Gepest op het werk: 'Slapeloze nachten als ik met haar moest werken'

Een kwart van alle werkenden gaf in het onderzoek aan weleens te maken te hebben met roddelen, treiteren of ander pestgedrag op het werk. Omgerekend zijn dat meer dan 2 miljoen mensen.

Niet meegevraagd

Vooral in de zorg, de IT-sector en de landelijke overheid komt pestgedrag vaak voor. Eén op de drie medewerkers krijgt daar met vervelend gedrag te maken.

Ook Chantal* (41) en Jurieke (28) hebben pesterijen meegemaakt op hun werk.

Chantal werkte bijna dertien jaar in het archief van een ziekenhuis. Ze vond het een ideale baan, maar de laatste jaren werd ze steeds meer gepest. "Ik merkte dat ik buiten de groep kwam te liggen. Ik werd bijvoorbeeld niet meegevraagd voor een borrel, of hoorde pas achteraf dat er een etentje was bij een collega. Of mensen weigerden me te helpen."

Chantal kreeg commentaar over haar lichaam en haar gezondheid. "Ik heb een aantal ziektes, waar ik niks aan kan doen. Maar collega's maakten hele rottige opmerkingen. Dat ik me aanstel, of dat het mijn eigen schuld is."

Chantal: "Ik voelde me echt aan de kant geschoven. En enorm verdrietig, Je denkt: 'Hallo, ik ben er ook nog'. Op je werk wil je je veilig voelen."

Schreeuwende collega

Jurieke uit Oldebroek werd gepest tijdens haar eerste 'echte' baan, in de keuken van een bejaardentehuis. "Ik was een jaar of zeventien, en werkte vaak samen met een vrouw van halverwege de veertig. Zij zette me altijd te kakken, of deelde steken onder water uit."

Zo liet de collega Jurieke geen pauze houden, probeerde ze haar ten onrechte te verklikken bij de managers of schreeuwde ze zelfs naar Jurieke.

"Samen een oplossing zoeken zat er bij haar niet in. Dan was het echt alsof je de duivel in de ogen keek. Ik voelde me verschrompelen tegenover haar."

Wantrouwen

Chantal probeerde het pesten aan te pakken, en ging naar de bedrijfspsycholoog: "Die heeft mijn leidinggevende gebeld, maar die deed niks. Het had geholpen als hij het had besproken, had gezegd dat mensen elkaar gewoon normaal moeten behandelen. Maar er gebeurde niks."

Chantal heeft nog altijd last van de gevolgen van de pesterijen: "Ik heb heel veel wantrouwen naar mensen toe, ik zit nog altijd niet lekker in mijn vel. Vroeger op school werd ik al gepest, en toen kwam op mijn werk het gezeik weer terug. Het is zo kinderachtig."

'Ik lag de hele nacht wakker'

Ook bij Jurieke hielpen leidinggevenden niet. "Iedereen was bang voor haar, dus niemand durfde er wat van te zeggen. Als we een gesprek hadden, klapte ik ook helemaal dicht, dus zij kreeg altijd gelijk."

"Als ik mijn rooster kreeg, keek ik meteen of ik met haar moest werken", vertelt Jurieke. "En dan lag ik van tevoren de hele nacht wakker. Ik zag echt op tegen mijn werk. En ik ging aan mezelf twijfelen. Mijn hele zelfvertrouwen was ik kwijt. Zelfs nu begint mijn stem alweer te trillen als ik het erover heb. Dat zegt genoeg."

In eerste instantie wilde Jurieke zich niet gewonnen geven: "Ik gunde het haar niet dat ze me weg kon pesten. Maar na een jaar heb ik toch ander werk gezocht. Daar was ik eerst ook heel bang, ik heb mijn zelfvertrouwen weer opnieuw op moeten bouwen. Gelukkig zag ik dat mensen daar wel blij met me waren, en het dus niet aan mij lag."

Jurieke kon bij haar nieuwe werk opbloeien. "Als ik zelf met jonge collega's moet werken, probeer ik hen altijd heel erg op hun gemak te stellen. Ik heb er dus wel van geleerd over hoe je met mensen om moet gaan. Maar op een behoorlijk vervelende manier."

* De naam van Chantal is aangepast, omdat ze graag anoniem wil blijven. Haar echte naam is bekend bij de redactie