Richard wil nooit meer een vriendin: 'Het is zo moeilijk echte liefde te vinden'

"Het is zo ontzettend moeilijk, zo niet onmogelijk, om een vriendin te vinden. Ik denk soms dat mensen er te makkelijk over denken. Soms hoor ik dooddoeners als: 'Op ieder potje past een dekseltje.' Of dat ik juist een partner zal vinden als ik niet bewust op zoek ga. Maar dat gebeurt niet, ik heb vaak zat periodes gehad dat ik niet actief op zoek was of aan het daten was. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik nooit meer een relatie wil, al vraag ik me af of ik daar echt gelukkig van word."

"Ik ben een laatbloeier, zo rond mijn twintigste begon ik met daten. Veel meiden van mijn studie waren al bezet en in de kroeg vond ik het lastig om vrouwen aan te spreken, dus ik deed het toen via de eerste datingsites die destijds ontstonden. Ik had geen verwachtingen of een plaatje in mijn hoofd dat ik op mijn dertigste per se het bekende huisje, boompje, beestje wilde hebben. Maar het leek me gewoon fijn om het samen met iemand leuk te hebben."

Lange relatie

"Eén keer heb ik een lange relatie van tien jaar gehad. Het ging eigenlijk de laatste jaren al slecht tussen ons. Ik ben langer bij haar gebleven omdat ik steeds dacht dat er toch meer in zat. Maar we pasten niet bij elkaar. Mijn ex ergerde zich aan mij, in haar ogen kon ik niets goed doen. Zeven jaar geleden gingen we definitief uit elkaar en sindsdien heb ik geen lange, serieuze relatie meer gehad."

"Inmiddels heb ik alle apps en sites gebruikt die er maar te vinden zijn. Ook ben ik naar dating-events geweest. Waarom het niet lukt: geen idee. Maar áls er al iemand reageert op mijn match of berichtje, dan is het maar de vraag of ik antwoord krijg. Heel vaak hoor ik dan namelijk niets meer. En in die zeldzame gevallen dat er iemand een reactie stuurt, dan is het nog maar afwachten of het contact leuk blijft.

Maar ook als het contact leuk is, met humor, interesse en diepgang, kan het toch ineens worden verbroken. Het gebeurt regelmatig dat er zomaar radiostilte volgt. Zelfs als dat allemaal wel is gelukt en het komt tot een date, dan haken veel - of eigenlijk alle - vrouwen af. Wat er overblijft, is leuk voor één, twee of heel misschien een derde keer. Zelf heb ik nog nooit het contact met een vrouw 'zomaar' afgekapt, ook niet op een app of website. Dat kan ik niet. En als ik het zou doen, dan zou ik dat eerlijk zeggen en uitleggen waarom."

Gekke fetisj

"De afgelopen maanden heb ik twee dates gehad met twee vrouwen die mij in eerste instantie wel zagen zitten. Maar wat ik al vermoedde, gebeurde: zij wilden niet verder. Dus blijf ik weer alleen. Deze afwijzingen deden me eigenlijk niet zoveel, omdat ik het al zag aankomen. Eerder deden afwijzingen mij wel pijn. Je begint aan jezelf te twijfelen: wat is er mis met mij? Ben ik echt zo raar? Ik heb heus geen gekke fetisj die vrouwen afschrikt.

Ook op clubs vind ik geen aansluiting. En als ik die wel vind, vinden vrouwen me 'wel leuk', maar daar blijft het dan bij. Ook een single-bijeenkomst heb ik bijgewoond. Ik kreeg in het begin veel reacties, maar uiteindelijk bleef ik weer alleen over. Ik heb geloof ik alles al geprobeerd. Maar altijd zonder resultaat."

"Het is menselijk om bij iemand te willen horen. Ik heb ook behoefte aan geborgenheid, intimiteit, slap ouwehoeren, maar ook diepere gesprekken. En dat vind je niet allemaal bij je vrienden. In mijn omgeving is bijna iedereen gesetteld. Ze zijn getrouwd en hebben een gezin. Daardoor voel ik me soms alleen. Gelukkig kan je in Nederland vrij makkelijk naar de dames van plezier."

Pure lust

Ik ben blijkbaar niet goed in het spel van versieren, en bij deze vrouwen is dat ook niet nodig. Door hen word ik niet afgewezen en ik hoef ook niet bang te zijn dat ik niet leuk genoeg ben. Het gaat dan puur om lust en iemand tegen je aan voelen. Maar dat is geen liefde, dat weet ik ook wel. De emotionele connectie die ik wel zoek, ontbreekt dan. Plus, het kost een godsvermogen."

"Het probleem is dat vrouwen mij wel aardig vinden, maar niet meer dan dat. Ze zien me als een soort broer. Eigenlijk zeggen ze nooit rechtstreeks wat ze van mij vinden, waarschijnlijk omdat ze mij niet willen kwetsen. Maar hoe dan ook is het een afwijzing, de onvermijdelijke 'Ik vind je leuk, maar…'.

Als ik een leuke vrouw tegen het lijf loop en ik durf haar aan te spreken, dan stopt het. Ze is druk met andere dingen, of heeft geen oog voor mij. Sowieso moet ik altijd het voortouw nemen, ik ben op straat nog nooit aangesproken door een vrouw. Als dat gebeurt, is het een collectante."

Nietszeggende foto 

"Misschien ben ik niet in de wieg gelegd voor een relatie, blijkbaar dus ook niet voor een latrelatie. Ik ben op het punt gekomen dat ik geen vriendin meer wil. Of ik elk geval: ik wil er geen moeite meer voor doen of het initiatief nemen. Want wat ik ook doe, de uitkomst is toch hetzelfde.

Deze beslissing komt voort uit zelfbescherming, ik wil nooit meer afgewezen worden. De vleeskeuring van het daten staat me ook tegen. Vooral bij Tinder. Dat geswipe als je iemand leuk vindt, terwijl een foto niets zegt. Voorlopig blijf ik alleen, en ik heb niet het idee dat dat gaat veranderen."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl