Nicolette van Dam: '2024 was een bizar jaar'

De kerstdagen betekenen drukte, weet Nicolette van Dam als telg uit een horecafamilie en mede-eigenaar van een Amsterdamse brasserie: schouders eronder en vlammen. Maar tijd om terug te blikken op het afgelopen jaar maakt ze ook. Een veelbewogen jaar, waarin ze haar oma verloor, veertig werd, een grote verbouwing afrondde en verhuisde, zakelijke ups en downs beleefde én in twee films speelde, die tegelijkertijd werden opgenomen. "Soms stond ik op één dag op twee filmsets." 

We leggen Nicolette 12 keuzevragen voor. 

1. Nieuwsjunk of nieuwsmijder?

"Nee, een nieuwsmijder ben ik niet. Dat kan ook niet met alles wat er in de wereld gebeurt. Ik vind het belangrijk om op de hoogte te zijn. Maar sommige beelden komen zo hard binnen dat ik er niet te diep in duik. Het nieuws staat bij ons thuis 's ochtends en 's avonds aan, en daarnaast check ik af en toe de apps van twee kranten en RTL Nieuws."

2. Juf Braaksel en de geniale ontsnapping of De Jackpot?

"Ik heb voor die keuze gestaan, maar kon niet kiezen. De eerste Juf Braaksel-film was een megasucces. Ik zei altijd: als er een tweede deel komt, doe ik mee. Net toen het zover was, werd ik gevraagd voor de comedyfilm De Jackpot. Dat wilde ik ook graag doen. Producent Johan Nijenhuis regisseerde twintig jaar geleden Zoop, mijn eerste serie. Hij zei: je hoeft geen auditie te doen, ik geloof dat je die rol leuk kunt neerzetten. Ik voelde me vereerd."

"Beide films werden in dezelfde periode opgenomen. Het waren dus lange dagen, zeker omdat ik daarnaast een gezin en een eigen zaak heb. Maar thuis konden we alles gelukkig goed regelen. Een deel van de opnames viel in de zomervakantie, dus Bas en onze meiden konden zelfs komen kijken als ik ergens in het land moest draaien."

3. Sparen of spenden?

"Ik heb altijd een spaarpotje achter de hand. Zo ben ik opgevoed, als ondernemersdochter. Maar ik ben ook een levensgenieter. Als we herinneringen met elkaar kunnen maken door een mooie reis te maken of met de familie uit eten te gaan, geef ik mijn geld daar met liefde aan uit. 

We zijn pasgeleden een weekend naar Parijs geweest met z’n viertjes. We hebben alle clichédingen gedaan die bij een citytrip horen: lekker eten, warme chocomel drinken, winkelen. Onze jongste is tien en kon voor het eerst echt mee op de fiets door de stad, dus we zijn overal naartoe gefietst. Bas (Smit, de man van Nicolette, red.) zette de meiden in het zonnetje: hij vertelde hoe trots hij op ze is en hoe goed ze het allemaal doen. Ik zag ze echt groeien. De meiden zijn trouwens ook niet vies van hard werken. Ze zeiden in Parijs: dit is gaaf, maar we werken er ook hard voor."

4. In de brasserie of op de set?

"Oeh, wat een rotvraag. Ik zou niet zonder een van beide kunnen. Vroeger stond ik regelmatig na een draaidag nog een avond in de brasserie. Dat doe ik niet meer vaak, want na zo’n dag van dertien uur wil ik gewoon bij de kinderen zijn. Al rij ik tussen alle werkzaamheden door vaak genoeg nog even naar de zaak. Dat hoort gewoon bij me. De zaak is ook onderdeel van het gezin."

5. Overal herkend of anoniem over straat?

"Dan ga ik liever anoniem over straat. Ik doe mijn werk niet om bekend te zijn, dat is ook nooit een drijfveer van me geweest. In de brasserie wil ik net als de rest van de medewerkers zijn, en privé zijn we ook gewoon zoals elk ander gezin. Alleen mijn werk staat in de spotlights. Dat heeft trouwens ook voordelen. Zo kunnen we onze bekendheid inzetten om iets voor elkaar te krijgen als we acties voor kinderziekenhuizen opzetten. Een mooie bijkomstigheid."

6. Hard werken of hard chillen?

"Allebei, maar ik zou nooit alleen maar kunnen chillen. Het is wel belangrijk om momenten te creëren waarop je met je gezin kunt ontspannen, anders loop je jezelf voorbij. Op zondag hebben we daarom vaak een pyjamadag: zo’n dag waarop je even niks hoeft, alleen maar binnen blijft en de hond uitlaat. Bas doet dan de open haard aan, heerlijk. Van zulke dagen genieten we echt in de winter."

7. Mijlpalen vieren of snel over tot de orde van de dag?

"Over het algemeen ga ik heel snel over tot de orde van de dag, ik vier mijn verjaardag eigenlijk ook nooit echt. Maar deze zomer werd ik veertig en het leek me gaaf om dat goed te vieren. We zijn met de familie naar Griekenland gegaan, direct na de draaiperiode van die twee films."

"Onze ouders, broers, zussen en alle kinderen gingen mee – we zaten met achttien man een week lang in een resort. 24/7 samen zijn met de mensen van wie je het meeste houdt: gelukkiger kun je me niet maken. Toen we terugkwamen, bleek Bas met mijn vriendinnen, broer, schoonzus en moeder een surprisefeest voor me te hebben georganiseerd. Dat emotioneerde me echt, ik vond het zo lief dat ze zoveel moeite voor me hadden gedaan."

8. Dertig of veertig?

"Misschien toch veertig, omdat ik nu wat meer bagage heb. Ik durf wat bewuster keuzes te maken dan vroeger en sta wat meer steady in het leven. Maar ik vind ouder worden niet erg hoor, daar sta ik nuchter in. Ik ben gewoon heel trots op mijn gezin en wat we doen. Het leven kent bovendien altijd ups en downs, of je nou dertig of vijftig bent. Dat is niet leeftijdsgebonden. En ik heb ook geen doelen die ik voor een bepaalde leeftijd bereikt wil hebben. Ik leef gewoon mijn leven, en daar ben ik dankbaar voor."

9. Groots dromen of wel zien wat er op je pad komt?

"Het is een grote droom van mij om een nieuw restaurant te openen en daarmee onze Brasserie Van Dam uit te breiden, dat staat heel hoog op mijn lijstje. We zijn ook actief bezig om Brasserie Van Dam uit te breiden. We gaan daarbij niet over één nacht ijs, want het is een familiebedrijf: iedereen heeft z’n eigen mening en gevoel. Mijn broer en ik zijn de derde generatie. We hebben een naam hoog te houden, dus we zijn wat voorzichter en doen alles weloverwogen." 

"Daarnaast spelen op de achtergrond nog een heleboel ondernemingen, zoals ChouChou, het rosémerk van Bas en mij. Dat proberen we uit te bouwen; we liggen al in skigebieden in Oostenrijk en Frankrijk en in Spanje. Of het nou gaat om sneakers, sokken, zonnebrillen of rosé: we kijken altijd waar behoefte aan is, wat we kunnen toevoegen of wat beter kan. Zo proberen we onszelf steeds weer uit te dagen. Het ene wordt een succes, het andere niet. Dat hoort erbij. Juist dat maakt ondernemen zo spannend en leuk."

10. Open of gesloten boek?

"Ik denk wel dat ik een open boek ben. Natuurlijk hou ik dingen voor mezelf, vooral uit respect voor mijn gezin en familie. Ik deel niet álles op sociale media. Maar als je me volgt op Instagram, zie je gewoon hoe ik ben. Ik doe me niet anders voor, gebruik geen filters, doe geen rare dingen."

"En ik ben open over bijvoorbeeld mijn auto-immuunziektes: ik heb een vertraagde schildklier en vitiligo. Daar voel ik me soms heel onzeker door, maar ik wil laten zien dat je je er niet voor hoeft te schamen. Ik kreeg veel berichten van mensen die ook vitiligo hebben en er door mijn bericht ook open over durfden te zijn. Dat vind ik heel mooi om te horen, het geeft me veel voldoening. Zoiets delen kan helend werken."

11. Terugblikken of vooruitkijken?

"Kijk vooruit, niet achterom. Dat is ons motto thuis. Vooral als er nare dingen zijn gebeurd, kijk ik liever vooruit. Maar terugblikken op mooie dingen doe ik wel graag. Wat 2024 voor jaar was? Een bizar jaar. Ik ben mijn oma Lily verloren, waar ik nog steeds best wel van in de war ben. Zij was me heel dierbaar, ze was echt mijn allesje. Dat verlies draag ik elke dag met me mee." 

"Zakelijk waren er ook dingen die minder goed zijn gegaan (momenteel loopt een rechtszaak die Nicolette en Bas tegen Coca-Cola aanspanden, red.). 

Maar er waren ook positieve dingen. Zo is het een droom dat ik de kans heb gekregen om twee films te maken. En we zijn terug in ons huis, dat zo’n grote verbouwing onderging dat we tijdelijk moesten verhuizen. En de familiereis naar Griekenland was een persoonlijk hoogtepunt."

12. Kerst of oud en nieuw?

"Allebei. Ik hou erg van kerst, maar vind alle tradities heel gezellig. Tijdens de kerst wordt trouwens ook hard gewerkt. Dan staan we met z’n allen kerstboxen in te pakken: dozen met daarin een kerstdiner dat thuis alleen nog maar verwarmd en geserveerd hoeft te worden. Bas en de meiden springen bij, mijn ouders staan stand-by, iedereen doet mee. Als horecafamilie weet je niet beter: kerst betekent gewoon vlammen. 

Met kerst staan we ook altijd even stil bij wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd en spreken we onze dankbaarheid uit naar elkaar. Je weet niet wie er volgend jaar weer aan de kersttafel zit. Aan goede voornemens doe ik niet, maar ik heb wel een doorlopend voornemen: ik probeer iets meer tijd voor mezelf in te lassen. Dat lukt me gewoon niet, ik ben zelfs nog niet door alle verhuisdozen heen. Maar dat komt wel."

'Juf Braaksel en de geniale ontsnapping' en 'De Jackpot' draaien nu in de bioscoop.