Myra: 'De komende vijf jaar blijf ik bewust single'

"Meike en Julia waren vier en zes toen hun vader en ik uit elkaar gingen, dus van het klassieke gezinsleven herinneren ze zich niet zoveel. Ze groeien op in twee huizen, lijken zich moeiteloos te schikken naar de nieuwe partners van hun ouders en wandelen vooralsnog moeiteloos door hun middelbare school.

Tien jaar later heb ik er vooral zelf moeite mee. Toch een soort schuldgevoel, ook al scheidden we nog zo netjes en gaan Geert en ik ook nu nog goed met elkaar om. Vriendschappelijk zelfs. Het was mijn keuze om te stoppen. Vastgeroest in overtuigingen van hoe de ander was, vonden we elkaar niet meer. Het voelde als een opluchting, meteen al."

"Vrij snel nadat de eerste tranen waren gedroogd, begon ik te daten. Heerlijk vond ik het. De aandacht, het avontuur, ik bloeide ervan op. De mannen waarmee ik scharrelde waren knapper, langer, energieker dan Geert. En bij allemaal bekeek ik wat de potentie was. Zouden we samen op vakantie kunnen? Zag ik hem in mijn huis wonen?

Soms werd een liefde een relatie, variërend van een paar maanden tot een paar jaar. Iedere keer zag ik het hele plaatje voor me, of in ieder geval hoopte ik erop. Een nieuwe man die de lege plek aan tafel en in mijn bed zou opvullen. En ook de lege plek in mijn hart."

In de buurt van de droom

"Tien jaar van hoge pieken en diepe dalen, van dicht in de buurt van mijn droom en altijd weer net niet. Ook daarin bewogen de meiden moeiteloos mee. Regelmatig voelde ik me schuldig over mijn emotionele onbeschikbaarheid. Als ik verliefd was, barstte ik van de energie en stuurde ik onze gezinsplannen richting mijn eigen agenda en wanneer ik ruziede met mijn vriend, dreven mijn gedachten de hele tijd af."

"Mijn laatste relatie strandde een paar maanden geleden en nu pas voel ik hoe moe ik ben. Hoe ongezond het zoeken voor mezelf is en vooral ook wat het me heeft gekost. Slechts twee weken nadat het uit was, vroeg mijn dochter Meike me of ik alweer aan het daten was. Want dat deed ik altijd. Maar nu niet. Ik ben me ervan bewust dat die meiden nog maar een paar jaar onder mijn vleugels zitten en dan een nieuw leven gaan leiden. Die kostbare tijd wil ik niet verkwanselen aan het zoeken naar een partner."

Bewust genieten van het kleine leven

"Ik wil samen kostbare herinneringen maken, luisteren naar hún dateverhalen en helpen met hun huiswerk. Alleen nog maar bewust genieten van het kleine leven dat we samen leiden, spontaan weekendjes naar Maastricht om te winkelen en meezingen met Harry Styles in de Ziggodome, zonder dat we ons ook maar hoeven af te vragen of we iemand mee moeten vragen."

"Onze weekenden worden weer van ons, in plaats van een gecombineerde co-ouderpuzzel omdat ik zo nodig mijn lover moet zien. Deze vijf jaar staan ze nog open voor de kleine gesprekjes met mij, wonen ze nog bij mij, in ieder geval voor de helft van de tijd, en kunnen korte momenten van samenzijn leiden tot grote gesprekken."

'Wij zijn de basis'

"Als ze studeren komen ze alleen nog hun was brengen en hun maag vullen. Dan bepalen feesten en bijbaantjes hun weekenden en dan kan ik in alle rust ontdekken wat en wie er nu echt bij mij past. Door achterover te leunen en al mijn aandacht te geven aan mijn kinderen, mijn eigen zussen en vriendinnen, voel ik eindelijk de warmte en de liefde waar ik zo lang naar zocht. Wij zijn een gezin, met z’n drieën en wij zijn de basis. Ik verheug me enorm op de jaren die komen."

De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.