Anita: 'Hij vond het niet nodig alimentatie te betalen'

"In de Bravo-tent, bij het optreden van de Klaxons, botste Marcel tegen me op. Hij bood me drie excuses, een bier en een sigaret aan en we raakten in gesprek. Waar we het over hadden, weet ik niet meer. In een tent vol mensen keek hij me aan alsof ik de enige was die ertoe deed en dat maakte wel indruk. We kletsten en feestten, en daar bleef het bij."

Ten huwelijk gevraagd 

"Toen we elkaar de volgende dag weer ergens op het festivalterrein tegen kwamen, grapte hij dat ik de derde keer mijn nummer zou moeten geven. In de rij bij de bar kwam hij naast me staan en zei: 'Dit is drie, en ik ga nu je nummer uit mijn hoofd leren.' Die nacht sliep ik in zijn tent. We bleken twee dorpen naast elkaar te wonen en hup, onze relatie was een feit."

"Onze vriendengroepen vloeiden samen en toen we na de geboorte van onze jongste eindelijk als vanouds weer met een hele groep op Lowlands waren, vroeg Marcel me ten huwelijk. Middenin de tent, bij het optreden van Editors. Al onze vrienden bleken al op de hoogte en ik spatte bijna uit elkaar van geluk. We zouden sparen en een groot feest geven."

"Een paar spannende jaren volgden. Onze oudste zoon kreeg hersenvliesontsteking en lag weken in het ziekenhuis. Marcel werkte heel hard voor zijn eigen bedrijf. Ineens waren we tien jaar verder. Hij nam me mee uit eten om het jubileum van onze verloving te vieren, en plaatste een hele rits foto’s op Facebook."

"Maar hoe meer hij riep dat uitstel geen afstel was, hoe pijnlijker ik het vond. En maar roepen op social media dat hij zo blij met me was, maar ondertussen deden we nauwelijks nog iets samen. Waar we in het begin nog wel samen droomden over hoe onze bruiloft eruit zou zien, werd onze eindeloze verloving uiteindelijk de running gag in de groep."

"Marcel wilde graag dat ik thuis bleef bij de kinderen, hij verdiende met zijn bedrijf genoeg voor ons vieren en we konden in de vette jaren nog naar Thailand op vakantie ook. En ik vond het wel fijn om er echt voor mijn kinderen te zijn. Ik zag vriendinnen stressen bij de crèche en met hun baan, op zondag koken voor de hele week. Dat hadden wij niet. Er was rust en dat werkte heel goed voor ons."

"Maar nu onze oudste zoon studeert en de jongste volgend jaar eindexamen doet, liggen de kaarten anders. Die bruiloft is er nooit gekomen. Blijkbaar konden we allebei niet uitspreken dat wij voor altijd zouden zijn. We ruzieden er niet eens meer over. Twee jaar geleden had Marcel behoefte aan een eigen plek en huurde hij een appartement in de stad."

Vaker weg

"Af en toe zat hij daar, om daarna weer terug te komen bij ons. Hij ging steeds vaker en bleef langer. Toen ik vroeg: 'Wil je niet gewoon uit elkaar?' zag ik de opluchting op zijn gezicht. Dat maakte me misschien nog wel het verdrietigst. Dat hij blijkbaar al een tijdje uit een soort plichtsbesef bij me bleef, en niet omdat hij het wilde. Je voelt het, als iemand niet meer bij je wil zijn, maar doordat hij er nooit iets over zei, dacht ik dat het in mijn eigen hoofd zat."

"Vier maanden later waren we uit elkaar. Marcel had alles uitgezocht, over birdnesting, waarbij we om de beurt bij de jongens zijn in één huis, en over wat voor baan ik zou kunnen aannemen. Hij vond het niet nodig om alimentatie te betalen, omdat de jongens toch al bijna uit huis zijn. Hij heeft me het huis en een paar duizend euro gegeven. Ineens zag ik hoe die vrolijke lieve jongen uit de festivaltent ons gezinsleven, en ons liefdesleven, als een zakelijke transactie ontvlocht."

Verloren droom

"We bleven vrienden, hij gaf me twee kaarten voor Vrienden van Amstel cadeau en ging zelf mee. Met een flinke slok op deelden we zelfs nog weleens het bed. Maar het lukt me niet meer. De laatste tijd blijf ik maar denken aan het aanzoek en wat er daarna misging. Wat had ik anders moeten doen? Wat is mijn aandeel in deze verloren droom? Hoe verdrietig vind ik het? Blijkbaar zou dit slechts een bruiloft voor de bühne worden. Ik ben nu 51 en werk sinds kort in een koffiezaak hier in de buurt. De hele dag ontmoet ik leuke mensen en maak ik praatjes. En ik weet inmiddels: niets smaakt zo lekker als mijn zelfverdiende geld."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.