Sascha had niet door dat haar man verslaafd was aan alcohol: 'Ergens wilde hij betrapt worden'

"Er waren zo veel leugens en bedrog in onze relatie, dat ik me achteraf heb afgevraagd wat er eigenlijk wél echt was. Was er wel echt sprake van liefde? Mijn ex zegt van wel, maar ik twijfel nu aan mijn eigen intuïtie die mij genadeloos in de steek heeft gelaten. Hoe kon ik in vredesnaam niet doorhebben dat mijn man alcoholverslaafd was?"

"Ik leerde Tom kennen op mijn vierentwintigste. Ik vond hem lief en hij had een goed gevoel voor humor. Voor hem had ik een relatie gehad met een jongen die fysiek agressief was. 

Tom was het tegenovergestelde: heel zachtaardig en hij waardeerde mij. In het begin van onze relatie viel het me wel op dat hij veel blowde. Dat vond ik niet leuk, zelf deed ik dat nooit. Toch voelden mijn bezwaren een beetje als gezeur: het was immers 'slechts' softdrugs en hij werd er relaxter van, dus waar deed ik moeilijk over?"

Cannabisverslaving

"Maar het werden steeds meer jointjes en toen we gingen samenwonen, werd zijn cannabisverslaving ook financieel een probleem. Tom beloofde heel vaak te stoppen met blowen, maar dan vond ik toch weer op de gekste plekken zakjes wiet verstopt. Daar werd ik dan heel boos over, vooral omdat hij tegen mij loog. Waarom ben ik toen niet gaan lopen? Dat heb ik me achteraf vaak afgevraagd."

"Tom had een moeilijke jeugd, dus ik had ook begrip voor hem en praatte veel goed. Meerdere keren meldde Tom zich aan bij de verslavingszorg, maar hij leidde ook daar iedereen om de tuin en hield zich niet aan afbouwschema’s. Het was dweilen met de kraan open, om moedeloos van te worden. Steeds dacht ik dat ík het probleem moest oplossen."

Ultimatum: hulp of scheiding

"Tom en ik kochten een huis in een andere stad om een frisse start te maken, zonder zijn vaste coffeeshops. Achteraf bleek dat hij binnen een week een nieuw adresje had gevonden, maar dat wist ik niet.

Ik raakte zwanger en onze oudste dochter werd geboren. In die tijd wist ik niet beter dan dat Tom gestopt was met blowen, tot ik op een dag tussen zijn klusspullen een zakje wiet vond. Woest was ik. Ik stelde Tom voor een ultimatum: of ik belde de huisarts voor hulp óf een advocaat om de scheiding aan te vragen. Tom koos voor de eerste optie."

"Hij kwam opnieuw in een hulptraject terecht en eerlijk is eerlijk: daar kickte hij af van de softdrugs. In die kliniek had hij veel alcoholisten gezien. 'Zo wil ik nooit worden', zei Tom. Dus hij stopte ook met drank, zei hij. Dat juichte ik toe. Maar drie weken later trok hij op een feestje een biertje open. Dat hij zich zo snel al niet meer aan een afspraak hield, vond ik verontrustend."

Kantelpunt

"Inmiddels was Tom wegens gezondheidsredenen afgekeurd. Ik was kostwinner en hij zat hele dagen thuis zonder structuur of doel. Omdat de combinatie mantelzorg, werk en gezin mij zwaar viel, raakte ik anderhalf jaar geleden overspannen, waar Tom zich weer verantwoordelijk voor voelde. 

Achteraf is dat het kantelpunt geweest waarop hij stiekem meer begon te drinken en begon af te glijden."

"Het gekke is: hij stonk nooit naar bier. Wel vond ik Tom soms overdreven happy, ook overschreeuwde hij zichzelf. Als ik hem daarop aansprak, reageerde hij vinnig: 'Mag ik dan niet vrolijk zijn?' En dan voelde ik me weer een zeur. 

Op een avond gedroeg Tom zich wel héél vreemd: hij was totaal de weg kwijt, kwam niet meer uit zijn woorden en was niet aanspreekbaar. Aan dronkenschap dacht ik geen moment, want hij dronk toch amper? Geschrokken bracht ik hem naar bed."

Overspannen of toch drank of drugs?

"De volgende dag was er niets aan de hand, maar voor de zekerheid gingen we toch naar de huisarts. Die stelde Tom vragen, of hij misschien overspannen was en of dat er toch drank of drugs in het spel waren. Tom ontkende.

Maar een dag later gebeurde het wéér, en een week later nog eens. Ik was ten einde raad, wat was er toch met hem aan de hand? Na die derde keer ben ik iedereen gaan bellen om hulp: de huisarts, de wijkagent, Toms psycholoog. Dit was geen houdbare situatie meer voor ons gezin. Tom kreeg het advies rust te houden, dus ik boekte een B&B voor hem zodat hij even op adem kon komen."

"Twee dagen later ging ik iets zoeken op zolder. Ik trok een plank opzij, en toen viel het antwoord op al mijn vragen kletterend voor mijn voeten op de grond. Honderden lege bierblikjes vielen rinkeldekinkel naar beneden. We hebben een héél groot probleem, besefte ik."

Te laat voor een biecht 

"Dit was de grens. Ik was al achttien jaar bezig met Toms drugsverslaving, we gingen al iedere week naar een verslavingsarts en nu kwam dit er ook nog bij. Ik wist: dit gaat niet stoppen, nooit. Ik maakte een foto van alle bierblikjes en appte deze naar Tom: 'Ik weet wat er aan de hand is.' 

Hij vertelde mij later dat hij opgelucht was toen ik die blikjes vond. Hij bleek al acht jaar stiekem te drinken. Voor zijn gevoel was hij het punt voorbij waarop hij het mij kon opbiechten, ergens wilde hij betrapt worden."

"Een dag later hadden we een gesprek bij de psycholoog. Ik zei meteen dat ik onze kinderen niet met een alcoholist wilde laten opgroeien en dat ik Tom niet meer in huis wilde hebben. 

Hij raakte in paniek en riep dat hij niet zonder ons kon leven. Maar wij konden niet meer mét hem leven. Ik wilde hem best steunen in het afkicken, maar een scheiding was onafwendbaar.

Drie maanden zat Tom intern in een kliniek, nu woont hij met begeleiding. Hij is afgekickt en het gaat goed met hem. Er is een terugvalpreventieplan en we volgen gezinstherapie om samen goede ouders te blijven. We staan op goede voet met elkaar ondanks alles wat er is gebeurd en dat vind ik heel waardevol. Als ouders zijn we één team en daar ben ik dankbaar voor. Toch is er veel kapot gemaakt."

Schuldig voelen over de scheiding

"Nooit meer wil ik een relatie met een verslaafde en nooit meer wil ik ervan weglopen en mijn hoofd in het zand steken, want ik was er zelf ook onderdeel van geworden. Ik blééf maar zorgen voor Tom. 

Lange tijd voelde ik me schuldig over onze scheiding. Ik trok de stekker uit de relatie en nu groeiden onze kinderen op met gescheiden ouders. Maar inmiddels weet ik: de verslaving heeft onze relatie geruïneerd, niet Tom of ik."

Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd. 

Klik hier voor meer Lifestyle

In 2021 maakte de Amerikaanse choreograaf, presentator en acteur Dan Karaty bekend dat hij 25 jaar lang in het geheim leed aan een alcoholverslaving: