. Eindelijk had ik mijn leven weer op de rit. Ik was 47, had een huis, een goede baan en financieel liep het lekker. Eindelijk rust. Voor liefde was geen ruimte, besloot ik.

Al dansend raakte ik in gesprek met een knappe Fransman, een expat. Het viel me op hoe snel ons gesprek ging. Taktaktak. Ik ben hoogbegaafd en heb niet snel dat ik meteen met iemand level in een gesprek, maar met JJ dus wel. Meteen de diepte in en ik voelde dat er meteen al een connectie was. Maar ja, ik had mezelf afgesproken om verder niets te doen."

"Een paar dagen later verzuchtte ik tegen mijn vriendin dat ik het toch wel jammer vond dat ik zijn nummer niet had. Bleek dat zij het voor mij had gevraagd. Uiteindelijk stuurde ik hem toch een bericht en zo begonnen we een paar weken lang intensief te mailen. Uitgebreide verhalen, grappig en vermakelijk. Wat een charmeur, dacht ik. Maar hij hield mijn interesse wel vast. Drie weken later spraken we af in Amsterdam en ging hij mij vertellen hoe de stad eruitziet. Dat vond ik wel gedurfd voor een Fransman. Hij pakte me in.

Een maand later belde hij me op en vertelde dat hij binnenkort met de camper door Frankrijk zou trekken. Of ik mee wilde. Klonk avontuurlijk, dus ik zei ja. Maar dan wilde ik wel een weekend proefkamperen op de Veluwe. Dat ging goed, mijn vriendin kende hem ook en het voelde gewoon goed. Ik zag geen rode vlaggen, dus ik stapte in. We trokken een maand rond in Frankrijk en het was hemels."

Als enige in een knalroze jurk

"Totdat me tijdens een feest opviel dat hij wel erg veel dronk. Hoort vast bij de Franse cultuur, dacht ik nog, dus ik probeerde met hem mee te doen. Maar het viel me ook steeds vaker op dat hij in gezelschap nauwelijks aandacht voor me had. Op een gegeven moment waren we op een bruiloft van een van zijn beste vrienden, en toevallig was hij die dag ook jarig. JJ was getuige en ik ging mee. De dresscode was wit met fuchsia accenten, maar tegen mij zei hij dat ik een fuchsia jurk aan moest met witte details. Ik voelde me niet op gemak op dat feest, als enige in een knalroze jurk, maar hij bleef volhouden dat hij echt dacht dat het zo goed was. Zelf droeg hij een oranje stropdas. JJ schiep er plezier in om anderen te narren, dat werd me steeds meer duidelijk.

Tijdens het feest was hij ineens twee uur onvindbaar, tussen het hoofdgerecht en het toetje was hij gewoon gegaan. Hij werd op het podium geroepen en bleek buiten te staan en weigerde binnen te komen. Niks aan de hand, zei hij. Maar ik begreep niet waarom hij zich bewust buiten de groep plaatste. Ik vond het zo vervelend allemaal. Ondertussen liet hij mij al uren aan mijn lot over tussen allemaal Fransen die ik niet kende. Uiteindelijk riep ik dat het over zou zijn tussen ons als hij nu niet met me mee naar huis ging. Hij had ruzie met mij en met het bruidspaar, en had zelf nergens last van."

"Uiteindelijk maakten we het toch weer goed, maakten nog veel tripjes met de camper en droomden van een stuk grond in Frankrijk. Ik werkte in Nederland en hij was soms hier en soms in zijn huis in Parijs. Zoenen onder de Eiffeltoren, slenteren langs de Seine. Hartstikke romantisch allemaal. Toeren achterop de motor, het kon niet op allemaal.

Na een jaar kwam ik thuis te zitten met een burn-out. Ik kon niets meer, alleen veel slapen. Toen merkte ik dat er bij hem wel wat veranderde. Hij deed ineens ijskoud en zegde afspraken op het laatst af. Onze mooie gesprekken waren er niet meer en hij toonde geen interesse meer. Lag het aan mij? Zo kende ik hem helemaal niet. In mijn pogingen om toenadering te zoeken, ging ik hem verwennen en nog meer voor hem zorgen, terwijl ik degene was die ziek was."

Frans perceel van anderhalf miljoen 

"Ondertussen zochten we door naar een stuk grond in Frankrijk om te kopen en daar een huis te bouwen. We hadden alles op alles gezet om een mooi perceel te kopen, het kostte anderhalf miljoen. En ineens bleek dat hij dat bij lange na niet kon betalen, terwijl hij altijd riep dat hij genoeg geld had.

Ik uitte mijn frustraties bij mijn vriendin en ze vroeg: 'is hij misschien narcistisch?' Ik had geen idee, maar hoe meer ik erover las, hoe meer er op zijn plek viel. Het bombarderen met liefde en daarna de kilte, zijn grootspraak en op een volgend moment het zielige mannetje zijn, het liegen over geld. Psychologie van de koude grond natuurlijk, maar ik zag wel in dat ik me altijd aanpaste aan hem en hij nooit aan mij."

"Toen ik vijftig werd besloot ik dat op een yoga-retraite te vieren. Ik had geen behoefte aan zijn gezelschap. Hij begreep niet waarom ik niet naar Parijs kwam en vanaf dat moment ging ik steeds meer dingen voor mezelf doen. In augustus heb ik hem toen nog één keer gezien en daarna was het klaar.

Pas na mijn burn-out zag ik hoe hij echt was. En hoe ik zelf deed. Veel te empathisch was ik, en daarmee precies wat zijn ego nodig had. Dus daar ben ik mee gestopt. Met oud & nieuw zocht hij opnieuw toenadering, maar dat heb ik kunnen afhouden. Ik heb ontzettend veel verdriet gevoeld, maar ook opluchting."

Meegaan in de wensen van anderen

"JJ wilde graag bewonderd worden en ik kon het uiteindelijk niet meer opbrengen. Hij spiegelde me voor wat ik leuk vond en daardoor leek het de mooiste relatie van mijn leven. Ergens houd ik nog steeds van hem, maar de liefde met hem is niet goed voor mij. Maar ik weet ook: meteen meegaan in de wensen van anderen is mijn grote valkuil. In relaties, in vriendschappen en op werk. Dat wil ik aanpakken.

Een nieuwe relatie zie ik nu dus ook nog niet zitten. Er is nog te veel te doen voor mij. Die twee jaar heb ik niet goed naar mijn lijf geluisterd, mijn troost gezocht in eten en zo raakte ik mezelf kwijt. Voortaan luister ik alleen nog maar naar mezelf en naar mijn lijf."

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.