Bibi's vader overleed aan corona, zijzelf was doodziek: 'Ik blijf naar het positieve kijken'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we 'm graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Bibi (40) uit Haarlem is creatief ondernemer. Voor haar slotakkoord heeft ze een bijzonder fijne plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Life is wonderful van Jason Mraz."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik ben blij geboren. Doordrenkt van optimisme kijk ik graag naar wat er allemaal goed gaat in het leven. Dat er ook genoeg dingen niet goed gaan, heb ik uitgebreid ondervonden, maar ook dan kijk ik het liefst naar het positieve.
Life is Wonderful is een superblij lied, waar ik heel vaak naar heb geluisterd. Het gaat over de liefde voor het leven. It takes a crane to build a crane, it takes two floors to make a story, it takes an egg to make a hen. We hebben elkaar allemaal nodig, er zijn zoveel kansen om je heen als je ze wil zien."
"Ooit zat ik met liefdesverdriet in het vliegtuig naar Azië, toen kwam dit nummer ook voorbij. Ja, dacht ik, het leven is ook mooi. Die relatie was dan misschien voorbij, maar er is nog genoeg moois om van te genieten. Nu ben ik getrouwd en heb ik twee kinderen, en net een nieuwe zaak uit de grond gestampt. Er is genoeg om van te houden in het leven."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Mijn ouders hadden een bakkerij en die wilde ik graag overnemen. Maar ik twijfelde ook of ik dit wel écht wilde en met zoveel liefde en passie kon voortzetten zoals zij dat hadden gedaan. Ik voelde vooral: dat wordt falen en dus stelde ik het tien jaar uit.
Mijn vader overleed aan corona en dat zette me aan het denken. Is dit het dan? Een paar jaar later kreeg ik de kans om de bakkerij alsnog over te nemen en dat heb ik gedaan. Baan opgezegd, hupsakee. Ik houd van hard werken, maar met zeventig uur in de week en een gezin met kleine kinderen moet ik dit niet willen, bedacht ik na een tijdje. Ik heb de zaak weer verkocht en ben trots vertrokken."
"Door de prednison voor mijn auto-immuunziekte ging ik in twee maanden van maatje 36 naar maatje 44."
"Het ondernemen beviel me overigens uitstekend en daarom heb ik begin deze maand Spruit Kids café geopend in hartje Haarlem. Ik heb een pand gehuurd en verbouwd tot een huiskamer waar iedereen zich welkom voelt. Kinderen hoeven hier niet stil te zijn. We hebben een modderkeuken buiten, speelhoek en ook gewoon een gezellig terras. Alles wat erin zit heb ik zelf betaald, daar ben ik trots op. Het is echt een te gekke plek geworden."
"Dat het leven soms tegenzit, weet ik ook. Met het verlies van mijn vader bijvoorbeeld, die vlak voor de 50-jarige huwelijksdag van mijn ouders overleed. Met de postzegels die we van hun trouwfoto hadden laten maken voor het 50-jarig huwelijksfeest hebben we uiteindelijk de rouwkaarten beplakt. Het verdriet van mijn moeder raakt me, maar ook het feit dat hij mijn kinderen niet ziet opgroeien. Hij zou een fantastische opa zijn geweest."
Auto-immuunziekte
"Ook de auto-immuunziekte die ik heb is taai. Rond mijn twintigste werd ik doodziek, mijn nieren raakten aangetast door mijn ziekte. Van buiten zag ik er prima uit, maar van binnen was het helemaal kut, alsof mijn hele lijf schreeuwde en niemand het kon horen.
Ik kreeg een flinke stootkuur prednison en ben in twee maanden van maatje 36 naar maatje 44 gegaan. In de spiegel zag ik een heel ander mens. Dat doet geestelijk ook veel met je. Gelukkig is mijn auto-immuunziekte nu best stabiel. Ik ben niet vaker ziek dan anderen en mijn weerstand is weer op orde. Hij kan zomaar weer opvlammen, maar voorlopig richt ik me liever op de mooie dingen in het leven, want die zijn er zat!"
Waar droom je van?
"Van een leven waarin ik kan kiezen wanneer ik ga werken. Ik houd van hard werken en ik houd ook echt van vrijheid. Het gaat niet om veel verdienen hoor, het gaat om de ruimte kunnen nemen om morgen mee te gaan op schoolreis naar de dierentuin. Werken is nu toch een moetje, hoe heerlijk ik het ook vind. Om een dag vrij te zijn moet ik genoeg personeel inzetten, spontaan lanterfanten zit er gewoon niet in.
Over een jaar of vijftien, als de kinderen uit huis zijn, zie ik het wel voor me dat we kleiner gaan wonen en veel lagere lasten hebben, zodat we zonder moeite kunnen besluiten: vandaag gaan we voor avontuur."
Wat is je guilty pleasure?
"Bingo’en. Ik houd enorm van spelletjes, maar niet van nadenken als ik dat doe. Een potje Uno met de kinderen lukt me best, maar ingewikkelde bordspellen vind ik niks. Ik moet al zoveel nadenken over vanalles. Je zult mij echt niet een hele avond zien Catannen na een lange werkdag. Met bingo is het gewoon staren naar een blaadje, checken of ik dat nummer heb ja of nee. Niks hoeven, alleen roepen.
Eens in de zoveel tijd ga ik met vrienden naar het casino. We leggen een paar tientjes in en doen dan mee met de live-bingo. Dit is vooral héél gezellig en staat garant voor een avondje lachen gieren brullen. Met een beetje mazzel ga je met een hoop geld naar huis, en anders is het ook goed. Zelfs als je verliest is bingo nog leuk."
Klik hier voor meer Lifestyle.
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl