Nancy (30) wordt bewust alleenstaande moeder: 'Ik kan dit prima zonder man'

Nancy van der Stok uit 's Gravenzande weet het al haar hele leven zeker: ze wil moeder worden. "Als mensen me vroeger als kind vroegen wat ik later wilde worden, was het antwoord altijd: moeder."

Daten

In eerste instantie had Nancy niet bedacht om het in haar eentje te gaan doen. "Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het nooit voor me heb gezien, om samen met een man een gezin te stichten. Ik heb me suf gedate, maar inmiddels woon ik al jaren alleen."

En wie nu denkt dat ze daar mee zit, heeft het mis. "Ik kan mijn eigen boontjes doppen, ik heb mijn leven op orde en ben heel gelukkig als single. Ik merkte het na een tijdje ook als ik aan het daten was. Ik vroeg me af: waarom doe ik dit mezelf aan? Ik ben heel gelukkig in mijn eentje."

Kinderwens

Maar ja: de kinderwens bleef. "Toen na een tijdje die partner niet kwam, dacht ik: ik kan dit ook prima zonder een man. Ik heb geen seconde getwijfeld of ik dit zou kunnen, daarom was het helemaal geen moeilijk besluit. Vanaf het begin af aan voelde het heel goed."

'Ik kan toch niet de enige zijn?'

"Toen ik aan dit traject wilde beginnen, kon ik weinig vinden over vrouwen die op mijn leeftijd al besluiten om alleenstaande moeder te worden. Als ik ervaringsverhalen tegenkwam, waren die meestal van vrouwen die eind dertig of begin veertig waren, voor wie de tijd toch een grotere rol speelt bij hun besluit", vertelt ze.

"Maar ik kan toch niet de enige zijn die hiermee bezig is", dacht Nancy. Daarom besloot ze haar ervaringen met het BAM-traject te delen op Instagram. Best spannend: "Ik weet hoe social media werkt, en ik had ook wel negatieve reacties verwacht."

Die kwamen niet, maar ze kreeg wel heel veel vragen. "Vrouwen die met dezelfde gedachte spelen, maar bang zijn dat ze het niet alleen zouden kunnen, zowel mentaal als financieel. Ook hebben sommige vrouwen moeite om het ideale plaatje van een gezin met twee ouders los te laten."

Ook kreeg ze veel vragen over hoe ze het heeft aangepakt. "Toen mijn besluit vaststond, heb ik het besproken met mijn ouders en beste vrienden, die reageerden allemaal heel positief en vonden deze stap echt bij me passen." De eerste stap was toen om haar huisarts te bellen en te vertellen wat ze van plan was. "Die zei: 'Nou Nance, dit moet ik even uitzoeken want dit verzoek krijg ik ook niet elke dag."

Steeds vaker, en jonger

Toch is Nancy zeker niet de enige vrouw die Bewust Alleenstaande Moeder (BAM) wordt. Vorig jaar kwam ruim 8 procent van de baby's die geboren werden terecht in een eenoudergezin, blijkt uit cijfers van het CBS. In hoeveel gevallen dat een bewuste keuze was, is niet bekend.

Bij Bam-mam, een vereniging voor bewust alleenstaande moeders, hebben ze geen exacte cijfers over hoeveel vrouwen in Nederland een BAM-traject starten. Wel stijgt hun ledenaantal, waardoor ze de indruk hebben dat steeds meer vrouwen kiezen voor het alleenstaand moederschap.

Ook zien ze dat de leeftijd waarop vrouwen hiermee aan de slag gaan, daalt.

Wachtlijsten

Uiteindelijk belde de huisarts Nancy terug en kreeg ze een verwijzing naar een gynaecoloog, maar omdat daar lange wachtlijsten zijn om een traject te starten, klopt ze uiteindelijk aan bij een fertiliteitskliniek in de buurt.

"Daar heb ik me ingeschreven. Ik kreeg allerlei vragenlijsten die ik moest invullen, zowel over mijn medische maar ook over mijn mentale staat. Ze gaan best wel even graven, ze willen weten hoe je in je vel zit en of er in het verleden wel eens psychische klachten zijn geweest. Dit was bij mij allemaal niet het geval, dus ik ben er fluitend doorheen gegaan."

Na het invullen van de formulieren, kwam Nancy op een wachtlijst terecht. "Het zou 16 tot 20 weken duren, maar uiteindelijk was ik al eerder aan de beurt." Eind november vorig jaar kon ze langskomen voor een intake. Daar kreeg ze een gesprek met een gynaecoloog, werd er bloed geprikt. "Ook deden ze een inwendig onderzoek om te kijken hoe het zit met je baarmoeder en eicelvoorraad."

Op zoek naar een spermadonor

Daarna is het snel gegaan, vertelt ze. "Ik moest een maand wachten op de uitslagen van de bloedonderzoeken, maar in december ben ik al op zoek gegaan naar een spermadonor. Dat was het lastigste van het hele traject, dit ging niet alleen mij aan."

In Nederland is er een wetswijziging geweest waardoor vrouwen alleen zwanger mogen worden van een spermadonor met een 'open profiel'. Dat betekent dat het kind later contact kan zoeken met de donor, als daar behoefte aan is.

Uiteindelijk besloot ze bij een Deense spermabank te zoeken. "Het moest dus sowieso een donor zijn met een open profiel. Daarnaast kun je je voorkeuren ingeven, bijvoorbeeld blond haar en blauwe ogen. Ook kun je aangeven hoe hoog de kwaliteit van het zaad moet zijn. Als je lastig zwanger kunt worden, moet het zaad van een hogere kwaliteit zijn."

'Je kunt jezelf helemaal gek maken'

Zoveel opties en zoveel keuze, voor Nancy was het een 'hoofdpijndossier'. "Je kan jezelf helemaal gek maken. Spermabanken zijn commercieel. Hoe meer je wil weten over je donor, hoe meer je moet betalen. Zo heb je basisprofielen waarin  je beknopte informatie krijgt, bijvoorbeeld de haarkleur en de kleur van de ogen. Maar er zijn ook profielen met een handgeschreven brief, voice memo's of informatie over zussen en broers van de donor."

Uiteindelijk hakte ze de knoop door. "Ik ben gewoon voor een basisprofiel gegaan. Het kindje groeit straks bij mij op, en het krijgt mijn normen en waarden mee. Nadat ik mijn voorkeuren op had gegeven, bleven er twee opties over. Daarvan heb ik er een gekozen."

Eisprong

In januari van dit jaar kwam ze voor een gesprek terug bij het fertiliteitscentrum, en daarna heeft ze de bestelling geplaatst. "Dat is wel een gekke gedachte; er kwamen drie buisjes met sperma vanuit Denemarken naar Nederland", vertelt ze. 

Nancy moest in de tussentijd starten met het tracken van haar cyclus. "Wanneer ik een eisprong had? Ik had geen idee. Ik ben met ovulatietesten aan de slag gegaan, en in maart hebben we de eerste poging gedaan."

Zwanger worden van een zaaddonor, hoe werkt dat?

Voor kunstmatige inseminatie met donorsperma wordt 'opgewerkt sperma' gebruikt. Dat wil zeggen dat ingevroren donorsperma wordt ontdooid en daarna gewassen met een kweekvloeistof. De bewerkte spermacellen kunnen daardoor hoog in de baarmoeder worden ingebracht (geïnsemineerd), wat een grotere kans op zwangerschap geeft.

Het insemineren zelf is over het algemeen pijnloos. De vrouw neemt plaats op een ligstoel, waarna de arts of verpleegkundige met een speculum (eendenbek) de baarmoederopening zichtbaar maakt. Met een dun slangetje (katheter) wordt een kleine hoeveelheid  spermacellen in kweekvloeistof ingebracht in de baarmoeder. Na de inseminatie blijft de vrouw even liggen.

Kans van slagen

Gemiddeld is de zwangerschapskans per cyclus tussen de tien en vijftien procent. Theoretisch zou hiermee 70 procent van de vrouwen na een jaar zwanger moeten zijn, maar in de praktijk ligt het aantal dichter bij de 50 procent.

Bron: Isala.nl

Mislukt

Bij Nancy mislukte de eerste poging. "Ik stond er redelijk nuchter in: als het meteen die eerste keer gelukt zou zijn, zou het wel echt een 'lucky shot' zijn."

Maar in april volgde een tweede poging. En die slaagde. "Het was ontzettend spannend, want je mag pas twee weken na de inseminatie een zwangerschapstest doen. Die eerste week overleefde ik wel, maar daarna word je toch wel erg benieuwd."

Tranen van geluk

Uiteindelijk deed ze een dag eerder een test. "Ik was met mijn beste vrienden en hun kinderen op de camping. Ik had het gevoel dat ik ongesteld moest worden, en ik dacht: als ik het nu test dan weet ik het tenminste. Toen ik het resultaat zag riep ik gelijk naar mijn vriendin dat ze moest komen. Want het was gewoon al heel snel een dikke vette positieve test!"

"Ik was zo blij en gelukkig", vertelt Nancy. "Ik had tranen van geluk. Maar, het is heel gek, ik was ook meteen een beetje bezorgd. Want zwanger raken is zo'n wonder, en je bent je gelijk ook bewust van wat er allemaal mis zou kunnen gaan."

Babykamer

Maar tot nu toe gaat het allemaal hartstikke goed, vertelt Nancy die inmiddels 22 weken zwanger is van een jongetje. "Ik ben gisteren begonnen met de babykamer en ik word elke keer zó gelukkig als ik daar naar binnen loop. Er staat eigenlijk nog helemaal niets, behalve een kast. Maar dit is wat ik altijd al wilde. Ik ben me enorm aan het verheugen op de komst van mijn zoon. Ik heb zoveel zin om hem alle liefde te geven en samen ons leven op te bouwen. Wij zijn straks een gezin van twee. Als ik daaraan denk maakt mijn hart gewoon een sprongetje; ik ben zó blij."

Hoe ze het allemaal gaat regelen als haar baby eenmaal is geboren? "Ik werk nu 32 uur per week, ik ga minder werken. Ik heb voor een dag in de week opvang bij het kinderdagverblijf en voor die andere twee dagen schakel ik mijn netwerk in. Als je dit traject aan gaat, weet je dat je zelf de basis bent. Dat ik de nachten zelf moet draaien en dat het heus weleens moeilijk zal zijn, maar het wordt altijd weer morgen. Dit weet je als je eraan begint."

Voordelen

Verder ziet Nancy ook voordelen van het in haar eentje grootbrengen van een kind. "Je hebt geen discussies over de opvoeding met je partner, en ik kies straks zelf de naam en bepaal in mijn eentje hoe de babykamer eruit komt te zien", vertelt ze.

"En ik betrek mijn vrienden en familie er heel erg bij, met hen kan ik sparren over van alles en nog wat. Het is ook mooi om te zien hoe betrokken zij zijn bij mijn zwangerschap. Dat heb je wellicht minder als je wel een partner hebt. Dan doe je het toch wat meer met z'n tweeën."

'Laat je niet tegenhouden'

Aan andere vrouwen die zelf ook overwegen om alleenstaand moeder te worden, heeft ze een belangrijk advies.

"Denk er goed over na, het is niet alsof je een nieuwe auto aanschaft. Maar als je in elke vezel van je lijf voelt: dit wil ik en dit kan ik, doe het dan. Laat je niet tegenhouden door randzaken. Misschien is dit traject een andere gezinsvorm dan wat je ooit voor ogen had, maar het gaat goedkomen. Ook als alleenstaande moeder heb je je kindje meer te bieden dan je denkt."