Man wordt vader: 'De eerste maanden vond ik er geen reet aan, nu geniet ik'
Baargoud, babymoon, de moedermaffia: er ging een wereld open voor podcastmaker Chris Bergström toen hij vorig jaar voor het eerst vader werd. In zijn boek 'Man wordt vader' neemt hij andere aanstaande vaders mee op zijn ontdekkingsreis, al is het maar om ze te behoeden voor de fouten die hij maakte. Tip 1: verklap tijdens de zwangerschap níét de naam van de baby.
'Voor iedereen die geen idee heeft', luidt de ondertitel van Man wordt vader. Want dat geldt ook voor Chris Bergström (36) zelf. Voor alles wat hij in zijn leven doet eigenlijk, van Man, man, man, de podcast (die hij samen met vrienden Bas Louissen en Domien Verschuuren maakt, red.) tot het schrijven van zijn eerste soloboek, maar zeker wat betreft het vaderschap. "Ik ben er maar gewoon in gerold. Ik had geen idee wat ik aan het doen was, en dat heb ik nog steeds niet, maar gelukkig heeft mijn vriendin Charlot dat wel."
Chris werd bijna een jaar geleden vader na een turbulente periode, waarover hij openhartig schrijft. Hij kwam thuis te zitten met een burn-out en depressieve klachten en ontdekte in therapie dat hij al zijn hele leven ADHD heeft. Niet het ideale moment om zo’n enorm levensveranderende gebeurtenis aan te gaan, zou je denken. Alleen al van het onvermijdelijke slaapgebrek knapt immers niemand op.
'Vast lui zaad'
Chris: "Mijn psycholoog zei dat een verhuizing, een nieuwe baan en een kind agressoren zijn waardoor je kunt terugvallen in je burn-out of depressie. Toch voelde het op dat moment goed om te verhuizen én aan een kind te beginnen. Het kon nog wel een hele tijd duren voor Charlot zwanger was, ik dacht dat ik vast lui zaad zou hebben. En bang voor zo’n terugval was ik niet; wat dat betreft ben ik echt een struisvogel. Ik steek m’n kop in het zand en we zien wel hoe het loopt."
Uiteindelijk duurde het een maand of vier voordat Charlot zwanger werd. Chris' aandeel zat erop, de negen maanden daarop kon hij weinig anders doen dan lief zijn voor Charlot en zo nu en dan het lichtknopje bedienen bij de echoscopist.
O ja, en een babymoon boeken en baargoud bestellen – die dingen bleken ook tot zijn takenpakket te behoren. De naam van de baby voor zich houden tot de geboorte was óók leuk geweest, maar dat bleek helaas te veel gevraagd. Tot drie keer toe verklapte hij die bij familie en vrienden, zo omschrijft hij komisch in zijn boek.
Houten klaas bij de bevalling
Zich tijdens die negen maanden grondig voorbereiden op wat komen ging, daarvan zag hij de meerwaarde niet in. "Het loopt toch altijd anders dan je denkt." Dat bleek ook wel tijdens de bevalling. "We hadden samen een pufcursus gevolgd, maar daar hadden we dus niets aan. Charlot zat totaal niet te wachten op mijn hulp toen ze eenmaal weeën had; ik stond er als een houten klaas naast. Maar wát een prestatie van haar. Ik zou iedere jongen adviseren om eens een bevalling bij te wonen, vanaf dan heb je nog veel meer respect voor alle vrouwen in je leven."
En toen was baby Sara er. Chris had verwacht dat hij gelijk overspoeld zou worden door een tsunami van vaderliefde, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. "Ik schrok me dood. Ze had een heel gek punthoofd, en haar ogen stonden echt heel ver uit elkaar. Dat is niet goed hoor, dacht ik, dit is een soort alien. Pas toen ik haar voor het eerst huid op huid had, voelde het veilig en vertrouwd en werd ik emotioneel."
"Ik schrok me dood: ze had een gek punthoofd en haar ogen stonden heel ver uit elkaar als een soort alien."
Toch duurde het nog een tijd voordat Chris echt kon genieten van zijn nieuwe rol. "De eerste vier maanden vond ik geen reet aan. Dat had ik ook wel verwacht, maar ik had onderschat hoezeer de tijd kruipt als je het zwaar hebt. Ga maar eens een paar minuten planken. Ik vond het écht kut. Ik merkte dat ik erg weinig geduld heb. Sara is een heel makkelijke baby, maar soms wist ik echt niet meer wat ik moest doen om haar te laten stoppen met huilen. Dan moet je oppassen dat je jezelf niet verliest. Ik dacht regelmatig: ga weg uit mijn leven, ik wil weer terug naar hoe het was."
Maar toen Sara voor het eerst schaterlachte, was hij om. "Sinds er meer interactie is, vind ik het onwijs leuk. Ik breng veel tijd door met Sara en kan daar echt van genieten. Ik wil haar nooit meer kwijt."
En tot zijn eigen verrassing gaat het vaderschap hem 'redelijk goed' af. "Dat zijn grote woorden voor iemand die zo onzeker is als ik, maar dat durf ik wel te zeggen. Na de bevalling was ik blij dat ik mezelf weer nuttig kon maken. Ik had bijna zin in een volle luier, dan had ik weer een taakje."
"Wat me ook erg heeft geholpen is dat de kraamzorg in het ziekenhuis me geruststelde dat je het wel heel bont moet maken met een baby wil je die pijn doen bij het aankleden of verschonen. Dat heeft veel onzekerheid weggenomen. Ik kan dit gewoon, Sara verzorgen, troosten en liefhebben, en dat is toch waar het ouderschap op neerkomt in een notendop."
Volg je partner
Het beste advies dat hij aanstaande vaders kan geven? "Volg je partner, die weet het sowieso beter en zo heb je ook de minste ruzie. Ik merk dat het moederinstinct bij Charlot heel sterk is en dat zij veel beter is in vooruitdenken en plannen, terwijl ik maar wat doe."
"O, nog een tip: verklap dus niet in je enthousiasme de naam van je aanstaande kind tegen je schoonmoeder, je schoonvader, je schoonbroer, je eigen vader en eigenlijk je hele familie, inclusief de buren. Dat is een harde les voor mij geweest."
'Man wordt vader' (uitgeverij Podium) van Chris Bergström is nu verkrijgbaar.