Zonder Marians ziekte had Sjoerd doorgesukkeld: 'Besef haar te kunnen verliezen maakte me alert'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Bij de derde kennismaking was het ineens alsnog raak tussen Sjoerd (57) en Marian. "Toen ik hoorde dat ze ziek was, voelde ik aan alles dat ik er voor haar wil zijn."
"Ik was al een paar jaar vrijgezel toen gezamenlijke vrienden me tijdens een etentje probeerden te koppelen aan een bevriende collega van de gastvrouw. Het was niet de eerste keer dat anderen zich wilden bemoeien met mijn liefdesleven, dus ik sloeg er niet zoveel acht op.
Vriendelijke vrouw, die Marian, rood haar en van die aparte kleren. We raakten in een gezellig gesprek over boeken en New York, maar het kwam niet in me op om aan het einde van de avond haar nummer te vragen."
"Toen de gastvrouw me een paar dagen later appte dat Marian het wel leuk zou vinden als ik haar eens belde, nam ik die boodschap ter harte, maar treuzelde lang. Het was in de doodstille week tussen kerst en oud en nieuw dat ik haar meevroeg voor een wandeling over de hei.
Een plezierige tweede ontmoeting, na een even plezierig telefoongesprek, maar geenszins een situatie waarin ik van mijn sokken werd geblazen, zoals ik kende van eerdere verliefdheden."
Aangename wandeling, meer niet
"We vonden die wandeling allebei aangenaam, maar geen van beiden voelden we de behoefte om deze date te evalueren, of de wandeling überhaupt als zodanig te classificeren.
Met een warme omhelzing namen we afscheid en in de maanden die volgden zochten we elkaar steeds vaker op. Een museumbezoek, een concert, een wandeling, en af en toe een belletje over de laatste stand van zaken."
"Ineens viel me op hoe de zachtheid van haar blik me een warm gevoel gaf."
"Het was pas toen ik, na maanden stilte, via onze wederzijdse vrienden hoorde dat Marian ziek was, dat ik me bewust werd van hoe ik naar haar verlangde. Ik belde haar meteen en zocht haar op.
Ondanks die vermaledijde tumor in haar lijf zat ze er monter bij. Ineens viel me op hoe de zachtheid van haar blik me een warm gevoel gaf. Alsof zij mij juist geruststelde, in plaats van ik haar. "Ik voel dat ik bij je wil zijn', zei ik zomaar bij de thee, en ze antwoordde dat ik welkom was. Ik ging met haar mee naar het ziekenhuis, kookte alles waar ze trek in had en huilde van opluchting toen Marians ziekte in remissie bleek."
De derde helft
"De derde helft, noemt Marian ons samenzijn grappend, en dat klopt ook wel. We zijn in de derde acte van ons leven aanbeland en het lijkt erop dat de liefde zich pas met ons ging bemoeien bij onze derde kennismaking.
Alsof we ons sindsdien op een andere manier in elkaar verdiepen. 'Waren we ook verliefd geworden zonder die ziekte?', vroeg ze me eens, en het eerlijke antwoord is denk ik 'nee'. Niet omdat ik haar eerder niet leuk vond, maar juist omdat het nieuws van haar ziekte, en het gevoel dat de wereld, en ik, haar zou kunnen verliezen me alert maakte. Zonder Marians ziekte had ik mogelijk wat doorgesukkeld, me misschien bezwaard gevoeld om haar nog eens te bellen."
"Onze liefde bloeide op in een tijd dat Marian kwetsbaar was. Ik vond het fantastisch mooi om te ervaren hoe ze me toeliet. Ze stond zichzelf toe om op me te leunen, zonder haar zelfstandigheid te verliezen. Mijn gevoel voor haar groeide juist door de momenten waarop ik voor haar mocht zorgen."
Liefde op het derde gezicht
"Vooralsnog gaat het goed met Marian, en met ons ook. De angst dat de kanker terugkomt blijft, maar beheerst ons leven niet. Ik heb mijn huis niet verkocht, maar ben wel altijd bij haar. We genieten van ieder moment dat we samen delen. Zelfs in de supermarkt vind ik het fijn met haar.
Langzaam maar zeker plannen we weer vooruit. Niet te ver, maar ruim genoeg om te dromen en ons te verheugen op wat nog komen gaat. Liefde op het derde gezicht is zo gek nog niet."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.
Klik hier voor meer Lifestyle
